Пра гэта паведамляецца ў справаздачы, якую штогод рыхтуе Аддзел маніторынгу і супрацьдзеяньня гандлю людзьмі Дзярждэпартамэнту ЗША. Паняцьце гандаль людзьмі ахапляе незаконныя дзеяньні, ахвяры якіх трапляюць у сэксуальнае або працоўнае рабства.
Паводле справаздачы за 2007 год, Беларусь у гандлі людзьмі зьяўляецца як крыніцай, гэтак і транзытнай краінай. Зь яе або празь яе вывозяцца сэкс-рабыні ў Расею, Аб'яднаныя Арабскія Эміраты, Ізраіль, Бахрэйн, Турцыю, Украіну, Японію, у розныя краіны Эўразьвязу. Грамадзяне Беларусі надалей прадаюцца ў працоўнае рабства ў Расеі.
Дзеяньні ўладаў Беларусі яшчэ не адпавядаюць поўнасьцю мінімальным стандартам, аднак у гэтым кірунку робяцца значныя намаганьні. У справаздачы адзначаецца паляпшэньне сытуацыі з выяўленьнем выпадкаў гандлю людзьмі і крымінальным перасьледам вінаватых. Нямала робіцца і ў справе папярэджаньня гэткіх злачынстваў – прымаюцца адпаведныя законы, праводзяцца практычныя канфэрэнцыі.
Разам з тым улады Беларусі прыкладаюць недастаткова намаганьняў для абароны ахвяраў гандлю людзьмі і дапамогі ім. У справаздачы таксама адзначаецца, што захады, якія ўжываюцца для барацьбы з гандлем людзьмі – напрыклад, павышэньне кантролю над замежнымі паездкамі студэнтаў – часам абмяжоўваюць магчымасьці выезду за мяжу для грамадзянаў Беларусі.
У справаздачы даюцца практычныя рэкамэндацыі беларускім уладам. Сярод іх – павялічыць сродкі на дапамогу ахвярам, спрасьціць адміністрацыйны працэс атрыманьня такой дапамогі, палепшыць дачыненьні з адпаведнымі няўрадавымі арганізацыямі.
Паводле справаздачы за 2007 год, Беларусь у гандлі людзьмі зьяўляецца як крыніцай, гэтак і транзытнай краінай. Зь яе або празь яе вывозяцца сэкс-рабыні ў Расею, Аб'яднаныя Арабскія Эміраты, Ізраіль, Бахрэйн, Турцыю, Украіну, Японію, у розныя краіны Эўразьвязу. Грамадзяне Беларусі надалей прадаюцца ў працоўнае рабства ў Расеі.
Дзеяньні ўладаў Беларусі яшчэ не адпавядаюць поўнасьцю мінімальным стандартам, аднак у гэтым кірунку робяцца значныя намаганьні. У справаздачы адзначаецца паляпшэньне сытуацыі з выяўленьнем выпадкаў гандлю людзьмі і крымінальным перасьледам вінаватых. Нямала робіцца і ў справе папярэджаньня гэткіх злачынстваў – прымаюцца адпаведныя законы, праводзяцца практычныя канфэрэнцыі.
Разам з тым улады Беларусі прыкладаюць недастаткова намаганьняў для абароны ахвяраў гандлю людзьмі і дапамогі ім. У справаздачы таксама адзначаецца, што захады, якія ўжываюцца для барацьбы з гандлем людзьмі – напрыклад, павышэньне кантролю над замежнымі паездкамі студэнтаў – часам абмяжоўваюць магчымасьці выезду за мяжу для грамадзянаў Беларусі.
У справаздачы даюцца практычныя рэкамэндацыі беларускім уладам. Сярод іх – павялічыць сродкі на дапамогу ахвярам, спрасьціць адміністрацыйны працэс атрыманьня такой дапамогі, палепшыць дачыненьні з адпаведнымі няўрадавымі арганізацыямі.
