پس از حاکمیت دوباره طالبان بر افغانستان، فعالیت ده ها حزب سیاسی در این کشور متوقف شد و اعضای شماری از احزاب هم افغانستان را ترک کردند.
شاه محمود میاخیل، معاون نهضت ملی صلح و مردم سالاری افغانستان یکی از آن ها است.
او فعالیت احزاب سیاسی را مهم می داند.
آقای میاخیل با اشاره به سخنان تازه عبدالحکیم شرعی، سرپرست وزارت عدلیه حکومت طالبان می گوید که حاکمان فعلی برای حفظ قدرت، مانع فعالیت احزاب می شوند.
" تحریک طالبان یا شبکه حقانی، این ها خود احزاب استند. متاسفانه که این ها خود حزب ایجاد می کنند و دار و دسته دارند. اما می خواهند افراد دیگر را محروم کنند. علتش اینست که آن ها یک گروه دیکتاتور استند. با دادن حقوق لازم به مردم که باید آزادی بیان داشته باشند و مردم در تصامیم در مورد شان سهم داشته باشند، مخالفت می کنند. این خاصیت نظام ها و گروه های دیکتاتور است که احزاب دیگر را نمی گذارند و می خواهند تنها حزب خود را بر سر قدرت نگهدارند."
عبدالحکیم شرعی به روز شنبه یازدهم ماه حمل در نشستی در کابل گفت که بر اساس قانون آن ها، گرفتن نام حزب «جرم» است. او این سخن را هنگام ارائه وضاحت در مورد تغییر مکان بود و باش گلبدین حکمتیار، رهبر حزب اسلامی ابراز کرد.
او افزود خانه ی که به حکمتیار داده شده بود، موقتی بود.
حبیبالرحمان حکمتیار، پسر گلبدین حکمتیار به رادیو آزادی گفت، که حکومت طالبان یک مکان را برای بودوباش حکمتیار و اعضای خانواده اش در منطقه وزیر محمد اکبر خان کابل اختصاص داده است.
بر اساس توافق صلح بین حزب اسلامی و حکومت مخلوع افغانستان، خانه ی در منطقه دارالامان شهر کابل به گلبدین حکمتیار داده شده بود.
این توافق در ۲۹ سپتامبر ۲۰۱۶ که یکی از ماده هایش برقراری آتش بس دایمی میان دو طرف بود، صورت گرفت.
عبدالحکیم شرعی، سرپرست وزارت عدلیه حکومت طالبان در ۲۵ ماه اسد پارسال در برنامه ی «حسابدهی دولت به ملت» اعلام کرده بود که فعالیت احزاب سیاسی در افغانستان کاملاً ممنوع است.
او گفته بود که احزاب بنیاد شرعی ندارند و فعالیت آنها هم به نفع مردم نیست.
اما روایت عیسی اسحاق زی، رئیس کانگرس ملی افغانستان متفاوت است.
«دیکتاتور ها و ساختار های توتالیتراز آزادی ترس دارند. از صدای مردم ترس دارند. از صدای که در آن منافع ملی، عدالت و حقوق بشر مطرح شود، هراس دارند که مردم آگاهی پیدا نکنند، مردم در روشنایی قرار نگیرند. مردم را باید در تاریکی نگهدارند. احزاب سیاسی می توانند که برای مردم روشنگری کنند، مثلی که در تمام دنیا معمول بوده است.»
پیش از حاکمیت دوباره طالبان بر افغانستان، ده ها حزب سیاسی در وزارت عدلیه نظام جمهوری مخلوع افغانستان رسماً ثبت بود. اما پس از به قدرت رسیدن طالبان، رهبران و اعضای بسیاری احزاب از فعالیت دست کشیدند.
حکومت طالبان افزون بر ممانعت از فعالیت احزاب سیاسی، در های مکاتب و پوهنتون ها را به روی دختران بسته، مانع کار بسیاری زنان در اداره های دولتی و غیردولتی و رفتن زنان و دختران به پارک ها، حمام و سفر های طولانی بدون محرم شده است.
