خشونت‌های اجتماعی چگونه پای مینا و حمیرا را به «خانه امن» کشانید؟

در کابل شش خانه امن و در مجموع در افغانستان ۲۷ خانه امن موجود اند.

در خانه‎های امن زنان و دخترانِ زندگی می‎کنند که در نتیجه خشونت‎های مختلف خانوادگی مجبور به ترک خانه‎های شان شده‎اند.

یکی از خانه‎های امن در کابل از سوی موسسه خیریه زنان برای زنان افغان اداره می‎شود.

فرانسپرس گزارش داده‎است که در زمان بازدید ازین خانه امن، ۴۵ تن از زنان به شمول اطفال در آن‎جا زندگی می‎کردند.

ملاله و حمیرا دو تن ازین زنان اند.

به اساس گزارش فرانسپرس، بالای ملاله در سن شانزده سالگی از سوی یک قوماندان شورشی، تجاوز جنسی شد و حمل گرفت.

این‎که چی زمانی و در کجا بالای ملاله تجاوز جنسی شده‎است چیزی گفته نشده‎است.

ملاله به دنبال این رویداد تصمیم گرفت که دست به خود کشی بزند اما پیش ازین اقدام در خانه امن پناه داده شد و امیدی برای زندگی پیدا کرد.

خانه امن که از سوی موسسه خیریه زنان برای زنان افغان یا WAW اداره می‎شود به زنانِ مانند ملاله و سایر زنان که با خشونت‎های مختلف خانوادگی رو به رو شده‎اند پناه داده و به آن‎ها امید بخشیده‎است.

ملاله هنوز هم از آنچه برایش در گذشته اتفاق افتاده‎است رنج می‎کشد اما حالا می‎خواهد که انرژی اش را در راستای ایجاد یک آینده بهتر برای خودش، طفل اش و دیگران مصرف کند.

او گفته‎است که می‎خواهد یک افسر پولیس شود تا از حقوق زنان دفاع کند.

ملاله با آنکه دچار آسیب‎های روانی شده اما اعتماد به نفس از دست رفته‎اش را دوباره یافته‎است.

او یاد گرفته‎است که چگونه متن را بخواند و بیشتر مصروف مواظبت از طفلش است.

وی نام پسرش را نظیف گذاشته است.

حمیرا زن دیگریست که با سه دختر خود از شش ماه به اینسو درین خانه امن به سر می‎برد.

دختران وی بین دو تا هشت سال سن دارند.

حمیرا از لت و کوب شوهر معتاد اش فرار کرده‎است.

حمیرا به فرانسپرس گفته‎است که هنوز هم از سر دردی ناشی از خشونت که با او صورت گرفته رنج می‎کشد.

این زن در زمینه حفاظت اطفالش در انتظار تصمیم قاضی است.

حمیرا می‎گوید، شوهرش گفته‎است که دختران خود را به هدف ازدواج دوباره، به فروش می‎رساند.

فرانسپرس می‎نویسد که دروازه‎های دخولی این خانه امن توسط کمره‎های امنیتی نظارت می‎شوند.

ناجیه نسیمی رئیس موسسه زنان برای زنان افغان گفته‎است که هیچ کس اجازه دخول به این جا را ندارد.

به گفته وی حتی کارمندان ذکور این موسسه نمی‎دانند که این خانه امن در کجا موقعیت دارد.

از سوی خانه‎های امن برای زنان قربانی خشونت‎های خانوادگی در افغانستان، خدمات حقوقی نیز عرضه می‎شوند.

مینا سلطانی هماهنگ کننده پروژه خانه امن موسسه امداد انسانی برای زنان و کودکان افغانستان اخیراً به رادیو آزادی گفت که در سال ۲۰۱۶ در حدود ۲۵۶ مورد از قضایای مربوط به خشونت‎های خانوادگی به همکاری این موسسه حل و فصل شده‎اند.

او افزود:

"قضایای مختلف بوده، مثلا خانم و شوهر خواهان طلاق بودند و از هم جدا شدند و اکثر قضایای که مثلا نخواسته اند دوباره همرای خانواده یا شوهر خود یکجا شوند زمانی‎که آن‎ها از هم جدا شدند به اساس خدمات اجتماعی که برایشان در شلتر ]خانه امن[داشتیم آن‎ها را خود کفا ساختیم و خود شان توانسته‎اند که به پای خود ایستاد شوند و توانسته‎اند که برای خود یک در آمد داشته باشند."

این موسسه نیز در کابل یک خانه امن را اداره می‎کند.

در خانه‎های امن زنان و دخترانِ زندگی می‎کنند که در نتیجه خشونت‎های مختلف خانوادگی مجبور به ترک خانه‎هایشان شده‎اند.

این عده از زنان و دختران از سوی وزارت امور زنان به خانه‎های امن معرفی می‎شوند.

کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان می‎گوید که میزان خشونت‎ها علیه زنان درین کشور در سال ۱۳۹۵ نسبت به سال قبل آن هشت اعشاریه شش درصد بیشتر بود.

این کمیسیون، پارسال بیش از پنج هزار و پنجصد مورد خشونت علیه زنان را ثبت کرده‎است.