انتونیو گوتریش سرمنشی سازمان ملل متحد می‌گوید که دو سال از حاکمیت طالبان بر افغانستان گذشت و به شمول ممنوعیت‌های شدید طالبان بر زنان و دختران٬ وضعیت در این کشور، مایه نگرانی عمیق است.
آقای گوتریش در صفحه اکس یا تویتر سابق خود از جامعه جهانی خواسته که افغان‌ها را تنها نگذارند.
ذبیح‌الله مجاهد سخنگوی حکومت طالبان به سؤالات رادیو آزادی در مورد اظهارات آقای گوتریش پاسخی نداد، اما دیروز به اسوشیتد پرس گفت که حکومت آن‌ها با ثبات و قوی است.
با آن‌که ذبیح‌الله مجاهد در این مصاحبه مدعی شد که آن‌ها مسئولانه عمل می‌کنند، اما سیما باهوس رئیس اجرایی بخش زنان سازمان ملل متحد، طالبان را به حملات سیستماتیک و گسترده به حقوق دختران و زنان متهم می‌کند.
در اعلامیه‌ای که روز سه شنبه در وب‌سایت سازمان ملل متحد به نقل از خانم باهوس منتشر شده، آمده است که "طالبان با بیش از ۵۰ فرمان، حکم‌ها و محدودیت‌ها هیچ جنبه‌ای از زندگی زنان را دست نخورده نگذاشته و حتی یک آزادی آن‌ها را نیز در امان نمانده اند."
وی افزوده که طالبان سیستمی را ایجاد کرده اند که بر سرکوب زنان استوار است و به طور گسترده به‌عنوان آپارتاید جنسیتی تلقی می‌شود. وی همچنان برای تغییر خواستار فشار بر طالبان شده است.
این در حالی‌ست که حکومت طالبان همواره بدون ارائه اسناد دقیق ادعا کرده که حقوق همه افغان‌ها در افغانستان محفوظ است.
علاوه بر این، کمیشنری عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد در بیانیه‌ای که روز سه شنبه منتشر کرده، فرمان‌های طالبان در مورد ممنوعیت دختران و زنان را تبعیض‌آمیز خوانده و افزوده که به بررسی، مستندسازی و حمایت از شماری از موضوعات حقوق بشری از جمله حفاظت از غیر نظامیان و حقوق زندانیان ادامه می‌دهد.
در عین حال، برخی از فعالان افغان نیز می‌گویند که دختران و زنان اولین قربانیان اقدامات نادرست طالبان هستند و باید در برابر آن‌ها گام‌های جدی برداشته شود.
مرضیه حفیظی یکی از فعالان حقوق زن به رادیو آزادی می‌گوید:
"متأسفانه دو سال جامعه جهانی تنها به صدور بیانیه‌ها و محکومیت رویدادها بسنده کرده است. آن‌چه ما و در کل زنان افغانستان انتظار داشتند این است که باید گام‌های عملی بردارند و بر طالبان فشار بیاورند تا جلو ظلم و ممنوعیت‌های آن‌ها گرفته شود، اما آن‌ها تا هنوز این کار را نکرده اند، این‌که چرا تا حال این کار را نکرده اند برای ما هم پرسش برانگیز است."
ملاله آخندزاده یکی دیگر از فعالان افغان می‌گوید که واکنش‌ها و مبارزه علیه محدودیت‌های اعمال شده بر دختران و زنان افغان در دو سال گذشته هیچ فایده‌ای نداشته است.
ملاله می‌افزاید: "حالا که حمایت خود را از زنان اعلام کرده اند، امیدواریم که واقعاً از زنان حمایت کنند، زنان بتوانند کار کنند و دروازه‌های مکاتب و پوهنتون‌ها به روی زنان باز شود."
این انتقاد ها درحالی‌ست که هنوز هیچ کشوری در جهان حکومت طالبان را به رسمیت نشناخته است، زیرا آن‌ها شرایط خاص خود را برای این کار دارند که یکی از مهمترین آن‌ها احترام به حقوق زنان در افغانستان است.
حکومت کنونی طالبان، دختران و زنان افغان را از تحصیل، کار و مشارکت سیاسی، اجتماعی و فرهنگی منع کرده، به همین دلیل است که دختران و زنان افغان این دوره طالبان را مانند دوره قبل برای آینده خود تاریک می‌خوانند.
