دیدبان حقوق بشر گفته است، این هفته سومین سالروز ممنوعیت آموزش دختران بالاتر از صنف ششم مکتب در افغانستان و آغاز چهارمین سال این ممنوعیت است، موضوعی که به گفته اش توجه را در سطح بین المللی به خود جلب کرده است.
اما به گفتۀ دیدبان حقوق بشر، حکومت ها و نهادهای بین المللی هیچ اقدام معنی‌دار معنی‌دار برای تغییر این پالیسی به گفته اش «خطرناک» طالبان انجام نداده اند.
دیدبان حقوق بشر این را در نزدهم سپتمبر در شبکۀ ایکس یا توییتر سابق نوشت.
برخی از دختران محروم از آموزش و تحصیل می گویند، که تا کنون جامعه جهانی در مورد محدودیت های وضع شده از سوی طالبان، تنها حرف زده است.
به گفتۀ آن ها، این سیاست جامعۀ جهانی، هیچ تاثیری بر تصمیم گیری های حکومت طالبان نداشته است.
مینا یکی از دانش آموزان محروم از آموزش در ولایت غزنی است. او به رادیو آزادی بیشتر گفت:
"امید من از دولت و جامعه جهانی اینست که در این زمینه با ما همکاری کنند. چهارمین سال است که ما به آموزش دسترسی نداریم.مکتب و درس نیست. زحمت بکش و آخرش هم هیچ."
دانش آموز دیگری که باشندۀ کابل است و به دلیل حساسیت موضوع از افشای نام خود خودداری کرد، به رادیو آزادی گفت، شامل صنف هشت مکتب بود که از آموزش محروم شد:
" کسب علم، حق شرعی ماست. پس چرا ما از این حق محروم شده ایم. این حق را خداوند پاک به ما داده است. این وضعیت تا کی ادامه خواهد یافت؟
زهرا، باشندۀ ولایت نیمروز، از جامعه جهانی می خواهد که صدای دختران افغان را بشنود:
"من جزو کسانی استم که از مکتب محروم شده ام. خواست من از جامعه جهانی و کسانی که صدایم را می شنوند این است که مکاتب ما باید باز شود. ما ضرورت داریم و می خواهیم پیشرفت کنیم. اگر می خواهیم جامعه پیشرفت کند، زن و مرد باید از حقوق مساوی برخوردار باشند. و زن و مرد بتوانند پیشرفت کنند."
دیده بان حقوق بشر پیش از این نیز تاکید کرده بود که ممنوعیت آموزش دختران بالاتر از صنف ششم سبب نابرابری جنسیتی در نظام آموزشی افغانستان می شود و بر همه اقشار جامعه افغانستان تاثیر منفی می گذارد و پیامدهای جدی اجتماعی، توسعه ای و اقتصادی در پی خواهد داشت.
این سازمان همچنان هشدار داده بود که این اقدامات طالبان باعث کمبود چشمگیر داکتران، پرستاران، معلمان و متخصصان زن در افغانستان و تضعیف نقش زنان در جامعه خواهد شد.
طالبان تنها دختران را از آموزش و تحصیلات عالی منع نکرده اند، بل که اجازۀ کار زنان در بسیاری از مؤسسات دولتی و غیردولتی را نمی دهند، آنها را از رفتن به پارک ها و ورزشگاه ها منع کرده اند.
حتی زنان اجازه ندارند فاصله های طولانی را بدون محرم شرعی سفر کنند.
در قانون جدید امر به معروف و نهی از منکر طالبان، صدا و صورت زن عورت توصیف شده است.
هرچند حکومت طالبان کار و تحصیل زنان را مسئله داخلی افغان ها می خواند و بارها مدعی شده است که حقوق زنان را در چارچوب شریعت اسلام تامین کرده، این ادعا برای زنان افغانستان و جامعه جهانی پذیرفتنی نیست.
