کمیشنری عالی ملل متحد در امور پناهندگان ( یو ان اچ سی آر) می‌گوید که وضعیت بشری در افغانستان همچنان وخیم است.
این سازمان تأکید کرده که مردم افغانستان را نباید فراموش کرد و آنان نیاز به کمک‌های فوری و پایدار دارند.
یو ان اچ سی آر ناوقت روز شنبه در صفحۀ ایکس ( تویتر سابق ) خود نوشته است، محدودیت‌هایی که بر زنان و دختران افغان تحمیل شده است، آنها را به شدت آسیب‌پذیر و نیازمند به کمک کرده است.
این ادارۀ ملل متحد در حالی از وضعیت زنان ابراز نگرانی می‌کند که طالبان پس از حاکمیت دوباره بر افغانستان، محدودیت‌های زیادی را بر زنان و دختران افغان وضع کردند که از این میان کار آنان را در بیشتر اداره‌های دولتی و تمامی اداره‌های غیردولتی منع کردند.
برخی از زنانی که سرپرست خانواده‌شان هستند، میگویند، فرصت‌های کاری برای زنان فراهم نیست و آنها از کمک‌های سازمان‌های امدادرسان نیز مستفید نشده اند.
ذكيه، باشندۀ ولایت بلخ که سرپرستی پنج فرزندش را دارد، به رادیو آزادی می‌گوید، در گذشته در یکی از دفاتر آشپزی می‌کرد، اما کنون هیچ درآمدی ندارد.
او می‌گوید که شب و روزشان را با خوردن نان خشک سپری می‌کنند:
"یک خانم چقدر صبر و حوصله و طاقت داشته باشد که مرد نداشته باشد. وضعیت صحی خودم خراب است، طفل من تازه عملیات شده است. من شدیداً به کمک ضرورت دارم اما هیچ کسی به دادم نمی‌رسد."
یکی از زنان: من بیمار هستم اما مجبورم که بروم در خانه های مردم کار کنم تا لقمه نانی پیدا کنم
حمیده، باشندۀ ننگرهار به رادیو آزادی می‌گوید، به سختی زندگی را می‌گذراند:
"وضعیت اقتصادی من بسیار خراب است. شوهرم بسیار کهنسال است و کراچی‌ران است. صبح می‌رود و شام برمی‌گردد. دو پسر دارم که بیمار هستند. پسر بزرگم مشکل روانی دارد و هیچ چیز را نمی‌فهمد. من خودم سرپرست خانواده هستم. یک زن هستم، چه کنم وقتی کار و باری نباشد؟ اگر در خانه‌ای کار باشد و ما را به کار بگیرند، اگرچه بیمار هم هستم، ولی باز هم همین‌قدر خواهد شد که روزی خود را پیدا کنیم."
شاهده، باشندۀ ولایت تخار که پیش از این کارمند یکی از اداره‌های دولتی بود و پس از روی کار آمدن حکومت طالبان بیکار شده، می‌گوید که ماهانه پنج هزار کرایۀ خانه می‌دهد و زندگی‌اش به سختی می‌گذرد:
"از تشویش و نگرانی دو بار به سرم حملۀ قلبی آمد، یک پسرم و مادرم هم مریض است. تنها نان‌آور خانه خودم بودم و اکنون بیکار هستم. یک پسر یازده ساله‌ام پلاستیک می‌فروشد و روزانه صد تا دوصد افغانی کار می‌کند او را از مکتب بیرون کردم."
حکومت طالبان در کنار ممنوعیت کار زنان در بیشتر اداره‌های دولتی، در ۲۴ دسامبر ۲۰۲۳ کار بانوان را در همه ادارات غیردولتی بشمول دفاتر ملل متحد ممنوع اعلام کرد. این دستور طالبان وضعیت زنانی را که سرپرست خانواده‌شان بودند، بدتر کرده است.
بر اساس گزارش ربع‌وار برنامۀ جهانی غذا (دبلیو اچ او) قبل از اعمال محدودیت‌های حکومت طالبان در دسامبر ۲۰۲۲ بر کار زنان در اداره‌های غیردولتی، ۱۳ درصد خانوارها دارای اعضای زن شاغل بودند که تا مارچ ۲۰۲۴، این تعداد تنها به ۳ درصد از خانوارهای دارای اعضای زن شاغل کاهش یافته است.
بنا بر این گزارش، تا مارچ ۲۰۲۴، ۸۶ درصد از زنان سرپرست خانواده غذای مقوی برای صرف کردن در خانواده ندارند.
بر اساس آمار دفتر هماهنگی ملل متحد در افغانستان، در سال جاری میلادی ۲۳.۷ میلیون تن در افغانستان به کمک‌های بشردوستانه نیاز دارند که از این میان ۲۵ درصدشان را زنان تشکیل می‌دهند.
