Цыганкоў: “Уладзімер Брынцалаў падчас свайго візыту ў Менск заявіў, што ў Беларусі вельмі добры клімат для інвэстыцыяў. “Я і сваім калегам раю зьвяртаць увагу на Беларусь,” – сказаў Брынцалаў. Наколькі вы згодныя з сьцьвярджэньнем пра “спрыяльны клімат”?
Раманчук: “У Беларусі добры клімат для таго, што называецца “прыхватызацыяй”. Нашы ўлады, на жаль, ствараюць варункі не для ўсіх інвэстараў, ня робяць адкрытых конкурсаў і тэндэраў. Яны ствараюць ўмовы для кулюарных дамоўленасьцяў з людзьмі якія хацелі б мець манаполію на пэўных рынках. Брынцалаў – чалавек, які не цураецца некаторых тыпова расейскіх спосабаў вядзеньня бізнэсу, мае багаты досьвед дамоўленасьцямі з чыноўнікамі Расеі – таму ён гэтую зусім не эўрапейскую этыку вядзеньня бізнэсу пераносіць у Беларусь. А нашы беларускія чыноўнікі, галодныя да іншага ўзроўню даходаў, безумоўна пускаюць яго на наш рынак”.
Цыганкоў: “Аналітыкі – некаторыя з захапленьнем, некаторыя з асуджэньнем – адзначаюць, што ёсьць толькі адна “кропка ўваходу” на беларускі рынак – гэта Аляксандар Лукашэнка. Тыя, хто гэта ўхваляе, сьцьвярджаюць, што ў гэтым якраз і ёсьць пэўны парадак, бо Лукашэнка ўсё кантралюе і не дае праводзіць нейкія сумнеўныя зьдзелкі. Як вы ставіцеся да такой формы прыватызацыі?”
Раманчук: “Гэта ня мае ніякага дачыненьня да сапраўднага працэсу прыватызацыі, якая павінна быць празрыста і даступна для ўсіх. Гэта “прыхватызацыя”, гэта намэнклятурны перадзел актываў для тых людзей, якія маюць нейкі доступ да Лукашэнкі альбо да тых, хто могуць пакласьці яму дакумэнты на стол.
Калі ў Беларусь прыйдуць хаця б 2-3 карпарацыі з ста найбольшых кампаніях сьвету і яны заінвэстуюць сюды некалькі мільярдаў даляраў, тады можна будзе заяўляць, што інвэстыцыйны клімат пачаў мяняцца. А пакуль сюды прыходзяць структуры, якія не ўваходзяць нават у сотню ў сваім сэктары, і таму мне гэта вельмі нагадвае спробу легалізацыі сваіх капіталаў. Краіна, якая так сабе паводзіць, ня мае шанцаў зрабіцца канкурэнтназдольнай”.
Цыганкоў: “Але іншыя скажуць: якая розьніца, якога колеру курыца, галоўнае, каб яна несла яйкі? Не прыходзяць першыя заходнія кампаніі, затое ідуць турэцкія, кітайскія, іранскія..”
Раманчук: “Але мы хочам рабіць інавацыйны бізнэс, праводзіць мадэрнізацыю эканомікі. Калі нам прапануюць ня першы, а трэці гатунак, кампаніі з ня вельмі добрай рэпутацыяй – то гэта ня тая стратэгія, якая можа зрабіць Беларусь канкурэнтам нават у рэгіёне.”
