نصیر احمد فایق سرپرست این نماینده‌گی ناوقت روز چهارشنبه «۱۲ فبروری» در ۶۳مین اجلاس کمیسیون توسعه اجتماعی در مقر سازمان ملل متحد در نیویارگ گفت که افغانستان همچنان با یک بحران انسانی فزاینده روبه‌رو است.
آقای فایق با نگرانی از ادامه ممنوعیت‌های حکومت طالبان بر آموزش و کار زنان و دختران و محروم شدن جوانان از یادگیری و پیشرفت در افغانستان، افزوده که آموزش پایه و اساس پیشرفت اجتماعی و اقتصادی است، اما این زیربنا در افغانستان بطور سیستماتیک در حال تخریب است.
شماری از کودکان کارگر در افغانستان نیز از وضعیت زنده‌گی شان شاکی اند و می‌گویند که به دلیل فقر و مشکلات اقتصادی نمی‌توانند به مکتب بروند و مجبور اند کار کنند.
پدرم ایران است، این خواهر و برادرم است، روزانه ۵۰ افغانی زیاد کار نمی‌کنیم، آن را هم نان خشک به خانه می‌برم.
محمد ۱۰ ساله باشنده کابل که برای تأمین مصارف خانواده‌اش با خواهر و برادرش در جاده‌های این شهر کار می‌کند و نمی‌تواند به مکتب برود به رادیو آزادی گفت:
"پدرم ایران است، این خواهر و برادرم است، روزانه ۵۰ افغانی زیاد کار نمی‌کنیم، آن را هم نان خشک به خانه می‌برم، میخواهم من، برادر و خواهرم مکتب بخوانیم، پول نداریم که لباس، قلم و کتابچه بخریم، به همین خاطر مکتب نمی‌رویم."
اجمل ۱۳ ساله باشنده ولایت ننگرهار که او نیز نان‌آور خانواده‌اش است می‌گوید، از این‌که پدرش مریض است و نمی‌تواند کار کند مجبور است کارهای شاقه را انجام دهد و از همین رو از مکتب باز مانده است.
او به رادیو آزادی گفت:
"در خانه‌ی ما دیگر سرپرست نیست، همین من هستم که کار می‌کنم، سه خواهر دارم، مادرم است و پدرم، پدرم هم مریض است. من در تورخم باربرم."
خانواده‌ها نیز از وضعیت بد اقتصادی‌شان شکایت دارند و می‌گویند که نمی‌توانند به نیازمندی‌های کودکان‌شان رسیده‌گی کنند.
میخواهم کودکان درس بخوانند، اما بودجه‌اش نیست، لباس و قلم، کتابچه و بعضی مصارف دیگر کار دارد.
عبیدالله باشنده ولایت پروان که پدر چهار کودک است می‌گوید، آرزو دارد کودکان‌اش به مکتب بروند، اما نمی‌تواند برای آن‌ها لباس و سایر مصارف را تهیه کند:
"میخواهم کودکان درس بخوانند، اما بودجه‌اش نیست، لباس و قلم، کتابچه و بعضی مصارف دیگر کار دارد. خودم بخاطر معیوب بودن چشم‌ام نمی‌توانم کارهای ثقیل را انجام دهم. مجبور هستم کارهای روی بازار را کنم، فقط آرزویم این است که طفل‌ها درس بخوانند و آینده‌شان بهتر شود."
نصیر احمد فایق سرپرست نماینده‌گی دایمی افغانستان در سازمان ملل متحد همچنان از جامعه جهانی خواست که نسبت به وضعیت رو به وخامت در افغانستان بی‌تفاوت نماند و تأکید کرد که مردم افغانستان، به ویژه زنان، دختران و جوانان، نباید فراموش شوند.
پیش از این نیز نگرانی‌های در مورد وضعیت کودکان افغان از سوی شماری از نهادهای بین‌المللی مطرح شده‌است
صندوق حمایت از کودکان ملل متحد (یونسیف) در سال گذشته میلادی در گزارشی گفته بود که نزدیک به ۴۰ درصد کودکان به علت بی‌جا شدن خانواده‌ها و مهاجرت، رویداد‌های طبیعی، نگرانی از مواد منفجر ناشده و وارد شدن فشار بر کودکان و خانواده‌ها در جریان بحران‌ها به بیماری‌های شدید روحی و روانی مواجه شده‌اند.
