حکومت طالبان، گزارش سازمان ملل متحد را رد کرده که گویا آنها پس از دست یافتن به حاکمیت٬ با تهدیداتی از جانب گروه دولت اسلامی معروف به داعش و نیرو های پیشین امنیتی افغانستان روبرو اند.
در این گزارش که به تازه گی به شورای امنیت سازمان ملل متحد پیشکش شده، آمده است که طالبان شاید با گرم شدن هوا با حملات هر دو جناح روبرو شوند.
ذبیح الله مجاهد سخنگوی حکومت طالبان نا وقت روز جمعه در پیامی به رادیو آزادی گفت، هیچ یک از این جناح ها برای حاکمیت طالبان دردسر ساز شده نمی توانند.
" امارت اسلامی افغانستان از روزی که همه امور کشور را در دست گرفته، در آن زمان پدیدۀ فتنه انگیز به نام داعش زیاد بود اما حالا تقریباً به صفر نزدیک شده. آنهم اگر در جایی مخفی شده باشند، امارات اسلامی افغانستان با تمام نیروی خود متوجه اش است که کدام تهدید کلان نخواهد بود. همچنان کسانی که به نام مقاومت خود را می نامند، هم دردسر ظاهری و فزیکی نیستند."
در گزارش تازه پژوهشگران سازمان ملل متحد که در دوازدهم جوزا به شورای امنیت این سازمان ارائه شد، آمده است که خطر اصلی برای نیرو های طالبان پس از حاکمیت دو باره شان در افغانستان، از سوی گروه داعش و نیرو های پیشین امنیتی با حملات چریکی متوجه است.
در گزارش آمده که شاید با گرم شدن هوا، جنگ ها هم شدت یابد زیرا گروه داعش و نیرو های مقاومت ملی هر دو بر ضد طالبان می جنگند.
در ادامه گفته شده که شبکه القاعده و گروه داعش، تا سال ۲۰۲۳ توانایی حمله بر اهداف بین المللی را ندارند.
بیل روجیو آگاه پیشتاز در نهادی موسوم به دفاع از دموکراسی در امریکا، در گفتگو با رادیو آزادی، توانایی های گروه داعش در افغانستان را اندک دانست و گفت که هدف این گروه تنها ضدیت با طالبان است.
طالبان تهدیدی برای کشور های همسایه و حکومت طالبان اند
"شاخۀ خراسان گروه دولت اسلامی بیشتر مانند یک خار در داخل طالبان و کشور های همسایه است و تهدید به غرب نیست. روی بقای خودش تمرکز میکند. وقت ندارد که عملیات بیرونی علیه غرب انجام دهد. هدف اش سرنگون کردن طالبان است."
در گزارش تازۀ پژوهشگران سازمان ملل متحد آمده است، طالبان در حالی که تلاش می کنند از یک گروه شورشی به یک گروه حاکم مبدل شوند، به دو بخش تقسیم شده اند، یکی مصلحت طلبان و دومی تندروان. نویسنده گزارش افزوده که گروه تندرو بیشترین قدرت را دارد.
در ادامه این گزارش آمده که پس از حاکمیت دو باره طالبان، عواملی برای اختلاف های درونی آنها وجود دارد و این نظریه را تقویت می کند زیرا حکومت طالبان مملو از پراگنده گی است و این تعهد در میان شان زیاد است که از پالیسی های خود عقب نمی گردند.
