زردی سیاه چیست و چرا خطر ابتلای معتادین به این مرض بیشتر است؟

داکتران در شفاخانه تداوی معتادین ابن سینا در کابل می‌گویند، نزدیک به دو درصد معتادینی که در این مرکز تحت تداوی قرار دارند، به بیماری زردی مبتلا اند.

مردیکه جان علی نام دارد، با صورت زرد رنگ و ظاهراً نا امید از زندگی، با صدای لرزان می‌گوید که به بیماری زردی سیاه مبتلا است.

جان علی جوان ۳۰ ساله است و از پنج سال به این سو از مواد مخدر استفاده می‌کند.

وی که مواد مخدر را توسط پیچکاری به وجودش تزریق می‌کرد، در حال حاضر در مرکز تداوی معتادین ابن سینا بستری است.

وی در صحبت با رادیو آزادی گفت:

"وقتی داکتران در اینجا مرا معاینه کردند برایم گفتند که زردی سیاه دارم. من خیلی مأیوس شدم، زیرا من شنیده بودم که زردی سیاه بیماری کشنده است. من می‌خواهم تداوی و صحت یاب شوم، اما نمی‌دانم که دوباره صحت یاب خواهم شد یا خیر."

سرور، دوست جان علی نیز که به مواد مخدر معتاد است و در این مرکز تحت تداوی قرار دارد می‌گوید، هنگامی که جان علی دانست که وی به زردی سیاه مبتلا است، نا امید شد و از نشست و برخاست با دوستان نیز انکار می‌کرد.

سرور افزود:

"وی مأیوس شده بود، از دوستانش دوری می‌جست، با هیچ کس صحبت نمی‌کرد، اما من می‌رفتم و به وی احساس آرامش می‌دادم."

مرکز تداوی معتادین ابن سینا در گذشته پایگاه نظامی نیروهای خارجی بود و به نام کمپ فینیکس یاد می‌شد، اما حال صدها معتاد از نقاط مختلف شهر کابل جمع آوری گردیده و در این مرکز تحت تداوی قرار دارند.

همچنان، تعدادی از معتادین از برخی ولایت‌های دیگر نیز جهت ترک اعتیاد و تداوی به این مرکز آورده می‌شوند.

واحدالله کوشان معاون مرکز تداوی معتادین ابن سینا می‌گوید، هر معتادی که به این مرکز آورده می‌شود قبل از آن که بستری شود، تحت معاینات صحی قرار می‌گیرد و اگر در کنار اعتیاد به مواد مخدر، به بیماری دیگری مبتلا باشد تدابیر و امکانات بیشتر برای تداوی شان روی دست گرفته می‌شود.

آقای کوشان می‌‎گوید که نزدیک به یک هزار معتاد مواد مخدر در این مرکز بستری اند که شماری از آنان در کنار بیماری های خطرناک دیگر، به زردی سیاه نیز مبتلا اند.

وی در مورد گفت:

" زردی سیاه و سفید دو بیماری است که بیشتر هموطنان ما به آن مبتلا اند و عامل آن یک نوع وایرس است که تداوی ندارد. این بیماری در میان افراد معتاد زیاد است. هر معتادی که به این شفاخانه آورده می‌شود، نخست تحت معاینه قرار می‌گیرد. در میان معتادینی که بستری اند، دو درصد شان به زردی مبتلا اند."

زردی مرض ساری است که از یک نوع وایرس به وجود می‌آید و از طریق خون و آب از وجود یک انسان به بدن انسان دیگر سرایت می‌کند.

زردی در مجموع پنج نوع است که خطرناک ترین نوع آن زردی سیاه می‌باشد.

زرد شدن لب ها و اطراف آن، کم شدن اشتها، سرچرخی فرد مبتلا، پندیدگی ناحیه بطن و پاها، دلبدی، اسهالات، سوزش چشم و بی شیمه‌گی از علایم مبتلا شدن به زردی است.

فرید الله عمری داکتر متخصص امراض داخله در شفاخانه انتانی کابل می‌گوید هر چند بیماری زردی یک مرض خطرناک و کشنده است، اما قابل وقایه می‌باشد.

به گفته وی مردم می‌توانند از این بیماری خود را محافظت نمایند. این بیماری به آسانی از طریق سرنج از شخص مریض به شخص صحتمند سرایت کرده می‌تواند که از جمله یکی از این مثال‌ها معتادین بوده می‌توانند.

آقای عمری گفت، از این‌که انتقال این بیماری از طریق سرنج پیچکاری زیادتر امکان پذیر است، از همین رو بیشتر مریضان این بیماری نیز معتادین مواد مخدر اند.

وی افزود:

" در مقایسه به مردم عادی، معتادین مواد مخدر بیشتر به ابتلا به این بیماری روبرو اند. زیرا معتادین از یک سو از سرنج های مشترکآ استفاده می‌کنند و از سوی دیگر، مقاومت بدن آنان کم است. از سرنج های که معتادین استفاده می‌کنند، از بیشتر آن قبلآ بیماران مبتلا به زردی استفاده کرده‌اند."

داکتر عمری می‌گوید که وایروس زردی می‌تواند محیط را آلوده سازد و تا هفت روز در محیط زنده باقی بماند.

هر چند تعداد دقیق بیماران مبتلا به بیماری زردی در افغانستان روشن نیست، اما به گفته داکتران در شفاخانه انتانی، از هر ده مریض در کشور، یک مریض به بیماری زردی مبتلا است.

داکتران هر پنج نوع زردی را کشنده می‌دانند و می‌گویند، هرگاه در وجود کسی اعراض و علایم زردی دیده شود، باید هر چه زود تر به معالجه آن اقدام کند.

به گفته آنان، بهترین راه جلوگیری از مصاب شدن به بیماری زردی سیاه گرفتن واکسین است که باید همه به طور منظم سه بار واکسین شوند و تمام دروره‌های آن شش ماه را در بر می‌گیرد.

از آنجای که زردی سیاه یک بیماری خطرناک است، از اینرو اطفال، زنان و بزرگ سالان، همه باید در برابر آن واکسین شوند.

گزارش: عبادالله حنانزی