افغان های اخراج شده از پاکستان که در وضعیت ناگوار در ولایت هرات به سر می برند، از نبود سرپناه، مواد غذایی و ناداری شکایت می کنند.
برخی از آنان می گویند که با گذشت حدود سه ماه از اخراج شان از پاکستان، تا هنوز کمک دریافت نکرده اند.
عبدالحکیم می گوید که، نوریه دختر نوزادش از گرسنگی گریه می کند و همسرش شیر ندارد.
او که باشنده اصلی ولسوالی بالامرغاب ولایت بادغیس است، حدود هفت سال پیش به علت فقر و جنگ با خانواده اش به طور غیرقانونی به پاکستان رفت و بدون داشتن اسناد قانونی اقامت، در شهر کراچی زندگی می کرد.
عبدالحکیم درباره مشکلات زندگی اش به رادیو آزادی می گوید:
«سه ماه می شود که از پاکستان آمده ایم و تشنه و گرسنه اینجا افتاده ایم. همینقدر پول ندارم که یک بوجی آرد به خانواده خود خریداری کنم. این نوزاد بسیار گرسنه است و به خاطری که مادرش گرسنه است شیر ندارد و طفل هم گرسنه است. پول ندارم که برای این نوزاد یک قوطی شیر خشک خریداری کنم، در گهواره افتاده است و از گرسنگی گریه می کند اما شیر نیست که برایش بدهیم.»
عبدالحکیم در شهر کراچی پاکستان ریکشا داشت و توسط آن نفقه خانواده اش را پیدا می کرد.
او به رادیو آزادی می گوید که نیروهای امنیتی پاکستان هنگام اخراجش، ریکشا و دارو ندارش را گرفتند و او و خانواده اش را دست خالی اخراج کردند.
زرغونه چهل ساله، همسر بیمار عبدالحکیم می گوید که شهر کراچی گرم بود و اکنون هرات خیلی سرد است و اینکه کودکانش به علت سردی هوا بیمار شده اند؛ اما پول دوا و نسخه داکتر را ندارند:
«هر شب بیست بار از خواب بیدار می شوم و کمپل ها را به روی کودکان خود می اندازم تا سرما نخورند؛ اما باز هم تمام شب آنان سرفه می کنند. کودکان من سرما خورده اند و خودم هم توبرکلوز هستم. شش روز با موتر نوع مازدا در راه آمدن از پاکستان بودیم و با اینکه مریضم؛ پول یک نسخه دوا را ندارم. همه مریض شده ایم و در این هوا سرد حتی توانایی خریدن یک بوجی آرد را نداریم.»
بسیاری از افغان های اخراج شده از پاکستان که در ولایت هرات به سر می برند، از دریافت نکردن کمک و مشکلات اقتصادی شکایت دارند.
جان محمد ۴۰ ساله با هشت عضو خانواده اش در شرق شهر هرات زیر خیمه زندگی می کند.
او می گوید که با گذشت حدود سه ماه از اخراجش از پاکستان و برگشت به ولایت هرات، تا هنوز هیچ نوع کمکی دریافت نکرده است:
«از روزی که به افغانستان آمده ام، تا هنوز هیچ کمکی دریافت نکرده ام. با اینکه کمک زیادی به نام مهاجرین به افغانستان آمده است؛ اما این کمک ها به ما نرسیده است. وضعیت ما بسیار خراب است و با گرسنگی روبه رو هستیم. حیران مانده ام که چکار کنم.»
با وجود شکایت های مردم محلی، مسئولان محلی طالبان در ولایت هرات می گویند که با مهاجرین اخراج شده از پاکستان که در این ولایت به سر می برند، در بخش مواد غذایی و سرپناه کمک شده است.
نثار احمد الیاس سخنگوی والی حکومت طالبان در ولایت هرات در این باره چنین می گوید:
«تاکنون یک هزار و ۲۵۰ خانواده به ولایت هرات آمده اند. بیشتر از هشتاد درصد این خانواده ها از ولایت های دیگر مانند بادغیس و فاریاب هستند. کمک های اولیه و در بخش سرپناه از سوی اداره محلی ولایت هرات با آنان همکاری شده است.»
حکومت موقت پاکستان در ماه نومبر سال گذشته میلادی، روند اخراج مهاجرین بدون اسناد را از این کشور آغاز کرد.
مقام های پاکستانی اعلام کردند که حدود یک میلیون و ۷۰۰ هزار مهاجر افغان در این کشور که به گفته آنان اقامت غیر قانونی دارند، باید به افغانستان برگردند.
مقام های پاکستان اتهام وارد کرده که برخی از افغان ها در شماری از حملات در آن کشور دست داشته اند. اسلام آباد همچنان اتهام وارد کرده که جنگجویان طالبان پاکستانی در افغانستان زیر حاکمیت طالبان پناه گزیده اند و اینکه طالبان افغان در مبارزه پاکستان علیه طالبان پاکستانی همکاری نکرده است. اما طالبان افغان ضمن تکذیب این اتهامات، می گویند که مسئول برقراری امنیت در پاکستان نیستند.
به گفته ملل متحد، در بیشتر از سه ماه گذشته، اضافه تر از نیم میلیون مهاجر افغان از پاکستان اخراج شده اند.
بیشتر این مهاجرین اخراج شده در اوضاع نامناسب و بدون داشتن امکانات اولیه زندگی، در هوای سرد زمستان در زیر خیمه ها به سر می برند.
عبدالحکیم می گوید که، سخت نیاز به کمک دارد و اگر حکومت طالبان و موسسات کمک رسان به آنان بی توجهی کنند، ممکن است که سردی هوا و گرسنگی جان فرزندانش به خصوص نوریه دختر نوزادش را بگیرد.
شاهپورصابر
