شماری از کارمندان سابق زن در ولایت های فراه و نیمروز که در گذشته در نهادهای دولتی و غیر دولتی کار میکردند، می گویند از وقتیکه طالبان به قدرت برگشتند و زنان از کار منع شدند آنان با چالش های اقتصادی روبرو هستند.
یکی از این زنان که نمی خواهد به دلیل مشکلات امنیتی نام اش در گزارش گرفته شود به رادیو آزادی میگوید که قبل از برگشت طالبان به قدرت در افغانستان، در یکی از مکاتب دولتی در شهر فراه معلم بود و وضعیت اقتصادی اش نیز تقریباً خوب بود اما با بسته شدن مکاتب به روی دختران بالاتر از صنف ششم در نزدیک به سه سال گذشته بیکار و خانه نشین شد و اکنون زندگی اش به سختی سپری می شود:
"اگر به ما دولت همکاری نکند من مجبورم دخترک خود را بفروشم و یا هم خودکشی کنیم دیگر هیچ راه به ذهنم نمیرسد.خواست من از حکومت همین است که برای من یک وظیفه یا حداقل یک شغلی بدهد تا یک لقمه نان حلال بتوانم برای اولاد های خود پیدا کنم."
اکثریت زنانی که در نظام جمهوری مخلوع افغانستان در نهادهای دولتی و غیر دولتی کار میکردند، مسولیت تامین مخارج خانواده های شان را نیز به دوش داشتند.
ماه گل ۴۶ ساله یک زن دیگر که در یکی از ادارات خدمات ملکی در شهر زرنج مرکز نیمروز در همسایگی فراه صفا کار بود، با سرنوشت مشابهی روبرو است و می گوید که اکنون با مشکلات اقتصادی دست و پنجه نرم میکند.
او که مسولیت تامین مخارج خانواده هفت نفره را به دوش دارد به رادیو آزادی بیشتر می گوید:
"قبلاً در نظام جمهوریت وظیفه داشتم و امورات خانواده را پیش می بردم حالا وظیفه ندارم و در خانه هم هیچ چیزی ندارم. خواست من این است که دوباره وظیفه مرا بدهد تا من مشکلات خانواده خود را حل کنم، حالا من با مشکلات مواجه استم در خانه هیچ چیزی ندارم ، من وقتی وظیفه داشتم مشکلات خانه خود را حل کرده بودم و چند سال زندگی خوب داشتم ،حکومت که سقوط کرد من وظیفه خود را از دست دادم."
ملل متحد می گوید که بیش از ۲۰ میلیون نفر در افغانستان به کمک بشردوستانه ضرورت دارند.
به اساس گزارش ها؛ در خانواده های که سرپرستان شان زن هستند، شدت فقر و گرسنگی به تقریباً صد در صد می رسد.
یک فعال حقوق زن در جنوب غرب افغانستان که به دلیل تهدیدات امنیتی نمیخواهد نام اش در گزارش گرفته شود به رادیو آزادی میگوید که زنان افغان بیشتر از هر زمانی دیگری آسیب دیدند و فرصت های شغلی نیز اکنون برای آنان وجود ندارند:
"در نزدیک در سه سال پیسن و همچنان روی کار آمدن دوباره نظام حکام در افغانستان شرایط و وضعیت اقتصادی در کشور وخیم تر شد اما متاسفانه بیشترین قشر که آسیب پذیر بود زنان افغانستان بود، زمانیکه محدودیت کار و تحصیل بالای زنان افغانستان وضع شد و همچنان در عین حال که بیشترین سرپرست خانواده ها را زنان تشکیل میدهد متاسفانه همان درآمد یا عواید که از این طریق بدست میآوردند دیگر او فرصت را ندارند و متاسفانه تمامی فرصت های شغلی در افغانستان خیلی کم شده برای زنان افغانستان."
از او پرسیدم که برای بیرون رفت از این مشکل چه باید شود؟
او اینگونه پاسخ داد:
"از دید من چیزی که می تواند در این زمان کمک کننده باشد این است که نهادهای مدد رسان جهانی و همچنان کشورهای جهان باید بیشتر زمینه شغلی را فراهم بکند برای زنان در افغانستان."
