Муаллиф муносибати ҷадидҳоро ба Ислом ба баррасӣ гирифтааст. Ҷолиб аст, ки ӯ дар бисёр маврид байни андешаи ҷадидон ва салафиҳои имрӯза монандиҳоеро дида ва сабаби онро шарҳ додааст.
Чанд сол пеш, вақте ба ҳамкори афғонам хиёбонҳои васеъ, биноҳои зебои вазорату донишгоҳҳо, театрҳои шаҳр ва маҳаллаҳои калону ботартибро нишон медодам, ӯ қариб ҳамеша як нидо мекард: "Ҳо, урусо инҷо хуб кор кардаанд".
Дар ҳоле ки мақомот хомӯшанд ва ё бо баёнияҳои расмии бешарҳ иктифо мекунанд, бахши тоҷикии Фейсбук пур аз изҳороти эҳсосист. Ҳама ба шӯр омадаанду якдигарро гунаҳкор мекунанд.
Дар давраи Шӯравӣ ҷунбиши Ҷадидияро ҳамчун як ҳаракати буржуазӣ, зиддиинқилобӣ, зиддисоветӣ, пантуркистӣ ва миллатгароӣ мавриди тамасхур қарор доданд.
Аслан, тасвиби қонуни “Масъулияти падару модар дар тарбияи фарзандон” хилофи мантиқ ва ақли солим аст, чунки нахуствазифаи волидон, ки аз табиати инсонӣ бармеояд, тарбияи фарзанд аст.
Дар Афғонистони ҷангзада, ки қисми зиёде аз мардумаш қашшоқ ҳастанд, ҷабри ҷанги хунрезиҳои тулониро бештар аз ҳама занону кӯдакон мекашанд. Ҳазорон мавриде будааст, ки дар ин кишвар зане аз ночорӣ кӯдакашро ба оилаи бефарзанде фурӯхтааст, то бачаҳои дигараш аз гуруснагӣ намиранд.
Матлабҳое, ки боқӣ мондани Ҷумҳурии Тоҷикистонро дар харита ва тамомияти арзияшро бахусус дар Помир зери суол мебаранд, соли 2018 ва дар миёнаҳои соли 2020 низ ба нашр расида буданд.
Баробарии шоҳу гадо дар назди қонун роҳе ба ҷомеаи одил ва қонунсолор аст, вале дар Тоҷикистон оё амалан чунин баробарӣ дида мешавад?
Ёфтҳои бештар
