Дабрацца да Плёсаў цяпер можна на лодцы альбо дызелем па чыгунцы. Аднак ня ніякай гарантыі, што ад чыгункі гаспадар пешшу дабярэцца да свайго лецішча. Толькі зь дзесяткак дамоў у колішняй вёсцы Плёсы стаяць на пагорку «сухімі», астатнія — «плаваюць».
Жыхар абласнога цэнтру Ўладзімер з жонкай здалёк паглядзелі на сваё лецішча, і вяртаюцца назад на чыгуначны прыпынак з аднайменнай назвай «Плёсы».
Уладзімер: «Бяз лодкі паглядзелі на плот, на ваду — і вярнуліся».
Лецішча Сяргея Асмалоўскага месьціцца на ўзвышшы, у сушэйшай частцы Плёсаў: «Дваццаць шостага красавіка а 19-й гадзіне тут яшчэ было суха. А 27-га раніцай вада прыйшла валам літаральна на вачах. Такой вады за два дзесяцігодзьдзі не было. Разы тры ці чатыры падтапляла, але сёлета ўжо па максымуму за маіх дваццаць пяць гадоў, якія я тут на агародах ваюю».
Шкоды паводка нарабіла — і хатам, і гародам, бо, як кажа Асмалоўскі, у нізінах вада паднялася на тры мэтры. А шмат хто пасадзіў нават бульбу, маючы спадзеў на ўзьведзеную сёлета блізу Старой Валатавы ахоўную дамбу:
«Калі б, канечне, валатаўскую дамбу не прарвала, то было б суха. А так дамба ня вытрымала — тры мэтры пад’ём вады ў асобных нізінах».
Некаторыя дачнікі лічаць, што ахоўную дамбу гарадзкія ўлады насыпалі ў Плёсах, як кажуць, па-хуткаму, і яна не магла вытрымаць наступ вады: узровень яе ў Сажы сёлета перавысіў 6,5 мэтра — пры пяцімэтровай небясьпечнай мяжы.
Прынамсі, пра гэта кажа й спадарыня Тамара з вуліцы Азёрнай:
«Ну, гэта ня дамба. Яны пачалі вазіць толькі пясок ды гліну. Гэта несур’ёзна. Вада рванула напоўніцу — размыла ўсё. Дамбу трэба рабіць так, каб былі валуны, мяшкі з пяском, шчэбенем, каб усё замацавалася. А тое, што яны зрабілі ў апошні момант — вазілі, навазілі шмат, але гэта ваду не стрымала — яна ўсё размыла. Вялікі акіян у нас — вялікі Плёсаўскі акіян».
Жыхар абласнога цэнтру Ўладзімер з жонкай здалёк паглядзелі на сваё лецішча, і вяртаюцца назад на чыгуначны прыпынак з аднайменнай назвай «Плёсы».
Уладзімер: «Бяз лодкі паглядзелі на плот, на ваду — і вярнуліся».
Лецішча Сяргея Асмалоўскага месьціцца на ўзвышшы, у сушэйшай частцы Плёсаў: «Дваццаць шостага красавіка а 19-й гадзіне тут яшчэ было суха. А 27-га раніцай вада прыйшла валам літаральна на вачах. Такой вады за два дзесяцігодзьдзі не было. Разы тры ці чатыры падтапляла, але сёлета ўжо па максымуму за маіх дваццаць пяць гадоў, якія я тут на агародах ваюю».
Шкоды паводка нарабіла — і хатам, і гародам, бо, як кажа Асмалоўскі, у нізінах вада паднялася на тры мэтры. А шмат хто пасадзіў нават бульбу, маючы спадзеў на ўзьведзеную сёлета блізу Старой Валатавы ахоўную дамбу:
«Калі б, канечне, валатаўскую дамбу не прарвала, то было б суха. А так дамба ня вытрымала — тры мэтры пад’ём вады ў асобных нізінах».
Некаторыя дачнікі лічаць, што ахоўную дамбу гарадзкія ўлады насыпалі ў Плёсах, як кажуць, па-хуткаму, і яна не магла вытрымаць наступ вады: узровень яе ў Сажы сёлета перавысіў 6,5 мэтра — пры пяцімэтровай небясьпечнай мяжы.
Прынамсі, пра гэта кажа й спадарыня Тамара з вуліцы Азёрнай:
«Ну, гэта ня дамба. Яны пачалі вазіць толькі пясок ды гліну. Гэта несур’ёзна. Вада рванула напоўніцу — размыла ўсё. Дамбу трэба рабіць так, каб былі валуны, мяшкі з пяском, шчэбенем, каб усё замацавалася. А тое, што яны зрабілі ў апошні момант — вазілі, навазілі шмат, але гэта ваду не стрымала — яна ўсё размыла. Вялікі акіян у нас — вялікі Плёсаўскі акіян».
