شماری از کارمندان اداره‌های دولتی می‌گویند، حدود دو ماه است که حکومت طالبان معاش ماهوارشان را که یگانه منبع درآمدشان برای تهیۀ هزینه‌های روزمرۀ زندگی است، پرداخت نکرده است.
آنان از حکومت طالبان تقاضا دارند که به این مشکل توجه و حقوق‌شان را پرداخت کند.
امید، یکی از آموزگاران در شهر کابل می‌گوید، تأخیر در پرداخت معاشات، او را با مشکلات زیادی روبه‌رو کرده است.
"من وظیفۀ دولتی دارم معاش ماه ثور را نگرفتیم، کرایۀ خانه داریم، بسیار ضرورت داریم از این که معاش نگرفتیم بسیار به جنجال استیم."
یک کارمند دیگر اداره‌های دولتی که به دلیل حساسیت موضوع نمی‌خواهد نام و محل وظیفه‌اش را در گزارش ذکر کنیم، مشکل مشابهی را مطرح کرد:
"مشکل ما این است که معاشات بسیار معطل شده است، هوش همه به طرف معاش اش است، فعلاً خودم از دکاندار، نانوایی و گاز قرضدار استم، تمام فکر ما به همین است که چه وقت معاش می‌آید، امارت اسلامی کوشش کند که همین معاش‌ها را برساند."
یکی دیگر از کارمندان اداره‌های دولتی که یک بانو و سرپرست خانواده است و به علت مشابه نخواست نام و محل کارش در گزارش ذکر شود، به رادیوآزادی گفت:
"دو ماه شده که کسی ما را معاش نداده، مسئولیت و همه خرچ خانه به عهده من است ،پدرم فوت کرده و ماه ثور را نگرفتیم و از ماه جوزا هم تا هنوز خبری نیست."
یک مامور حکومت: من تا هنوز تنخواه ماه ثور را نگرفته ام کرایه خانه خود را هم نپرداخته ام
ما این مشکل را با ذبیح‌الله مجاهد، سخنگوی حکومت و ولی حقمل، سخنگوی وزارت مالیۀ حکومت طالبان در میان گذاشتیم، اما آنان تا زمان نشر گزارش به پرسش‌های رادیو آزادی پاسخ ندادند.
این درحالیست که ملا هبت‌الله آخندزاده، رهبر طالبان بودجۀ سال مالی ۱۴۰۳ را با دو ماه تأخیر در اوایل ماه جوزا توشیح کرد.
تأخیر در پرداخت معاشات کارمندان اداره‌های دولتی درحالی بمیان آمده است که شمار زیادی از کارمندان این اداره‌ها می‌گویند، با مشکلات شدید اقتصادی دست و پنجه نرم می‌کنند و بیشترشان در خانه‌های کرایی زندگی می‌کنند که توان پرداخت کرایۀ خانه را هم ندارند.
تأخیر در پرداخت معاشات کارمندان اداره‌های دولتی در نظام جمهوری پیشین نیز هر از گاهی رخ می‌داد که در بیشتر موردها علت آن تأخیر در روند تصویب و توشیح بودجه عنوان می‌شد.
این درحالیست که سازمان بین‌المللی مهاجرت (آی او ام) اخیراً گفته است که افغانستان کشوری است که تحت تأثیر بدترین بحران بشری در سطح جهان قرار دارد.
بر اساس آمار اداره‌های ملل متحد، در سال جاری میلادی حدود ۲۳.۷ میلیون نفر یعنی بیش از نیمی از نفوس افغانستان به کمک‌های بشردوستانه نیاز دارند که ظاهراً اخراج هزاران مهاجر افغان از کشورهای ایران و پاکستان و سیلاب‌های اخیر به این نیازمندی‌ها افزوده است.
