Кеше «Сен – қазақ» сайтын парақтап отырып Бұзау деген атпен жазба қалдырған Досжан есімді досымды жолықтырдым. Мектеп кезімдегі жора-жолдастық пейілдің ыстық сағынышы қайта оянды. Досымның бір жазбасын ұсындым. Жазбаның төте жазудағы нұсқасы осы күнге дейін (31 қазан күні жарияланған) 2500 рет қаралып, 80-нен артық пікір қалдырылған.
Ұйғыр тәуелсіздік жолындағы майданда жалғыз қалмайын десе, «Ұйғырстан» деген атаудан бас тартуы керек. Қытайдың қол астындағы түбі бір түркі жұрты сан ғасырдан бері қытай шапқыншыларына қарсы ортақ тізе қосып, білек біріктіріп қарсы тұрып келді.
«Ұйғыр хандығының жері» деген сөз – ұйғыр жері емес, қытай жері деген сөз.
Соңғы кезде Қазақстанда «Ұйғырстан», «ұйғыр мәселесі» деген сөздер көп айтылғанмен оған тереңдей үңіліп, сарабдал ой айтып жүрген ұйғыр да, қазақ та көрінбейді.
Осы соңғы кезде біздің патшамыздың шал болмаймын деп әбігерленіп бара жатқан хабарының арты ашылып қалғанына біраз болды...
...Оралмаған – алпауыттардың бұғауында қалған қазақтың байтақ даласы ғана.
Жақында Азаттық радиосының интернет сайтында Америкаға қашып кетуге «мәжбүр» болған Бағдат Әріптің сұхбаты жарияланды. Бұл сұхбатты бір емес, бірнеше рет оқып шықтым.
«Алматы облысы Панфилов ауданындағы жұрт киелі орын санайтын Әулиеағашты біреулер өртеп кетіпті (жоқ, бір бұтағын ғана өртеп үлгеріпті)» деп шуласып жатырмыз.
Тағы
