شماری از افغان هایی که در بیش از ۲۰ سال گذشته با نهادهای بین المللی در ولایت های مختلف افغانستان و با سازمان های خارجی کار کرده اند، از وضعیت بد اقتصادی خود و خانواده های شان در داخل افغانستان شکایت می کنند.
نور احمد اسلمی ۳۸ ساله باشنده فراه حدود ۹ سال در چندین ولایت افغانستان با نهاد های بین المللی بحیث میکانیک با تیم پی آر تی یا نیروهای آیساف کار کرد.
او به رادیو آزادی می گوید که هم پیمانان خارجی آنها، او و خانواده شش نفره اش را در عالمی از مشکلات در افغانستان رها کردند:
"در حق من و ده ها همکار ما که سال ها با نهاد های خارجی کار کردیم، جفای بزرگ صورت گرفت و بی سرنوشت ما را رها کردند. و البته یک تعداد از همکار های ما را انتقال دادند، اما من و فامیل من و صدها همکار دیگر ما در افغانستان ماندیم متاسفانه ، هرچند بار ها تلاش کردیم و ایمیل فرستادیم و مدارک خود را فرستادیم، اما تا به حال هیچ نتیجه ای نداده."
نوراحمد اکنون با مشکلات اقتصادی دست و پنجه نرم می کند.
"اکنون بیکار هستم و تامین مخارج خانواده واقعآ بسیار سخت و دشوار شده برای ما. فرزندانم از درس و تعلیم محروم استند و نمی فهمم بخدا آینده ما چطور خواهد شد.؟ از لحاظ روحی و روانی بسیار آسیب دیده ایم و روح و روان ما بسیار آزرده است. باور بکنید بعضی وقت ها بخاطر تامین مصارف خانواده و فامیل مجبور به فروش وسایل خانه شدیم."
۸ سنبله ۱۴۰۰-۳۰ اگست ۲۰۲۱ پایان تقریباً ۲۰ سال جنگ امریکا در افغانستان بود.
آخرین سربازان امریکایی در سی ام ماه اگست سال 2021 از افغانستان بیرون شدند و این کشور جنگ‌زده را زیر حاکمیت طالبان رها کردند.
نیروهای امریکایی و متحدان‌شان بیش از ۱۲۰ هزار نفر را در جریان روند انتقال پر از هرج‌ومرج از افغانستان بیرون کردند.
اما عده ای در داخل افغانستان باقی مانده اند.
عبدالکبیر هاشمی ۲۶ ساله باشنده شهر زرنج مرکز ولایت نیمروز یکی از آنها است که سرنوشت مشابه نوراحمد اسلمی را دارد.
هاشمی به رادیو آزادی می گوید که مدت شش سال همرای نهاد های مختلف بین المللی در ولایت های افغانستان کار کرد. اما برگشت طالبان به قدرت، زندگی او و صدها افغان دیگر را دگرگون کرد.
" متاسفانه وقتی تحولات سیاسی اخیری که در افغانستان آمد از یک طرف کار و وظیفه خود را از دست دادیم و از طرف دیگر مشکلات اقتصادی زیادی برای ما دست داده و با مشکلات زیادی مواجه شدیم. از همه مهم تر این است که ما با مشکلات امنیتی مواجه هستیم، در کل ما نه امنیت داریم، نه اقتصاد خوب و نه هم کار و وظیفه داریم. دو سال است که طالبان حکومت را به دست گرفته، ما واقعا با چالش های سختی امنیتی و اقتصادی مواجه شدیم."
حکمت لعلی فعال جامعه مدنی در حوزه غرب با نوراحمد و کبیر موافق است.
او می گوید که شماری زیادی از متحدان نهادهای بین المللی در داخل افغانستان با مشکلات گوناگون دست و پنجه نرم می کنند و تعدادی زیاد از آنها هم در کشور های ایران و پاکستان در بلاتکلیفی و در بی سرنوشتی به سر می برند:
"این واقعا بدور از انصاف و غیر قابل قبول است که آنها متحدان افغان خود را در چنین شرایط سخت و دشوار رها کردند و رفتند و این مردم که مانده هر لحظه در معرض تهدید اند یا در داخل کشور یا هم در کشور های دومی، مثل پاکستان و ایران در حالی بی سر نوشتی و سر گردانی به سر میبرند."
پیشنهاد او برای بیرون رفت از این مشکل این است:
"راه حل این است که آن هایی که در داخل کشور هستند آنها را باید متحدان خارجی شان بیرون بکشند و آن هایی که در کشور های دومی مثل ایران و پاکستان در حال انتظار با صد مشقت و گرفتاری بسر میبرند آن ها را نیز سرنوشت شان را مشخص کنند و آنها را به جای بهتری انتقال بدهند تا از بی سرنوشتی رهایی پیدا کنند."
براساس گزارش ها ؛ هفته گذشته جو بایدن رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا گفت که از آغاز خروج نیروهای بین المللی ناتو از افغانستان، از سال ۲۰۲۱ میلادی تاکنون حدود ۳۴ هزار ویزه خاص را برای انتقال متحدان افغان خود صادر کرده است.
همچنان در جریان هفته پیش، وزیر خارجه آلمان هم گفت که کشورش برای حمایت و انتقال افغانهایی که در معرض خطر هستند متحد می ماند و نیز به همکاری های خود ادامه می دهد.
نوراحمد هم چشم به راه کمک است تا از بی سرنوشتی نجات یابد:
"خواست ما و دیگر همکار های ما از نهاد های بین المللی این است که لطفا برای انتقال ما یک راه و چاره جور کنند و من خواهش می کنم که ما را فراموش نکنند و دو سال است که ما را بی سرنوشت رها کردند. لطفا برای انتقال ما و خروج ما و همکاران ما یک راه و چاره درست کنند که ما از این مشکلات رها شویم."
