100 словаў

А перакладчыкі хто?

Чаму складальнікі тлумачальных слоўнікаў бяруць пад увагу цытаты толькі з так званых «арыгінальных аўтараў», а пераклады ігнаруюць зусім?

Паўднёвая шаша

Згадкі сюжэту аповеду геніяльнага аргентынца абрываюць грымоты і грукат залевы па шыбах.

Łacinka ŭ metro

Łacinka na ŭkazalnikach metro ciešyć voka, ale vyklikaje pytańnie — dla kaho jana?

Лапкі

Ужо каторы раз якісьці менскі кот ноччу шпацыруе па маёй машыне. Нібы пакідае шыфраванае пасланьне, каціныя герогліфы.

Інтэлігентны ўзровень

На пачатку хвалявала, ці ўпішуся я, нядаўні настаўнік, у суровы, як здавалася, пралетарскі асяродак...

Ня быў — быў

Пазакрызысная прафэсія

Сустрэліся суседзі на лецішчы, пра крызыс размаўляюць.

Васіль Быкаў

Чалавек слова, каменя, крыжа, праўды, маўчаньня, цярпеньня, зямлі, вайны, мёртвых, жывых...

Маё поле

Сьцяжына да прыпынку вядзе праз поле. Тут расьце кукуруза. Назіраю, як яна цягнецца ўгору, каб у сярэдзіне лета каралева палёў перагнала мяне, схавала ў зарасьніках.

Мурашкаед

Пасьля паводкі заапарк расквітнеў. Над жывёламі чэхі ўзялі індывідуальную апеку.

каханьне

Я еў, бо кахаў.

Талака пісакаў, або Каго і чаму друкуюць на Свабодзе

Штодзённая праца ў беларускай рэдакцыі РС — суцэльная талака, у якой канчатковы прадукт (у эфіры і на сайце) залежыць ад дружнага высілку як праскай, так і менскай часткі рэдакцыі.

Заплечнік у аэраклюб

Вучняў малодшых клясаў прывялі на экскурсію ў аэраклюб.

Шаблезубыя беларускія фэміністкі

Магчымая кандыдатка на прэзыдэнта адказала на пытаньне, ці лічыць яна сябе фэміністкай: «Ні ў якім разе. Я чалавек, я жанчына».

Рэдактар

Чытаю кнігу сусьветна прызнанага раманіста, ляўрэата Нобэлеўскай прэміі. Выдалі яе незакончанай, гадоў 20 пасьля сьмерці пісьменьніка, знайшоўшы закінуты рукапіс.

Абанэнт часова недаступны

Каторы дзень набіраю знаёмы нумар. Аўтамат-апэратар паўтарае абыяка ветлае: «Абанэнт часова недаступны».

Сто балаў

Каб атрымаць ад таты новую кампутарную гульню, Ягор зарабляе балы.

Прэмію не далі

Далі б мне тую прэмію, хто б калі ўзгадваў кніжку?

Навіны, грошы і даверлівыя дыназаўры

«Дыназаўраў згубіла залішняя даверлівасьць». Даляр у канцы лістапада быў 10870, а цяпер 15316 беларускіх рублёў. Якая сувязь?

Дзень брукаванкі

Я вяртаўся на ровары ў родны бацькоўскі двор. Мінуў два лясы, выехаў на палявую дарогу, парослую лубінам і канюшынай.

Як «вада» па-беларуску?

Зайшоў у менскую вулічную кавярню, папрасіў кубачак кавы.

кіндэр

можна лёгка ўявіць маю клясу — усе шэра-сінія, у калготах, з аднолькавымі заплечнікамі і пэналамі.

Пільшчыкі

Уздыхнулі нашы апошнія падсьвільскія крывулькі-бярозы. Стаяць у зацішку, загароджаныя пяціпавярховікам ад паўночных вятроў. Любуемся зеленакосымі з Марыяй Ігнатаўнай — яна садзіла іх.

Прэстыжная прафэсія

Унук упадабаў жахлівыя гісторыі. Мы зь дзедам вылузваемся, распавядаем, што памятаем зь дзяцінства.

Хусьцінка ў рукаве

​Яна любіла дзяцей. Сваіх ня мела. Арганізавала школу ў сваім доме.

Сорак дзён

Няма як пазваніць і спытацца, як справы.

Вераваньні беларусаў

«Мама, галоўнае — неяк да лецішча даехаць, а там Лысая Гара, дубы, камяні табе моцы дадуць, дапамогуць».

Što jość i čaho niama va Ŭkrainie i ŭ Biełarusi

Dziejny kiraŭnik vyjhraje prezydenckija vybary navat nie tamu, što «niama alternatyvy», a tamu, što ŭ Biełarusi niama vajny — «jak va Ŭkrainie».

Кліч з-за бугра

Пры наяўнасьці інтэрнэту сьвет сьціскаецца, ужо як бы няважна, адкуль чалавек піша свае развагі наконт айчыннага жыцьця. Але ўсё ж здаецца, што сталае жыцьцё за мяжой накладае пэўныя абмежаваньні.

Травеньскі цуд

Ішла полем. Угледзелася ў кветкі: чмель гушкаецца на травінцы. Пухнаты, жоўта-буры. Сядзеў на дзьмушцы — падаўся далей, пераважыўся. Зваліўся ў глыб травы. Пэўна, галавой уніз. Дзумкаць перастаў...

Кант і Чалябінск

Хто прайграе, павінен быў пайсьці на вакзал, узяць квіток і паехаць туды, куды той, хто перад табой у чарзе ў касу.

Сэксізм

— Чаму твой калега з жонкай чытаюць Маркеса па-гішпанску, а ты са мною ня хочаш пачытаць Джойса нават па-беларуску?

Tryjumf Poli

Rasieja vystupiła na Eŭravizii mocna. Praŭda, moc była nia stolki ŭ krasie, kolki ŭ sile — enerhietyčnym napory, ź jakim aryjskaha vyhladu blandynka Palina Haharyna zaśpiavała pra «Miljon hałasoŭ».

Беларусам бы гэтак...

Пасьля імшы ў Базыльянах віленскія беларусы разьмясьціліся па аўтамабілях. Кожнаму кіроўцу па 3-4 памочнікі.

«Грамадзяне Расеі на момант фіналу ўжо не зьяўляліся расейскімі хакеістамі»

Расейскае міністэрства спорту пацьвердзіла, што хакеісты, якія прайгралі ў фінале Чэмпіянату сьвету, сапраўды раней гулялі за зборную Расеі, аднак сьцьвярджае, што на момант гульні яны ўжо былі звольненыя.

закладка

у мяне зьявілася новая фобія. кожны раз, калі я раскрываю кнігу, якую чытаю, натыкаюся на закладку: фотаздымак Кафкі і пералік яго раманаў — падарунак ад сябра, які ён набыў у музэі Кафкі ў Празе.

Нацыя вайны

Стаўленьне да Другой сусьветнай вайны надалей застаецца фактарам разьяднаньня беларускай нацыі.

Abjava na słupie

Karotkaja abviestka na prypynku — jak adbitak i vyčarpalnaja charaktarystyka svajho času, etapu historyi, epochi. Rasstanoŭka pryjarytetaŭ, intanacyja, pieravahi i niedachopy — takija, jakich nie było dahetul i nia budzie ŭžo zaŭtra.

Качка па-пэкінску замест электравоза

У Менску, дзе 2 мільёны жыхароў, каля 10 рэстаранаў кітайскай кухні, у недалёкай Вільні, дзе паўмільёна жыхароў, больш за 150 кітайскіх рэстаранаў.

Translatio

Чытаю нямецкамоўны раман паралельна зь перакладам. Спрабую такім чынам мабілізаваць сваю памяць дзеля засваеньня новай лексыкі. Гэта забірае менш часу, чым калі карыстацца Google Translate або папяровым слоўнікам.

Маўклівая мова надзеі

Былы калега знаходзіць мяне на Фэйсбуку: «Ты так добра ведаеш беларускую?!» Разам працавалі — родную мову ня згадвалі...

Liberland

На Балканы той чэх неабачліва палез. Нічыйнае балота, лапік Зоны, закінутая партызанская зямлянка і ў Беларусі б знайшліся — абы хацеў памяняць юрыдычны адрас.

Цукровая вата

— Мама, а чаму аблокі заўжды застаюцца ўверсе, як жа так? — пытае сын, зь цікаўнасьцю разглядаючы веснавое неба.

Выбачаліся трэцім разрадам

Чаму ў сёньняшняга канцлера, Ангелы Мэркель, не знайшлося пяці хвілінаў, каб папрасіць выбачэньня ў народу, які страціў кожнага трэцяга?

Туліпаны

Туліпаны расьцьвілі. Штовечара згортваюць пялёсткі-крылы, нібы чырвоныя матылі, каб уранку раскрыць іх насустрач сонцу радасна і ўрачыста.

Prapaganda

Kali zvyčajnyja naviny ŭ televizary čytajuć naporysta i agresiŭna, viedajcie – heta prapaganda, heta vajna.

Адзінота

Учора ўпершыню ў жыцьці дачку забралі з дому на некалькі тыдняў — да бабулі пагасьціць.

вада

памыцца без вады магчыма. у Афрыцы мыюцца мачою вярблюда.

Хто вінаваты?

Еду па Менску ў паўнюткай маршрутцы. Праз вузкі праход прасоўваецца да дзьвярэй мажная кабета. Сьцягно маёй нагі адчувае удар ейнай гаспадарчай торбы.

Каб і ў труне можна было сьпяваць

У калегі памерла цётка, пахавалі яе на Чыжоўскіх могілках. А помнік стаўляць ёй і ня трэба — ён даўно стаяў. Цётка сама яго замовіла, дату нараджэньня выбіла і працяжнік. Засталося дадаць дату скону.