Не хапае 11 тысяч лекараў

Чым абарочваецца для мясцовага насельніцтва дэфіцыт мэдычных кадраў? Гэтую праблему дасьледавалі сёньня на месцах уласныя карэспандэнты “Свабоды”.


У Гомелі жыхары 17-га і прылеглых да яго мікрараёнаў ужо каля дзесяці гадоў запар ставяць пытаньне пра будаўніцтва тут паліклінікі. І для дарослых, і дзіцячай.

Грамадзкі актывіст Пятро Кузьняцоў распавядае:

“У густанаселеным мікрараёне № 17 няма нават дзіцячай паліклінікі. Дарэчы, у гэтым мікрараёне некалькі дамоў заселеныя шматдзетнымі сем’ямі паводле адмысловай праграмы Саўміну”.

Побач з 17-м мікрараёнам за рэкордна кароткі тэрмін вырас лядовы палац. Цяпер будуецца яго другая чарга. А насупраць лядовага палацу гарвыканкам выдзеліў яшчэ тры гектары зямлі пад будучы аквапарк.

Адзін з жыхароў мікрараёну кажа на гэта:

“Усё ў меру трэба — згодна з эканамічнай сытуацыяй. Можна дзесяць палацаў пабудаваць, а народ будзе гібець”.

Пэнсійнага веку гараджанка скардзіцца:

“Я стаяла тры дні ў чарзе, каб запісацца да лекара-афтальмоляга. Вока баліць. Я стаяла другой. Адзін нумарок далі, а другі мне ўжо не далі. У мяне вока адно ня бачыць. Ня ведаю нават, куды мне зьвяртацца”.

На сёньня ў Гомелі бракуе блізу двухсот лекараў, у тым ліку й вузкіх спэцыялістаў.


У вёсцы Дзявяткаўцы Ваўкавыскага раёну на Гарадзеншчыне, дзе жывуць пераважна пэнсіянэры, людзі абаранілі ад закрыцьця фельчарска-акушэрскі пункт.

Людзі выклікалі ў вёску журналістаў розных СМІ. Наша “Свабода” таксама заступілася. Мясцовыя чыноўнікі мусілі рэагаваць на абгрунтаваную крытыку. Адбылося выязное паседжаньне райвыканкаму, на якім і вырашылі ФАП захаваць. Цяпер тут абслугоўваюцца амаль 170 чалавек з чатырох вёсак.

Праўда, загадчыца ФАПа Любоў Жылінская кажа, што засталася працаваць адна і на дадатак выконвае абавязкі санітаркі. У чэрвені спадарыня Жылінская мусіць абыйсьці ўсе вёскі, бо праводзіцца ўсеагульная дыспансэрызацыя. Людзі, як кажа суразмоўца, больш цяпер скардзяцца на жыцьцё, чым на свае хваробы.

Жылінская: “Перадусім людзі рады таму, што мы да іх прыходзім. Яны скардзяцца, што пэнсіі малыя, што грошай не хапае сабе і ўнукам, а ў каго і дзецям. Што ўвесь час даводзіцца даваць, дапамагаць...”

Я пацікавіўся ў намесьніцы галоўурача Ваўкавыскай цэнтральнай раённай лякарні, Натальлі Яцкевіч, — ці хапае ў раёне спэцыялістаў-мэдыкаў?

Яцкевіч: “Не, у нас спэцыялістаў не хапае. Я вам лічбу не скажу, але не хапае, як у горадзе, так і ў вёсцы”.

У Лідзкім раёне, як распавядае Алена Азарка, намесьніца галоўнага ўрача раёну, тры ФАПы зачынілі ў 2007 годзе. Праўда, на іх месцы стварылі сацыяльныя дамы.

Што тычыцца мэдыцынскага пэрсаналу, то спадарыня Азарка кажа, што ў іхнім раёне, каб даць рады яго нястачы — як на вёсках, так і ў горадзе, — лекары часам працуюць на паўтары стаўкі.

Азарка: “Да прыкладу, у Тарноўскай участковай лякарні, акрамя стаматоляга — тры стаўкі лекара, а працуюць толькі два лекары. Яны зацікаўленыя так працаваць, бо ў іх тады вышэйшы заробак”.

Пра тое, якія зараз заробкі ў мэдпэрсаналу, ніхто з тых, з кім даводзілася размаўляць, не пажадаў сказаць анічога.



У мэдычных установах Берасьцейшчыны на сёньня не хапае больш як тры тысячы кваліфікаваных лекараў. Паводле дадзеных аблвыканкаму, найбольшы на сёньня дэфіцыт кадраў — у Баранавіцкім, Ганцавіцкім і Івацэвіцкім раёнах.

Сёньня ў Ганцавіцкай паліклініцы чэргі ў рэгістратуру, чэргі на УЗІ. Каб патрапіць да нэўрапатоляга ці тэрапэўта — трэба цэлы дзень прастаяць. Паводле афіцыйнай інфармацыі, на сёньня тут бракуе каля 20 дактароў. Насельніцтва мае шмат нараканьняў.

“У нас няма ўкамплектаванасьці. Каб лекараў было дастаткова, не было б чэргаў. Дэрматоляга ў нас няма. Я з гэтым сутыкалася ня раз, бо дзеці. Гінэколягаў не хапае…” — кажа ганцаўчанка Анжэла Валасюк.

“Хатыніцкую лякарню зьбіраліся зачыняць, але яе адбілі людзі: зьбіралі подпісы. У Дзяніскавічах замест лякарні цяпер зрабілі сацыяльны прытулак. У вёсцы Чудзін замест лякарні зрабілі дзённы стацыянар”, — дадае Наста Гардзей.

Начальніца аддзелу кадраў Ганцавіцкага раённага тэрытарыяльна-мэдычнага аб’яднаньня Ірына Гурман пацьвярджае, што ў іхнай бальніцы катастрафічна не хапае пэрсаналу, што прыходзяць толькі некаторыя спэцыялісты, але падрабязнасьці ўдакладняць адмаўляецца:

“Зь першага жніўня павінен да нас даехаць урач, бо разьмеркаваны да нас. Але я ніякага інтэрвію даваць ня буду”.

Сьмялей канкрэтызаваў кадравую праблему ў Баранавічах намесьнік галоўнага ўрача тамтэйшай цэнтральнай паліклінікі Віктар Міхайлоўскі:

“Гадоў шэсьць таму ў Беларусі скарацілі набор студэнтаў. Зараз маем тое, што маем: урачоў не хапае ў нас. Увогуле ў Беларусі недахоп лекараў. Менск, Берасьце — яны ўкамплектаваныя лепей. А ў нас — горш. Разьмяркоўваюць спачатку на абласныя цэнтры, а нам — астатніх”.

Са слоў Віктара Міхайлоўскага, дактары працуюць у асноўным на паўтары-дзьве стаўкі. У сваю чаргу, пацыенты лічаць, што з-за гэтага зьніжаецца якасьць мэдычнай дапамогі і расьце незадаволенасьць. Нават трагедыі здараюцца.

“Я лічу, што ў нашай лякарні беспакаранасьць. Яны карыстаюцца тым, што іх не хапае, іх мала…” — мяркуе Наста Гардзей.

У мэдыкаў, аднак, свае аргумэнты:

“Урач-інтэрн — хірург — яго зарплата 340 тысячаў. Вы пайшлі б працаваць? Вось чаму і не хапае. Праблема ёсьць. І яна так хутка ня вырашыцца. Каб запоўніць кадрамі, пройдзе гадоў шэсьць-восем мінімум”, — падсумоўвае Віктар Міхайлоўскі.


Даведка “Свабоды”: паводле зьвестак Міністэрства аховы здароўя, у 2009 годзе разьмеркаваныя 1705 урачоў і 77 правізараў. У той жа час установы аховы здароўя ў рэгіёнах маюць патрэбу, калі казаць толькі пра кадры вузкіх спэцыяльнасьцяў, у 1712 чалавеках. Найбольш запатрабаваныя — тэрапэўты (1350), пэдыятры (450) і хірургі (290). Паводле прагнозу Мінздраву, кадравыя патрэбы практычнай мэдыцыны магчыма будзе задаволіць не раней за 2013 год...