Пра гэта ён распавёў у інтэрвію Беларускай рэдакцыі Ватыканскага радыё.
«Па-першае, яго імя — у гонар Францішка з Асызі, заснавальніка ордэну францішканаў, галіной якога былі бэрнардыны і зь якімі, у сваю чаргу, быў цесна зьвязаны шлях першадрукара да навукі і кнігадрукаваньня», — нагадаў Жлутка.
Веды з лаціны, неабходныя для паступленьня ва ўнівэрсытэт, Скарына, на думку Жлуткі, спасьцігаў у школе пры бэрнардынскім кляштары ў Полацку.
Навучаньне ў каталіцкім унівэрсытэце ў Кракаве Алесь Жлутка лічыць яшчэ адным аргумэнтам на карысьць прыналежнасьці Скарыны да традыцыі заходняга абраду.
«Трэба адзначыць яшчэ, што пасьля выданьня кніг Бібліі ў Празе ў 20-х гадах XVI ст. першадрукар быў сакратаром Віленскага каталіцкага біскупа Яна. Таксама ў Вільні ён ажаніўся з Маргарытай Адвернік, мяркуючы з імя, каталічкай. Тут ён надрукаваў яшчэ два выданьні „Апостал“ і „Малую падарожную кніжку“, дзе ў акафістах памінаецца Папа».
Сыны Скарыны, якія разам зь ім перабраліся ў Чэхію, служылі ў двух высокапастаўленых каталіцкіх ярархаў, дадае Жлутка.
