برخی از زنان دارای معلولیت در بامیان می گویند که فراموش شده اند. به گفته آنان سازمان های حقوق بشری، امداد رسان و حکومت طالبان آنان را حمایت نمی کنند.
فاطمه ۳۲ ساله چهار سال پیش در یک درگیری بین طالبان و نیروهای امنیتی جمهوری مخلوع افغانستان در ولسوالی سیغان ولایت بامیان در مرکز افغانستان معیوب شده.
او می گوید که در زمان نظام جمهوری سالانه ۶۰ هزار افغانی از سوی اداره شهدا و معلولین حقوق دریافت می کرد اما از دو سال به این طرف که طالبان حاکم شده اند این پول را دریافت نکرده است.
فاطمه که با پدر پیر و دو خواهر کوچکش در نزدیکی بودا بامیان در یک مغاره تنگ و تاریک شب را روز می کند از دشوارهای زندگی میگوید:
"اقتصاد ما خیلی ضعیف است، به مواد خوراکی وسوخت ضرورت داریم، پدرم بسیار ضعیف شده ۷۶ ساله آدم است توان کار ندارد خودم به دوا، خوراک، پوشاک و حتا ده روپیه ضرورت دارم، خیلی مشکلات ما زیاد است به داکتر میروم نسخه میدهد می آورم خانه می مانم چون دوا گرفته نمی توانم."
فاطمه می گوید در زمان جمهوری مخلوع افغانستان از سوی کمیسیون حقوق بشر و برخی سازمان های امداد رسان نیز کمک دریافت می کرد اما باحاکم شدن طالبان هیچ کس به او کمک نکرده است.
مانند فاطمه ده ها معلول دیگر در بامیان زندگی دشوار دارند، مانند خیرالنسأ ۳۷ ساله که مادر پنج فرزند است.
فاطمه: در زمان جمهوریت سالانه ۶۰ هزار افغانی تنخواه داشتم اما طالبان پرداخت معاش را قطع کرده اند
شوهرخیرالنسأ معتاد به مواد مخدر است و خودش نان آور خانواده هفت نفری اش می باشد:
" چند سال پیش که همین امارت اسلامی نیامده بود خوب بودم خودم خوبتر بودم کمپل دوزی می کردم به مردم سرگینگاو تبک می کردم گندم داخل بوجی می کردم اولاد های خود را نان می دادم، حال امارت اسلامی این دوم سال است که همین قدر کار نداریم مگم تیر می کنیم مقصد روی دست تیر می کنیم که صبح داشته باشم شب ندارم و خلاصه همینگونه حالت دارم."
ممنوعیت بر کار زنان از سوی طالبان، زنان معلول را نیز متاثر ساخته است، مانند سکینه یوسفی که از ناحیه پا معیوب است اما پس ازفراغت از پوهنتون بامیان در زمان حکومت جمهوری مخلوع انجمنی را برای حمایت از افراد دارای معلولیت ایجاد کرده بود او می گوید که طالبان اجازه فعالیت به آن را نداده اند.
سکینه می گوید با این کار طالبان آنان انگیزه خود را از دست داده اند:
"تغییرات که از جمله خیلی بالای ما آمده همین انگیزه را ما گرفته یک رقم افسرده گی پیدا کردم خانه شستم اصلا امیدنیست که دوباره برویم سرپا استاد شویم کار کنیم بازهم کمی امیدواریم که شاید شرایط تغییر کند یک زمینه برای ما و برای خانم های که معلول هستند ایجاد شود."
طالبان نیز می پذیرند که برخی زنان معلول در بامیان نظر به طرزالعمل تازه ایجاد شده از سوی وزارت شهدا و معلولین، حکومت آنان از گرفتن حقوق شان محروم شده اند.
مولوی سیف الرحمن محمدی ریس اطلاعات و فرهنگ بامیان به رادیو آزادی گفت که برخی این زنان را اداره محلی طالبان در بامیان به سازمان های امداد رسان معرفی کرده که برای شان کمک صورت بگیرد.
دفتر سازمان ملل متحد برای هماهنگی امور بشر دوستانه «اوچا» در ماه دسمبر سال ۲۰۲۲، در روز جهانی افراد دارای معلولیت،دریک پیام تویتری نوشته بود که افراد دارای معلولیت در افغانستان با وضعیت بد اقتصادی روبه‌رو اند. این اداره تأکید کرده بود که رسیده‌گی به این افراد باید در اولویت قرار گیرد.
حوریه ماندگار از فعالان حقوق زن در بامیان نیز به رسیده گی به مشکلات زنان دارای معلولیت تاکید می کند.
"برای اینها باید بیشتر توجه صورت بگیرد به مشکلات شان رسیده گی شود و اگر کس های است که مشکل شان قابل علاج است باید تداوی شود حداقل یک برنامه در نظر گرفته شود که اینها از نظر اقتصادی زیاد به مشکل بر نخورند."
