Пісьменьніца, настаўніца, літаратуразнаўца.
Скончыла філялягічны факультэт Беларускага дзяржаўнага ўнівэрсытэту. Жыве ў Смалявічах.
Аўтарка кнігаў «Дзень сьвятога Патрыка», «Гасьцініца "Бэльгія"». Ляўрэатка прэміі «Гліняны Вялес» (2017).
Вось ужо які год на апошніх тыднях жніўня я хварэю — без відавочных прычын, незразумела чаму. Зусім як тыя малодшыя школьнікі, што мараць захварэць, каб не хадзіць у школу. Так, я баюся туды ісьці — апошнія некалькі год.
Некаторыя дарослыя робяць дзіўныя рэчы. Напрыклад, сваімі рукамі выхоўваюць даносчыкаў.
І ніхто ж ня выбачыцца. Ніхто і ніколі. Спэцкамбінат перад сваякамі і горадам. Мінкульт перад спэцкамбінатам. Зайдэс перад беларусамі. Гліньнік перад Курапатамі. Ніхто і ніколі ня выбачыцца яшчэ і таму (а можа — найперш таму), што ў нас няма культуры прызнаньня сваіх уласных памылак. Як у прыватным, так і у глябальным маштабе.
На Гомельшчыне пануе славуты беларускі парадак.
Упершыню я сутыкнулася з антысэмітызмам даволі дарослай — я скончыла другі курс філфаку і працавала выхавацелькай у адным з аздараўленчых лягераў пад Віцебскам (здаецца, тады, у 1994 годзе, ён яшчэ называўся піянэрскім).
Іду паўз школьны двор. На прыступках — імправізаваны хор выпускнікоў, рыхтуюцца да выпускнога.
Вачыма настаўніцы. У такім фармаце на просьбу рэдакцыі Ганна Севярынец, настаўніца, пісьменьніца і літаратуразнаўца глядзіць на беларускае жыцьцё для чытачоў Свабоды.
Вачыма настаўніцы. У такім фармаце на просьбу рэдакцыі Ганна Севярынец, настаўніца, пісьменьніца і літаратуразнаўца будзе глядзець на беларускае жыцьцё для чытачоў Свабоды.
