ریچارد بنیت گزارشگر خاص سازمان ملل متحد در امور حقوق بشر در افغانستان در گزارش تازهٔ خود موضوع تخطی‌های طالبان در بخش حقوق زنان و دختران و محرومیت آن‌ها از اشتراک در امور روزمره را بررسی کرده است.
در گزارش آمده که دختران افغان در بخش‌های آموزش و خدمات صحی و بسیاری دیگر از ساحات به اساس جنسیت سرکوب شده و با خطر استثمار، از جمله ازدواج‌های اجباری، اسارت و قاچاق روبه‌رو هستند.
بر اساس گزارش آقای بنیت، با آن هم، دختران و زنان افغانستان در برابر تشدد و خشونت نه از سوی خانواده‌ها و نه هم از سوی مقامات، حمایت می‌شوند.
در گزارش گفته شده "دخترانی که به قشر منزوی‌شده و ضعیف جامعه مربوط هستند مانند کسانی که به اقلیت‌های مذهبی منسوب هستند، با اقدامات شدیدتر از این مقابل می‌شوند.
تحقیقات گزارشگر خاص ملل متحد نشان می‌دهد که چگونه طالبان به شکل منظم و سیستماتیک یک بنیاد متکی بر تبعیض، انزوا، بی‌احترامی به کرامت بشری و ظلم را ایجاد کرده‌اند.
بر مبنای این گزارش، این سیستم دسترسی را به پنج حق اساسی یعنی تعلیم، کار، آزادی رفت‌و‌آمد، خدمات صحی و عدالت رد را می‌کند و چنان یک چارچوب غیر قابل قبول را به میان آورده که به‌طور خاص برای زنان و دختران مضر تمام می‌شود.
بخشی از گزارش بنیت: طالبان به شکل منظم و سیستماتیک یک بنیاد متکی بر تبعیض، انزوا، بی‌احترامی به کرامت بشری و ظلم را ایجاد کرده‌اند.
متخصص امور حقوقی و استاد سابق حقوق و علوم سیاسی در پوهنتون کابل پوهاند نصرالله ستانکزی، با اشاره به گزارش آقای بنیت می‌گوید شکی نیست که بعد از برگشت طالبان به قدرت در افغانستان تخطی‌ها از حقوق بشر و نبود حاکمیت قانون، اقشار مختلف جامعه در این کشور را با مشکلات زیاد رو به رو ساخته است . او به‌گونهٔ مثال گفت:
«برجسته‌ترین نقاط نقض حقوق بشر در مورد عدم رعایت حقوق زنان این است که آن‌ها از حق تحصیل محروم شده‌اند، همچنان از حق کار و سایر خدمات اجتماعی و عدم دسترسی به محاکم عادلانه که بخشی از حاکمیت قانون برای هر کشور است، محروم هستند. خدمات اجتماعی و خدمات صحی طوری که لازم است وجود ندارد. در کل گفته می‌توانیم که زنان آسیب‌پذیرترین قشر جامعه در این مقطع هستند. حقوق بشر در افغانستان تحت حاکمیت طالبان متأسفانه وضعیتی را تجربه می‌کند که در تاریخ افغانستان کمتر چنین وضعیتی داشته است.»
شورای حقوق بشر ملل متحد در قطعنامه ۵۴/۱ خود خواهان ترتیب چنین گزارش مفصل در مورد این تبعیض و محرومیت منظم و سیستماتیک شده بود.
برای تهیه و تکمیل این گزارش، گزارشگر خاص ملل متحد با مردان و زنان افغان، فعالان حقوق بشر ، حقوق‌دانان، خبرنگاران، استادان پوهنتون، کارمندان بخش طبی، متشبثین و کارشناسان جهانی بخش حقوق بشر مشوره کرده است. این مشوره‌ها هم حضوری و هم از طریق مجازی یا آنلاین در یک میزگرد تکمیل شده‌است.
در این مشوره‌ها در مجموع ۱۲۸ نفر (۹۵ افغان و ۳۳ کارشناس جهانی) سهم گرفتند که ۱۰۷ نفر آن‌ها زنان و ۲۷ تن دیگر مردان بودند.
اشتراک کننده‌گان از قشر‌های مختلف جامعه از جمله اقلیت‌های قومی و مذهبی، افراد دارای معلولیت و دیگران نماینده‌گی می‌کردند.
این گزارش در حالی به نشر می‌رسد که بسیاری از افغان‌ها، مخصوصا زنان غلبه و یا مقابله با سیاست‌های سرکوب کننده‌ای نظام طالبان را ناممکن دانسته و از آن فرار کرده هم نمی‌توانند.
