صفحه انترنتی « ریلیف»
- صفحه انترنتی « ریلیف» که از سوی سازمان ملل متحد اداره می شود٬ گزارش اداره هماهنگی کمک های بشری سازمان ملل ( اوچا) را به نشر رسانده که در آن از وخیم بودن بحران بشری در افغانستان هشدار داده شده و خطر سقوط نظام را واقعی و به دور از احتمال ندانسته است.
در گزارش اوچا آمده است که به دور از تصور٬ بر علاوهٔ زیان های بشری این وضعیت٬ حقوق زنان و بسیاری از دستآورد های بیست سال گذشته عقب گرد داشته است.
به گزارش اوچا که در نشریه انترنتی ریلیف به نشر رسیده است٬ در سال ۲۰۲۳ میلادی٬ ۲۸.۳ ملیون تن از افغانها که سه بر چهارم نفوس این کشور را تشکیل می دهند٬ غذای کافی به خوردن ندارند و برای زنده ماندن٬ به کمک های عاجل بشری نیازمند اند.
بلند بودن سطح بیکاری و افزایش قیمت مواد اولیه خوراکی باعث گردیده است که توانایی خرید خانواده ها پایین بیاید و آنان نتوانند با چنین وضعیتی مقابله کرده و زنده گی خود را عیار بسازند.
گزارش پیش بینی کرده است که در دو سه ماه نخست سال جاری میلادی وضعیت در افغانستان به دلیل اثرات زمستان و افزایش نرخ مواد خوراکی٬ بد تر خواهد شد.
روزنامهٔ نشنل انترست
- روزنامه امریکایی نشنل انترست در شماره تازه خود به فعالیت های تحریک طالبان پاکستان توجه کرده و در مقاله یی نوشته است که پاکستان نمیتواند تحریک طالبان را شکست بدهد.
مقاله نویس در ادامه گفته است که پاکستان بار دیگر غرق در مشکلات شده است. به باور مقاله نویس از ماه اگست سال ۲۰۲۱ که طالبان در افغانستان قدرت را به دست گرفته اند٬ میزان حملات و فعالیت های طالبان پاکستانی نیز افزایش یافته است.
به باور روزنامه٬ تحریک طالبان پاکستان فعالیت های خود را از پناهگاه های امن در داخل افغانستان سرو سامان می دهد. اما این ادعا را طالبان افغان همواره رد کرده اند.
نشنل انترست در ادامه گفته است که طالبان افغان حاضر به اقدام در برابر اعضای تحریک طالبان پاکستان نیستند و نمی خواهند آنان را به اسلام آباد تسلیم کنند٬ همین مسئله سبب مایوسیت پاکستان شده است.
روزنامه گفته است که آتش بس که به وساطت طالبان افغان میان این گروه و اردوی پاکستان برقرار شده بود٬ دیگر وجود ندارد و تحریک طالبان پاکستان حملات خود را افزایش داده است.
مقاله نویس میگوید: افکار عمومی و تصمیم گیرنده ها در پاکستان به این نظر اند که باید به تحریک طالبان پاکستان ضربه سخت وارد شود و حتی در صورت نیاز علیه این گروه در داخل افغانستان اقدام صورت بگیرد.
به باور مقاله نویس٬ این مسئله نیز باید مورد توجه باشد که از سال ۲۰۰۷ میلادی که این گروه ایجاد گردیده است٬ هم در مقابل آن جنگ وجود داشته و هم مذاکره صورت گرفته است. اما به نظر می رسد که هر دو گزینه نتیجه مطلوب برای پاکستان نداشته است.
نشنل انترست در پایان این مقاله نوشته است که در ارتباط به تحریک طالبان پاکستان و با توجه به تجربه های پاکستان در این زمینه٬ اردوی پاکستان شاید به استراتیژی های درازمدت خود در برابر این گروه دست نیابد و افغانستان نیز در موقعیتی قرار ندارد تا حل مشکل تی تی پی با پاکستان همکاری کند٬ در عوض پاکستان باید این را بپذیرد که با تحریک طالبان خود زنده گی کند٬ با انکه این یک پیشنهاد خوب نیست٬ اما پاکستان در این مورد گزینه های زیادی ندارد.
