Лінкі ўнівэрсальнага доступу

Радаўніца ў Курапатах <img src="/img/icon-photogallary.gif" border=0 />


Курапаты — адна з многіх мясьцінаў на тэрыторыі Беларусі, дзе былі забітыя і пахаваныя ахвяры сталінскіх рэпрэсіяў. Курапаты сталі своеасаблівым сымбалем — менавіта сюды звычайна прыходзяць людзі, якія ня ведаюць, дзе пахаваныя іх родныя і блізкія.

Сёньня ў Курапатах шмат людзей. Са сьвечкамі, зьнічкамі, кветкамі. Распавядае сябра Кансэрватыўна-хрысьціянскай партыі Валер Буйвал.

Буйвал: “Сёньня прыйшлі людзі, і будуць прыходзіць цягам дня, бо сёньня Радаўніца, сьвяты дзень памінаньня продкаў. Сьвядомыя беларусы, у каго ёсьць памяць, ідуць у Курапаты, на гэта сьвяшчэннае месца, народны мэмарыял. Мы ўпрыгожылі крыжы ручнікамі, пасадзім кветачкі. Людзі прыходзяць са сьвечкамі, запалім зьнічкі. Не забываюць беларусы пра гэта сьвятое месца”.

Аліна Дуброўская і Ядвіга Плавінская бываюць у Курапатах кожную суботу, прыбіраюць тэрыторыю, даглядаюць кветкі. Зараз тут зацьвілі тульпаны і нарцысы.

Карэспандэнтка: “Амаль каля кожнага крыжа — маленькія нацыянальныя польскія сьцяжкі і сьцяжкі горада Познані. Хто тут быў?”

Дуброўская: “Кожны год сюды вяртаюцца байкеры польскія. Калі яны вяртаюцца з Катыні, абавязкова заяжджаюць сюды, у Курапаты, лямпадкі прывозяць прыгожыя, кветкі, сьцяжкі. Ушаноўваюць памяць”.

Плавінская: “Для іх тут сьвятое месца, бо тут расстраляныя людзі розных нацыянальнасьцяў, у тым ліку і палякі. Палякі шануюць памяць, кожны год яны тут бываюць”.

Дзьмітрый і Вольга Шаблінскія ўсталявалі ў Курапатах крыж сваім родным, расстраляным тут 7 сакавіка 1938 году. Прыйшлі зь вялікім ахапкам чырвоных тульпанаў, паклалі кветкі на лаву Клінтана, каля вялікага сямімэтровага Крыжа Пакуты, астатнія панесьлі да свайго крыжа.

Карэспандэнтка: “Пад гэтым крыжам — гэта хто?”

Шаблінскі: “Мой дзед, Януля Андрэевіч, родны дзед. А гэта ягоныя браты Іван, Аляксандар і Канстанцін Мінкевічы. Чатыры браты”.

Карэспандэнтка: “І па колькі гадоў ім было?”

Шаблінскі: “Самаму старэйшаму 41, самаму малодшаму 34. І жылі яны ў вёсцы Масьцішча Забалацкага сельсавету Смалявіцкага раёну”.

Карэспандэнтка: “І ніякай палітыкай не займаліся?”

Шаблінскі: “Якая палітыка ў вёсцы? Мой дзед быў шляхцічам, мая бабка распавядала, што некалі цара ахоўваў у Піцеры. Бабуля казала, што набраўся гэтых ідэй, першы за калгас быў. У калгас уступілі, і тут пачалося! Яны, канечне, абураліся. За гэта іх і арыштавалі”.

Карэспандэнтка: “Вы былі ў КДБ і бачылі іх справу. Не хацелася камусьці адпомсьціць, кагосьці пакараць?”

Шаблінская: “Бог пакарае, ужо пакараў”.

Шаблінскі: “Так, Бог пакараў тых людзей, якія гэта зрабілі. І тая ж улада сама сябе пакарала, што тут казаць. Развалілася, і ўсё...”

У Курапатах рыхтуюцца да Радаўніцы

Аліна Дуброўская і Ядвіга Плавінская

У Курапатах цьвітуць туліпаны

Вольга і Дзьмітры Шаблінскія ўсталявалі крыж сваім дзядам

Лава Клінтана

Вольга Шаблінская моліцца за ўсіх бязьвінна загіблых

Кветкі памяці


Ігар Лосік Кацярына Андрэева Ірына Слаўнікава Марына Золатава Андрэй Кузьнечык
XS
SM
MD
LG