"این نهادها دیگر با اعلامیه‌های تشریفاتی‌شان هیچ درد خبرنگار را درمان نمی‌کنند".
فردین نوروزی که ۱۷ روز پیش با برخی خبرنگاران دیگر در این انفجار زخم برداشته، می‌گوید، داکتران معالج هزینۀ درمان پردۀ هر گوش خبرنگارانی که در این رویدا زخمی شدند را یک هزار دالر برآورد کردند- هزینه‌ای که به گفتۀ او، خبرنگاران توان پرداخت آن را ندارند.
این خبرنگار زخمی شده ادعا می‌کند که کمیتۀ مصونیت خبرنگاران تنها هزینۀ درمان دو شب اول را که در شفاخانه بستری بودند پرداخته و تا هنوز خبری از کمک بخاطر ادامۀ تداوی آنان از سوی نهادهای حامی خبرنگاران به شمول کمیته مصونیت خبرنگاران نیست:
"شنوایی خود را از دست دادم، پرده‌های گوشم کفیده، پاهایم درد می‌کند، سرپا ایستاد شده نمی‌توانم، نهادهای حامی خبرنگار که همیشه داد از این می‌زنند که ما خبرنگاران را حمایت می‌کنیم متاسفانه تا هنوز هیچ‌گونه کمکی صورت نگرفته".
او همچنان گفت، خبرنگاران زخمی شده در این انفجار به دلیل مشکلات اقتصادی حتی توان مالی پانسمان کردن زخم‌هایشان را ندارند.
خیبر ابراهیمی یکی دیگر از خبرنگاران زخمی شده در این رویداد هم کمیتۀ مصونیت خبرنگاران را متهم می‌کند که به تعهد خود برای پرداخت هزینۀ تداوی خبرنگاران زخمی شده عمل نکرده است:
"کمیتۀ مصونیت به ما گفتند ما گوش‌های شما را عملیات می‌کنیم از رویداد تقریباً ۲۰، ۲۲ روز یا نزدیک به ۲۰روز شده تا حالا هیچ همکاری صورت نگرفته و گفتند ما به شما کمک نقدی می‌کنیم که تا حال کمک نقدی هم صورت نگرفته".
او همچنان ادعا می‌کند، رسانه‌ای که در آن کار می‌کند نیز در پرداخت هزینه‌های درمانش سهم نگرفته است.
عاطف آرین، دیگر خبرنگار زخمی شده در این رویداد نیز از کوتاهی در شیوۀ کاری نهادهای حامی خبرنگاران شکایت دارد.
"مه خودم یکبار معاینه شد، گوشم آن هم خود کمیته به من تماس نگرفته بود، یکی از دوستان گفته بود یک شفاخانه خصوصی را کمیتۀ مصئونیت دیده بیا گوش‌ات را چک کن یکبار که مشکل خاص پیش نشده باشد برایش که پرده گوشم پاره شده و هیچ تماسی از طرف نهادهای حامی خبرنگاران دریافت نکردیم حتی کمیتۀ مصئونیت".
اما ظریف کریمی، مسئول دفتر حمایت کنندۀ رسانه‌های آزاد افغانستان (نی) می‌گوید که این نهاد در حد دادخواهی به خبرنگاران زخمی شده کمک می‌کند:
"بزرگترین کاری که می‌توانیم در این شرایط بکنیم این است که ما برایشان دادخواهی بکنیم و صدای این‌ها را به نهادهای که حامی مالی خبرنگاران است برسانیم کمیتۀ مصونیت وظیفه‌اش همین است در شرایطی که خبرنگاران وضعیت‌شان از نظر روحی و روانی و فیزیکی خوب نیست رسیدگی بکند".
اما قدیم ویار، مسئول کمیتۀ مصونیت خبرنگاران می‌گوید، این کمیته هزینه تداوی ابتدایی و عاجل خبرنگاران زخمی شده را پرداخته و در انتظار بهبود زخم‌های آنان هستند تا درمان اساسی این خبرنگاران آغاز شود:
"نظر به لزوم دید داکتران و نظر به توصیه داکتران شفاخانۀ مزار و همچنان در کابل که ما برایشان بعضی شفاخانه‌ها را دیدیم و صحبت کردیم، لزوم دید آنان هم این بود که اول باید زخم‌ها و همان آسیب‌هایی را که در قسمت سر و یا در قسمت گوش دیدند، باید یک دفعه به حالت نارمل برگردند، بعداً برایشان عملیات گوش هم یا همان پرده مصنوی یا پرده‌ای که دوباره ترمیم می‌شود در گوش‌شان او عملیات‌ها هم انجام می‌شود".
کمیته مصونیت خبرنگاران یکی از محدود نهادهای است که در بخش حمایت مالی خبرنگاران آسیب دیده فعالیت می‌کند.
انفجار در مرکز تبیان ولایت بلخ در ۲۰ حوت سال گذشته در حالی رخ داد که حدود ۲۵ خبرنگار در مراسمی به مناسبت ۲۷ حوت، روز خبرنگار اشتراک کرده بودند.
بر بنیاد گزارش‌ها، در این انفجار ۳ تن به شمول حسین نادری، خبرنگار خبرگزاری صدای افغان (آوا) و یک همکارش کشته و ۱۸ خبرنگار دیگر زخمی شدند.
