Сёлета мэмарыяльныя мерапрыемствы з нагоды Міжнароднага дня памяці ахвяраў Галакосту ўпершыню праходзяць на дзяржаўным узроўні. Гэта сьведчыць пра тое, што Беларусь «сапраўды стала прызнаваць яго днём трагедыі габрэйскага народу». Пра гэта заявіў у Менску намесьнік старшыні Саюзу беларускіх габрэйскіх грамадзкіх абʼяднаньняў і супольнасьцяў Барыс Герстэн, піша БелаПАН.
Прадстаўнік саюза выступіў на форуме «Праблемы талерантнасьці ў сучасных грамадзтвах», прымеркаваным да дня памяці ахвяр Галакосту, які па ініцыятыве ААН адзначаецца 27 студзеня — у дзень вызваленьня ў 1945 годзе вязьняў нацысцкага канцэнтрацыйнага лягера Асьвенцім.
Паводле слоў Герстэна, войны зьяўляюцца «трагедыямі любога народа і любых дзяржаў». Ён падкрэсьліў, што для Беларусі вайна «таксама асобная, асобная старонка гісторыі, у якой пацярпелі ўсе — габрэі, беларусы, рускія, палякі». Разуменьне таго, што «ў кожнага была свая трагедыя, што гэта наша агульная трагедыя», зьяўляецца тым, «дзеля чаго і праводзіцца сёньняшні форум».
«Слова талерантнасьць спачатку азначала цярпеньне, потым зьявiлася больш шырокае значэньне — памяркоўнасьць, потым — прыняцьце, — сказаў прадстаўнік саюза габрэйскіх абшчын. — Прыняцьце асаблівасьцяў іншага народа, людзей з іншымі звычкамі, іншым колерам скуры, якія будуць размаўляць на іншай мове, людзей з фізычнымі і псыхічнымі расстройствамі. Усё гэта ёсьць разуменьне і ўзаемаразуменьне. Мы павінны разумець і паважаць адзін аднаго, у гэтым таксама мэта сёньняшняга форуму».
Прадстаўнік саюза падкрэсьліў, што «навучыцца цярпімасьці значна складаней, чым навучыцца ненавідзець». «Паглядзіце, як хутка народ адной краіны зразумеў, што „вораг“ побач, жыве ў яго дзяржаве, і проста стаў зьнішчаць людзей, у якіх у пашпартах была напісаная іншая нацыянальнасьць, — зьвярнуў увагу ён. — На розных мовах была напісаная — на нямецкай, польскай, літоўскай, рускай. Гэтае слова азначала адно — яўрэй. Гэтых людзей сталі проста зьнішчаць. Нам трэба зразумець, што выраз „трагедыя шасьці мільёнаў“ няправільны. Гэта шэсьць мільёнаў трагедый — трагедыі кожнага забітага, кожнага, хто страціў сваю сямʼю, не нарадзіўся».
«Я проста зьдзіўляюся таму, як хутка габрэйскае пытаньне стала сёньня прычынай ідэалягічнага супрацьстаяньня розных дзяржаў. Амаль 80 гадоў прайшло ад пачатку Галакосту, а сёньня мы зноў вярнуліся да таго, што вінавацім адзін народ, іншы, лічым страты, мільёны загінулых. Прайшлі пакаленьні. Вінаваціць сёньняшніх хлопцаў і дзяўчат у тым, што зьдзейсьнілі некалі іх продкі, напэўна, бессэнсоўна. Але памятаць кожнага забітага, загінулага — наш абавязак. Мы абавязаныя памятаць тое, што было, разумець тых, хто змагаўся, аддаў сваё жыцьцё за тое, каб мы, будучыя пакаленьні, разумелі, што адбылося, і шанавалі тых, хто змагаўся, загінуў», — падсумаваў Герстэн.
