"ما طالبان را تحت هیچ شرایطی نمی‌پذیریم"
صنم عضو جنبش "اتحاد و همبستگی زنان افغانستان" است که در اعتراض روز یک‌شنبۀ همکارانش در یک فضای سربسته شرکت کرده بود.
او در پایتخت افغانستان زیر حاکمیت طالبان زندگی می‌کند.
او می‌گوید، هدفش از اشتراک در این اعتراض را نه گفتن به تصمیم طالبان مبنی بر خانه نشین کردن زنان شاغل، منع تحصیل و آموزش دختران و زنان و به گفتۀ او سیاست دوگانۀ امریکا در بحث حمایت از طالبان و سرنوشت مردم افغانستان بخصوص زنان است.
او به رادیو آزادی گفت، هیچ‌گاه حاضر به پذیرش حکومت طالبان نیست:
"زنان شاغل نان‌آوران خانه و خانواده خود هستند همه بیکار شدند، طالبان زندگی را برای ما زنان افغانستان جهنم ساختند، ما زنان تحصیل کرده هیچ‌گاه خاموش نمی‌باشیم با وصفی که اعتراضات ما بارها و بارها سرکوب شده، اما باز هم ما در مکان‌های سر بسته اعتراض کردیم از جهان می‌خواهیم یک گروه زن ستیز را مشروعیت ندهد و امریکا سیاست دوگانه‌ای که در قبال مردم افغانستان انجام داده و هفتۀ چهل میلیون دالر برای این گروه کمک مالی می‌کند توقف دهد".
اما وزارت خارجۀ امریکا پیش از این بارها گفته که حکومت طالبان را به رسمیت نمی‌شناسد و کمک ۴۰ میلیون دالر در هفته هم از طریق سازمان ملل متحد هزینۀ کمک‌های بشردوستانه به مردم افغانستان می‌شود.
هاجر نیز که در این اعتراض اشتراک کرده بود، می‌گوید، حتی اگر طالبان بخواهند ممنوعیت آموزش دختران بالاتر از صنف ششم را حذف کنند، باز هم آنان خواستار حکومت کردن طالبان در افغانستان نیستند.
او به رادیو آزادی گفت:
"به هیچ عنوان و شرایطی قابل قبول مردم افغانستان نیستند، نه اینکه مکاتب باز شود یا اینکه پوهنتون‌ها را باز بسازند، نخیر به هیچ شرایطی ولو آن شرایط را هم آنها به میل خود به نحوی بخواهند رفع بسازند، ما قبول نداریم".
این زنان معترض از امریکا می‌خواهند که روند فرستادن ۴۰ میلیون دالر در هفته را متوقف کند.
رادیو آزادی خواست در مورد این اتهام‌ها از حکومت طالبان بپرسد، اما ذبیح الله مجاهد، سخنگوی این حکومت تا زمان نشر این گزارش به پرسش‌ها جواب نداد.
این زنان در حالی یکبار دیگر در فضای سرپوشیده علیۀ حکومت طالبان و اقدامات آنان اعتراض کردند که حکومت طالبان در تازه‌ترین تصمیمش فعالیت آرایشگاه‌های زنانه را منع کرده است.
برخی از زنان معترض دیگر زیر نام "همبستگی زنان افغانستان" نیز روز شنبه در واکنش به افزایش محدودیت‌های طالبان بر زنان از جمله تصمیم بسته کردن سالون‌های آرایشگاه زنانه اعتراض کردند.
آنان گفته بودند که طالبان با وضع این محدودیت‌ها افغانستان را به زندان تاریک برای زنان مبدل کرده اند.
حکومت طالبان در کنار دیگر محدودیت‌ها کار زنان در همه اداره‌های غیردولتی و بیشتر اداره‌های دولتی را منع کرده و دختران را هم از تحصیل در پوهنتون‌ها و صنف‌های بالاتر از ششم مکتب منع کرده است.
زنان معترض می‌گویند که ممنوعیت کار زنان از سوی طالبان مساوی به برداشتن لقمه نان از سفرۀ زنانی است که خود سرپرست خانواده هستند.
