واکنش‌ها در مورد وضع محدودیت های طالبان بر آموزش دختران و زنان در افغانستان ادامه دارد.
دیدبان حقوق بشر به مناسبت روز جهانی آموزش گفته که فشار های طالبان همچنان بر زنان و دختران در افغانستان ادامه داشته.
هیدر بار معاون بخش زنان در این نهاد دیروز چهارشنبه گفت که جهانیان هم از مسئله زنان در افغانستان، خود را کنار کشیده اند:
"هیچ موردی وجود ندارد که در روز جهانی آموزش، از آن در افغانستان تجلیل شود. در واقع، تمامی جهان باید خود را شرمنده احساس کند زیرا خود را کنار کشیده اند، در حالی که تمامی دختران و زنان جوان یک کشور برای ماه ها و سال ها از آموزش دور مانده اند. این اقدام در مجموعی از سرکوب زنان و دختران توسط طالبان به اجرا گذاشته شده، ادامه یافته و عمیق‌تر شده است."
هیدر بار همچنان گفت که جهانیان برای چنین اقدام های طالبان با بی میلی و رها کردن مسائل به حال خودش، پاسخ داده اند.
طالبان با حاکمیت دوباره در ماه اگست سال ۲۰۲۱، دروازه مکتب ها را به روی دختران بالاتر از صنف ششم بستند.
سپس در ماه دسامبر سال ۲۰۲۲، برای دانشجویان دختر در پوهنتون ها گفته شد که تا اطلاع بعدی در خانه بمانند.
اما تاکنون هیچ خبری از این اطلاع بعدی وجود ندارد و حاکمان فعلی افغانستان، درخواست ها برای گشایش مکتب ها و پوهنتون به روی همه دختران را نادیده گرفته اند.
منیژه: من و هزاران دختر دیگر از درس و اهداف خود عقب مانده ایم. تحمل کردن این وضعیت واقعاً دشوار است
تاکید طالبان در اینجا به آموزش بر اساس شریعت است اما در این مورد هم خواست مشخص با کار شیوه مشخص اعلام و به اجرا گذاشته نشده تا هدف اصلی واضح شود.
منیژه الکوزی در کابل زندگی می کند. او هنگامی که طالبان دوباره به قدرت رسیدند، صنف دهم مکتب بود. اکنون از سرنوشت و آینده اش خیلی نگران است:
"از اینکه مدت دو و نیم سال می شود که مکتب به روی ما بسته شده، واقعاً دردآور است و مهمتر اینکه ما از اهداف زندگی خود خیلی دور ماندیم. مانند من هزاران دختر از درس و اهداف خود عقب ماندند. تحمل کردن این وضعیت واقعاً دشوار است."
یلدا نیکزاد دختر دیگری است که هنگام بازگشت طالبان به قدرت، صنف یازدهم بود. او می گوید اگر مکتب به رویش باز شود، با لباس و یونیفرم تعیین شده از سوی طالبان هیچ مشکلی ندارد:
"بهانه طالبان لباس است. ما با لباس مشکل نداریم. هر لباسی را که برای ما تعیین می کنند، با یونیفورم شان مشکلی نداریم. هدف اینست که دروازه مکتب ها به روی ما باز شود و به آرزوی خود برسیم."
بانوان در افغانستان شکایت می کنند که دادخواهی ها برای حق آموزش، کار و فعالیت های اجتماعی برای زنان و دختران در افغانستان تاکنون هیچ نتیجه نداشته و به باور شان، جامعه جهانی هم در بسیاری موارد حقوقی آنها خاموشی اختیار کرده.
صندوق کودکان سازمان ملل متحد "یونیسف" آمار داده که در حال حاضر۳.۷ میلیون کودک در افغانستان از رفتن به مکتب باز مانده اند که بیش از ۶۰ درصد آنها دختران استند.
به این ترتیب حدود دو میلیون دختر در افغانستان به مکتب رفته نمی توانند و همه ساله به تعداد آنها افزوده می شود زیرا در بیش از دو سال گذشته، دختران پس از تمام کردن صنف ششم، خانه نشین می شوند و در آموزش به روی آنها بسته می شود.
