16 студзеня ў Інтэлектуальным клюбе Сьвятланы Алексіевіч выступіў Ільля Хржаноўскі — расейскі рэжысэр і прадзюсэр. У 2004-м зьняў фільм «4» паводле сцэнару Ўладзіміра Сарокіна. Але цяпер Хржаноўскі найбольш вядомы маштабным праектам «Даў», дэталёваму апісаньню якога быў прысьвечаны ўвесь ягоны выступ у Менску.
Больш за 10 гадоў таму ў Харкаве Хржаноўскі пачаў здымкі мастацкага фільму па матывах біяграфіі знакамітага савецкага фізыка Льва Ландаў. У праекце ўдзельнічалі тысячы чалавек, дзеля здымкаў пабудавалі маштабныя дэкарацыі, якія ўзнаўлялі ляндшафты, інтэр’еры і, галоўнае, атмасфэру савецкай эпохі. Канчатковы варыянт фільму публіка яшчэ ня бачыла. У 2019 годзе ў Парыжы быў прэзэнтаваны праект «Даў», дзе ў павільёне ў разных памяшканьнях дэманстраваліся адзьнятыя відэаматэрыялы, адбываліся канцэрты, лекцыі і іншыя падзеі.
Прадстаўляючы свайго госьця, нобэлеўская ляўрэатка Сьвятлана Алексіевіч назвала яго «адважным чалавекам». Пісьменьніца лічыць, што трэба прааналізаваць «той савецкі час, які мы адкінулі, ня ўмеючы яго задакумэнтаваць і асэнсаваць».
«Нашыя рэцэптары працуюць толькі на ўзроўні крыўды. А новага погляду ніхто прапанаваць ня можа, — сказала Алексіевіч. — На ўсёй постсавецкай прасторы такога прарыву няма. Калі я даведалася, што робіць Ільля, я зразумела, што гэта нечаканая ашаламляльная форма».
Больш за 10 гадоў таму ў Харкаве Хржаноўскі пачаў здымкі мастацкага фільму па матывах біяграфіі знакамітага савецкага фізыка Льва Ландаў. У праекце ўдзельнічалі тысячы чалавек, дзеля здымкаў пабудавалі маштабныя дэкарацыі, якія ўзнаўлялі ляндшафты, інтэр’еры і, галоўнае, атмасфэру савецкай эпохі. Канчатковы варыянт фільму публіка яшчэ ня бачыла. У 2019 годзе ў Парыжы быў прэзэнтаваны праект «Даў», дзе ў павільёне ў разных памяшканьнях дэманстраваліся адзьнятыя відэаматэрыялы, адбываліся канцэрты, лекцыі і іншыя падзеі.
Прадстаўляючы свайго госьця, нобэлеўская ляўрэатка Сьвятлана Алексіевіч назвала яго «адважным чалавекам». Пісьменьніца лічыць, што трэба прааналізаваць «той савецкі час, які мы адкінулі, ня ўмеючы яго задакумэнтаваць і асэнсаваць».
«Нашыя рэцэптары працуюць толькі на ўзроўні крыўды. А новага погляду ніхто прапанаваць ня можа, — сказала Алексіевіч. — На ўсёй постсавецкай прасторы такога прарыву няма. Калі я даведалася, што робіць Ільля, я зразумела, што гэта нечаканая ашаламляльная форма».
