در روز جهانی محو خشونت علیه زنان، بسیاری از زنان تحصیل کرده در ولایت هرات که به علت محدودیت های طالبان مجبور به کار در خلاف رشته تحصیلی شان شده اند، از نقض شدن حقوق شان انتقاد می کنند.
به گفته آنان، طالبان با محروم ساختن زنان و دختران از کار در حکومت و سازمان های بین المللی، بزرگ ترین بی عدالتی را در تاریخ رقم زده اند.
این زنان تحصیل کرده برای رهایی از خانه نشینی و فشارهای روانی، به فن و حرفه از جمله خیاطی رو آورده اند.
مریم کریمی انجینر است اما پشت یک چرخ خیاطی نشسته و لباس می دوزد.
این دختر ۲۶ ساله در یک موسسه بین المللی در شهر هرات کار می کرد اما پس از ممنوع شدن کار زنان در موسسات داخلی و خارجی، او کارش را از دست داده است.
کریمی می گوید، با مشکلات زیاد تحصیل کرد و با شوق برای خود کار پیدا کرده بود اما طالبان تمام رویاهایش را از بین برده اند.
به گفته او، پس از ماه ها خانه نشینی و رنج بردن از فشارهای روحی و روانی، مجبور شده است به خیاطی رو آورد.
وی می گوید که پس از آموختن خیاطی، در خانه اش یک کارگاه خیاطی فعال ساخته و برای پنج دختر محروم از تحصیل، فرصت کار فراهم ساخته است:
« بزرگ ترین بی عدالتی که در طول تاریخ به وجود آمده، در جامعه افغانی جریان دارد. زنانی که تحصیل و کار کرده اند و پیشرفت کرده اند و می خواهند که پیشرفت کنند اما تمام حق و حقوق شان از آنان گرفته شده است.»
لینا آریا ۲۷ ساله فارغ التحصیل فاکولته اقتصاد پوهنتون هرات،یکی دیگرا ز این زنان است.
او در کارگاه خیاطی مریم کریمی خیاطی می کند.
او قبلا در بخش اداری یک موسسه بین المللی در شهر هرات کار می کرد که به علت محدودیت های طالبان، کارش را از دست داده است. وی میگوید:
« این برای من خیلی دردآور است که درسی که خوانده ام و رشته که تحصیل کرده ام و می خواستم که توسط آن پیشرفت کنم و کار کنم اما مجبور شده ام خلاف رشته کار کنم.
بسیاری از زنان را می شناسم که مانند من خلاف رشته کار می کنند و از این بابت بسیار رنج می برند.»
بسیاری از زنان تحصیل کرده از ترس طالبان حتی جرات نمی کنند به کارهای فن و حرفه رو بیاورند.
سیما علوی ۲۵ ساله فارغ التحصیل پوهنحی کامپیوتر ساینس پوهنتون هرات می گوید، حکومت طالبان با وضع فرمان های محدود کننده، زندگی اش را نابود ساخته است:
« این محدویت ها روز به روز بیشتر حقوق ما را نقض می کند و ما از این وضعیت رنج می بریم که همه روزه محدودیت های طالبان علیه ما بیشتر می شود. طالبان هر روز با یک محدودیت جدید زندگی را برای ما سخت تر می سازند.»
آیا محروم ساختن زنان از کارهای مورد علاقه و مطابق به رشته تحصیلی شان واقعا خشونت است؟
شمایل توانا یک فعال حقوق زنان در هرات در پاسخ به این پرسش به رادیو آزادی می گوید:
« زنان مجبور شده اند که خلاف رشته تحصیلی شان کار کنند و این خودش یک نوع خشونت است. بزرگ ترین نوع خشونت که در برابر زنان و دختران افغانستان وجود دارد. زنان و دختران سال ها درس خواندند و زحمت کشیدند اما اکنون مجبور شده اند کاری را انجام دهند که به آن نه علاقه و نه میل دارند.»
حکومت طالبان نزدیک به یک سال پیش با صدور فرمانی، کار زنان را در موسسات داخلی و خارجی ممنوع اعلام کرد.
به خاطر این اقدام طالبان، هزاران زن در سراسر افغانستان که نان آور خانواده های شان هستند، بیکار و خانه نشین شده اند.
با این حال، در حالی روز جهانی محو خشونت علیه زنان در بسیاری از کشورها گرامی داشت می شود که به گفته شماری از فعالان حقوق زنان، زنان و دختران افغان بزرگ ترین خشونت سازمان یافته را از طرف حکومت طالبان تحمل می کنند.
مریم کریمی در حالی که بسیار ناامید است اما منتظر روزی است که طالبان محدودیت ها را بردارند و اجازه بدهند که مطابق به مسلک اش کار کند.
او می گوید، آرزو دارد که هرچه زودتر به کار اصلی اش برگردد.
شاهپورصابر
