Ужо каторы дзень сацыяльныя сеткі гудуць наконт надзвычай заўзятай прыхільніцы «рускага міру» зь Беларусі, якая займалася банам (абмежаваньнем) беларускіх ды ўкраінскіх карыстальнікаў. Дапытлівы блогер Джон Сільвэр высьветліў, што за нікамі @_belka_strelka або Russian Girl стаіць, як напісана, сьціплая беларуская настаўніца з Мазырскага абласнога дзяржаўнага ліцэю.
І завуць яе — Кацярына. Названае і прозьвішча. Яна скончыла фізычны факультэт Белдзяржунівэрсытэту і ўжо больш за два дзесяцігодзьдзі выкладае школьнікам фізыку ды астраномію.
Адначасна шчыруе ў сацыяльных сетках — там яна і на танку з кулямётам, і пад крылом расейскага зьнішчальніка ў гермашлеме. Яна падтрымлівае ва Ўкраіне сэпаратысцкія групоўкі ДНР і ЛНР, выстаўляе сваё фота ў форме расейскага марскога афіцэра ў пуле з Пуціным.
Кацярына любіць мяняць вобразы, строі. Як зазначае блогэр Джон Сільвэр, Кацярына — «патэнцыйны 100-працэнтны сэпаратыст». І дадае:
«Я думаю, бацькам, чые дзеці вучацца ў Мазырскім абласным дзяржаўным ліцэі, трэба тэрмінова біць у званы. Вашы дзеці ў небясьпецы».
Блогер лічыць, што трэба зьвяртацца і да адміністрацыі ліцэю, і ва ўправу адукацыі Гомельскага аблвыканкаму, якой ліцэй падпарадкаваны.
Мноства камэнтароў выклікала паведамленьне пра «сьціплую настаўніцу з Мазыра». Большасьць — гнеўных: кшталту, нельга такім давяраць выхаваньне дзяцей. Іншыя зьвяртаюць увагу на падрыхтоўку настаўнікаў у ВНУ, якая не нашмат адрозьніваецца «ад падрыхтоўкі навучэнцаў ПТВ» — «даецца пэўны набор прафэсійных навыкаў, а думаць ня вучаць».
Трапляюцца і такія заўвагі: «У Кацярыны могуць быць свае інтарэсы».
На Youtube зьявілася рэакцыя дырэктаркі ліцэю на папулярнасьць настаўніцы: адміністрацыя Мазырскага ліцэю не падтрымлівае выкладчыцу-сэпаратыстку.
Праз тэлефон Свабодзе ўдалося зьвязацца з гераіняй сацыяльных сетак апошніх дзён. Кацярына не жадае, каб да яе была прыкаваная пільная ўвага. Яна ня хоча асабліва й размаўляць з журналістамі. Кажа, што ёй праз сацыяльныя сеткі пагражаюць. І зьдзіўляецца, чаму яе называюць «сэпаратысткай»:
«Чаму лічаць, што ёсьць сэпаратызм? Стасункі ў інтэрнэце прывялі да таго, што, як кажуць, мяне абняславілі на ўвесь інтэрнэт. Чаму гэта сэпаратызм, я не магу зразумець».
Усе свае ваяўнічыя «фаташопы» ў сацыяльных сетках настаўніца лічыць дзіцячай забаваю:
«Гэтыя „рамачкі“ — гэта дадатак у „Аднаклясьніках“. Проста ўстаўляеш свой фатаздымак. Можна сказаць, што гэта дзіцячая забаўка. А што гэта — хіба гэта сэпаратызм называецца?»
Кацярына не хавае сваіх поглядаў на ваенныя падзеі ва Ўкраіне:
«Я падтрымліваю тое, што адбываецца ў ДНР, ЛНР — за тое, што яны змагаюцца. Ну, падтрымліваю! Падтрымліваю палітыку Пуціна. А што гэта кепска? Вайну разьвязвае Ўкраіна, я лічу, з падачы ЗША. Ім гэтая вайна патрэбная, вялацякучая, каб неяк зьнясільваць Расею такім чынам».
Ніякага засільля «рускага сьвету» настаўніца ня бачыць, і асабліва ў Беларусі:
«Няма ніякага засільля — я ня бачу. Ёсьць беларуская дзяржаўнасьць, якая разьвіваецца з 1991 году. І ўжо я, мы прызвычаіліся, што жывем у Беларусі, а не ў Савецкім Саюзе. Я падтрымліваю палітыку нашага прэзыдэнта».
Распаўсюджваючы ў сеціве свае камэнтары, ацэнкі, фатаздымкі, настаўніца зьдзіўляецца, чаму інтэрнэт-карыстальнікі раскрылі яе асобу, яе, як яна лічыць, прыватныя зьвесткі? І сама ж прыходзіць да высновы, што гэта хіба не дзіцячая забава:
«Не дзіцячая гульня, калі ўжо пайшоў такі розгалас. І навошта таму чалавеку так трэба было рабіць? Каб я перажывала? Вось таму чалавеку, які напісаў артыкул, і цяпер вы тэлефануеце. Такое ўражаньне, што ён, як маньяк, сачыў за мною. Нейкія людзі пішуць мне паведамленьні — я ня буду гэтыя рэзкія выразы згадваць. Непрыемна вельмі. І што мне думаць? Прыйдуць мяне лупцаваць? Я ўжо перажываю, што гэта неадэкватныя людзі, калі яны так пішуць».
Зрабіўшы сваімі ж рукамі сябе ў сацыяльных сетках публічнай асобаю, Кацярына стала нудзіцца папулярнасьцю. Словы й справы, кінутыя ў інтэрнэт, адгукнуліся рэхавым шматгалосьсем, і не заўсёды па-дзіцячы лагодным.
«Калі шчыра, то я стамілася ўжо. Мне гэтая гісторыя надзвычай не падабаецца.... Зараз, хвіліну. Гэта на мяне муж сварыцца», — кажа Кацярына і адключае тэлефон.
Многія мазырчукі сярэдняга веку ведаюць Кацярыну. Згадваюць, што яна займалася сацыялягічнымі дасьледаваньнямі на прапанову НІСЭПД — найстарэйшага ў Беларусі недзяржаўнага досьледнага цэнтру, які ў цяперашні час зарэгістраваны як грамадзкая ўстанова ў Літоўскай Рэспубліцы. Але яшчэ больш гараджане ведаюць маці Кацярыны, былую выкладчыцу адной з тутэйшых навучальных установаў, жанчыну дэмакратычных поглядаў, якая рупілася на ніве стварэньня дэмакратычнай супольнасьці ў Мазыры.
