Лінкі ўнівэрсальнага доступу

Інваліды на спачуваньне


Сяргей Дубавец
Сяргей Дубавец

Суд у справе Міхаіла Пішчэўскага, зьбітага да паўсьмерці, нагадвае пра крохкія каштоўнасьці беднага чалавецтва, у прыватнасьці – пра спачуваньне, якое часам растае, нібы міраж.​

Аднак спачуваньне – найважнейшы сацыяльны орган чалавека, ніяк ня менш важны, чым нырка ці вока, ці нага. Калі гэтага няма, ты інвалід, неасудны («невменяемый»), і цябе трэба лекаваць.​

Пішчэўскага фактычна забілі (ён восьмы месяц ляжыць у коме), і суд прызнаў – «по неосторожности», хоць забойцы і крычалі: «на кол підара, па самыя гланды!» Суд кваліфікаваў паводзіны гэтых людзей як «неосторожность».​

Але справа зусім не ў арыентацыях – сэксуальных ці ідэйных. Справа ў адсутнасьці спачуваньня як органа. ​

Забойца Пішчэўскага – чалавек адназначна неасудны, як і яго радня, што проста ў судзе напала на журналістаў. Яны хворыя. І калі злодзей павінен сядзець у турме, дык хвораму месца ў шпіталі. ​

Ідучы па жыцьці бяз органу спачуваньня, такі экзэмпляр шматкроць больш небясьпечны для грамадзтва за чалавека бяз ныркі, бяз вока ці без нагі.

Ігар Лосік Кацярына Андрэева Ірына Слаўнікава Марына Золатава Андрэй Кузьнечык
XS
SM
MD
LG