به روز جمعه نخستین روز فصل زمستان در افغانستان آغاز شد٬ فصلی که با نگرانی و دلهره برای کسانی همراست که سرپناه و امکانات مناسب برای گرم نگهداشتن خانه های خود ندارند، از جمله مهاجرانی که تازه از پاکستان اخراج شده و به افغانستان برگشته اند.
قسیم ۶۲ ساله یکی از صدها هزار مهاجری است که بیش از یک و نیم ماه قبل از پاکستان اخراج شده است.
او باشنده قریه خلازایی از مربوطات مرکز ولایت پروان در شمال کابل است و سرپرستی خانواده چهارده نفره را به عهده دارد.
قسیم پنج سال قبل به پاکستان رفته بود. او دلیل رفتن اش را به آن کشور در صحبت با رادیو آزادی چنین می گوید:
"مجبور شدیم دیگه راه نداشتیم،راه درآمد نبود و کسی برای ما ارزش نمی داد،هر شب بالای ما عملیات صورت می گرفت به اسم موسی یک برادرم قبل از آمدن طالبان در همین جا کشته شد،بالاخره ما مجبور شدیم وگرنه از پاکستان میامدیم،وقتی این وضعیت را در اینجا دیدیم تصمیم را لغو نمودیم،گفتم نسبت به این وضعیت پاکستان برای ما بهتر است. اگر احتیاج و یا محتاج استیم نسبت به این وضعیت برای ما خوب است.ناگزیر شدیم هر کار دنیا از ناگزیری می شود تا زمانی که کسی مجبور نشود وطن خود را ترک نمی کند."
او میگوید در پاکستان دست فروشی میکرد و روزانه تا یک هزار و دوصد روپیۀ پاکستانی درامد داشت.
قسیم از وضعیت فعلی خود نگران است و میگوید و با سرد شدن هوا با مشکلات زیادی دچار است:
"از وقتی که آمدیم نه چوب خریدیم و نه چیزی دیگر زمستان هم آمدنی است. قسم به خداوند که اولادهایم مکمل که چهارده نفر در خانه است همه اش مریض است از دست خنک،دیگر راهی نداریم بجز خداوند همرای ما همکاری کند. دیده شود که کی همرای ما کمک می کند؛ اما تا هنوز کسی برای ما رسیدگی نکرده است."
به گفته قسیم دو پسر اش که در پاکستان زنده گی می کردند و دارای اسناد قانونی نبودند توسط پولیس پاکستان زندانی شده که از هرکدام اش پنج و چهار طفل باقی مانده و سرپرستی آنها را به عهده دارد.اما توانایی تهیه نفقه ای شان را ندارد. وی میگوید:
"فقط منتظر این استم که کرایه راه را جور کنم و دوباره برویم،هر چیز که شد در فکرش نیستم اگر مردیم و یا زنده باقی ماندیم،همین قدر خو می شود که یک لقمه نان پیدا می کنیم،در این جا خو یک لقمه نان هم نمی رسد هر راه را که فکر می کنم هیچ چیز به ذهنم نمی آید و روز به روز بدتر شده می رویم."
این در حالی است که اخیراً روند اخراج مهاجرین فاقد اسناد افغان از ایران و پاکستان شدت گرفته است.
حکومت پاکستان از اول ماه نوامبر روند اخراج افغانهای فاقد اسناد را آغاز کرده و گفته است که بیش از ۱.۷ میلیون تن اخراج خواهند شد.
مقام های طالبان می گویند که تاکنون بیش از چهارصد هزار تن از پاکستان به افغانستان بازگشته اند.
در مورد اینکه چرا مهاجران افغان حالا به طور سیل آسا از پاکستان اخراج می شوند، نکته های گوناگونی مطرح می شود. پاکستان اتهام وارد کرده که برخی از افغان ها در حملات اخیر در پاکستان دست داشته اند و اینکه طالبان افغان در مبارزه علیه طالبان پاکستانی همکاری نکرده اند.
اما حکومت طالبان این اتهامات را تکذیب کرده و گفته است که مسئولیت برقراری امنیت در پاکستان به عهده طالبان افغان نیست. اما بار این بازی ملامتی را مردم عادی در افغانستان در حالی به دوش می کشند که زمستان سخت از راه می رسد.
به گفته ریاست مهاجرین حکومت طالبان در ولایت پروان، از اواخر ماه اکتوبر تا اکنون بیش از یک هزار خانواده از پاکستان و ایران به این ولایت بازگردانده شده اند.
مولوی محمد اکبر عظیمی معاون ریاست مهاجرین حکومت طالبان در ولایت پروان است.
او می گوید مشکلات مهاجرین اخراج شده را با موسسات شریک ساخته و آنها وعده داده اند که به مشکلات مهاجرین رسیده گی می شود:
"با مقامات ولایت، وزارت و موسسات خیریه شریک ساختیم. مثلا با WFP ،IOM، و با یون ایچ سی آر، با عمده ترین موسسات ما تعداد مهاجرین و مشکلات خود را شریک ساختیم که به این موارد ما نیاز داریم و با مهاجرین باید کمک صورت بگیرد. در بیست روز گذشته یک موسسه به اسم IOM در این جا آمده بود و برای مهاجرینی که در سال ۲۰۲۳ آمده اند به تعداد ۳۵۰ خانواده را سروی نمودند؛ اما تا هنوز معلوم نیست که چه وقت برای شان مواد خوراکی توزیع می کنند."
دبلیو اف پی ، یا سازمان غذایی جهان در ماه نوامبر گفته بود که برای کمک به مردم آسیب پذیردر زمستان در افغانستان به ۴۰۰ میلیون دالر نیاز است.
سازمان بین المللی مهاجرت نیز می گوید که اکثریت مردم در افغانستان امکانات لازم برای سپری کردن زمستان را ندارند.
امی پوپ ، رئیس این سازمان در ویدیویی در شبکۀ ایکس به روز پنجشنبه گفت که به حمایت از نیازمندان در افغانستان متعهد اند اما افزود که با کمبود بودجه رو به رو اند.
شماری از مهاجران برگشته به شمول قسیم می گویند که به آنها وعدۀ کمک داده شده اما هنوز کمکی دریافت نکرده اند.
"دو و یا سه بار به ریاست مهاجرین مراجعه نمودم برایم گفتند کسانی که نسبت به شما پیش سروی شده اند حق اولویت از آنها است و بعد از این که سروی و یا کمک صورت می گرفت برای تان اطلاع می دهیم،ما اطلاع دو ماه بعد این ها را چه کنیم که خنک و مشکلات سر ما بگذرد."
