باشندگان مرکز و ولسوالی های فراه و فعالان جامعه مدنی این ولایت می گویند که روند توزیع کمک های بشر دوستانه عادلانه نیست و نیز نگران آینده کودکان شان در زمستان پیشرو اند.
عزت الله ۲۵ ساله دو سال پیش بر اثر جنگ میان طالبان و نیروهای امنیتی جمهوری مخلوع افغانستان از ولسوالی لاش جوین به شهر فراه آواره شد. حال او از آمدن زمستان نگران است و میگوید :
"اقتصاد ضعیف است. کار هم نیست و کمک ها هم از طریق موسسات خارجی به ما نمی رسد."
او مسئولیت تامین مخارج خانواده هفت نفری را دارد و در ناحیه چهارم شهر فراه در خانه کرایی زندگی می کند.
عزت الله به رادیو آزادی می گوید که چندین بار به نهاد های مددرسان جهت دریافت کمک مراجعه کرده، اما تا حال کمک دریافت نکرده است.
"فعلا کمکی هم که توزیع می شود به رئیس شوراها تعلق می گیرد و به وکیل کوچه ها. آنان هم اعضای فامیل خود را ثبت می کنند و هیچ تحقیقی به ما صورت نمی گیرد. کمک هم صورت نمی گیرد."
ملل متحد گفته که نزدیک بیست میلیون افغان در وضعیت بد اقتصادی به سر می برند و اینکه دسترسی شان به مواد خوراکی و مواد سوخت روز به روز دشوار تر می شود.
کمیته بین‌المللی صلیب سرخ به تازه گی، از کشورهای جهان خواست تا برای رسیدن به نیازمندان در افغانستان به سرعت دست به کار شوند.
یوسف باشنده دیگر شهر فراه است که مسئولیت تامین مخارج خانواده شش نفری را دارد.
او به رادیو آزادی می گوید که از بیش از یک سال که طالبان به قدرت برگشته اند، بیکاری زیاد شده و تا حال کمک هم دریافت نکرده.
باشنده گان فراه: کمک های که می آید همه به افراد وابسته به وکلای محل و مسوولین تعلق می گیرد
"از وقتی که امارت اسلامی گرفته بیکاری زیاد شده هیچ کسب و کار نیست. هیچ همکاری از طرف موسسات به ما نشده. هر چه کمک می آید به قوم و خویش خود می دهند. از وقتی امارت اسلامی حکومت را گرفته ولا اگر هیچ کمکی دیده باشیم. به هرکس که کمک‌ها را می دهند به( شوراها) بقیه به اقارب و دارو دسته و قوم خویش خود می دهند."
یک فعال جامعه مدنی فراه به رادیو آزادی گفت که توزیع کمک های بشر دوستانه در این ولایت عادلانه نیست.
"تعداد زیادی از فامیل ها غذا ندارد خوراک ندارند، مشکلات زیادی وجود دارد. سروی به صورت شفاف و عادلانه نیست، کارمندان و شورا های قریه جات کوشش و تلاش بر این دارند که زیادتر اقارب و فامیل های خود شان را در لیست بگیرند و کمک ها به نیازمندان واقعی نمی رسند و زمستان پیش رو هم زمستان خیلی سختی خواهد بود."
خواستم در این مورد نظر مسئولان محلی طالبان در فراه را هم بپرسم، اما به تماس ها و پیام های مکرر رادیو آزادی پاسخ ندادند.
طالبان در گذشته گفته بودند که کمک ها به مستحقین توزیع می شوند اما حال بسیاری ها شکایت دارند و می گویند که این کمک ها باید واقعا به مستحقین داده شود.
رخشانه ۶۷ ساله باشنده روستای روکین ولسوالی پشت رود فراه نیز یکی از میلیون ها افغان است که می گوید برای زندن ماندن در زمستان امسال به شدت به کمک نیاز دارد.
"دیگر چی بگویم، نه لباس، نه فرش و نه هم خرجی دارم. به شما قسم می خورم یک روپیه به تمام دارایی ما پیدا نمی شود. در زمستان هیزم نداریم، پیر مرد من می رود، هیزم پیدا می کند. داخل بخاری می کنیم، هیچ چیز ندارم، به خدا معلوم است."
