Номаҳо аз дуру наздик

Ман дергоҳ мехостам, мактубе дар ин бора нависам. Имрӯз он вақт расид, шояд илҳомам омада бошад !

Дӯстони азиз! Ман як нафар тоҷики бурунмарзӣ аз шаҳри Екатеринбурги Русия ҳастам ва мехоҳам нигоҳи худ, ва он чизеро , ки худ намефаҳмам ё имконияти фаҳмидан надорам ин ҷо ирсол кунам. Барои ман тақдири Ватани маҳбуб, албатта чизест, ки маро дар канор гузошта наметавонад. Бовар дорам, ҳар як фарди тоҷик ин ҳиссиётро дорад.

Инак, ман бо воситаи расонаҳои хабарӣ аз вазъияти ҷаҳон каме бошад ҳам, бохабар ҳастам, ба таърих, шакли давлатдории миллатҳои гуногун таваҷҷӯҳ зоҳир мекунам. Дар натиҷаи омӯзиш , диди худро дар ин бора мехостам ба Шумо арза дошта бошам, мисол: арманиҳо , ин халқ ҳам чун мо бисёр саркӯб шудаасту пароканда аст, чуноне, ки таърих нишон медиҳад, куштори халқи арман аз тарафи туркон шуда буд, имрӯз онҳо дар ин бобат даъво ҳам доранд, макони онҳо низ кӯҳистон аст, чун макони мо тоҷикон.

Ба фикри ман, онҳо каме аз мо пеш рафтаанд, сабабро дар он мебинам, ки аксарияти мардум кариб 90 дар сад дар шаҳр зиндагӣ мекунаду , қисми ками он дар деҳот, чуноне ки мо медонем, халқи босавод ҳам аз деҳа мебарояду ҳам аз шаҳр, лекин шаҳриҳо ҳушёртару деҳотиҳо камтар сустаранд.

Инак, арманиҳо аз мо дида камбағалтаранд, аммо давлаташон аз мо пешрафтатар аст, шояд фикри ман хато бошад, агар чунин шуморед, бандаро маъзур доред. Онҳо арманиҳои бурунмарзиашонро ба соҳаҳои гуногун ҷалб мекунанд. Яке аз чунинҳо, оҳангсоз ва сарояндаи машҳури Фаронса Шарл Азнавур буд, ки арманиҳо ӯро сафири худ дар Швейтсария ва намояндаи доимии Арманистон дар СММ таъин кардаанд, ҳол он ки ӯ шаҳрванди Фаронса буд. Ин шахси дар ҷаҳон машҳур, албатта ба иқтисодиёту имиҷи арманиҳо таъсири мусбати худро мерасонад. Боз як сармоядори канадагии арман бо даъвати ҳукумати ин кишвар ба Ватан сафар кард ва дар наздикии шаҳри Ереван шаҳрчае бунёд кард ва чунин мисолҳои муносибати неки ҳукумати Арманистон ба арманиҳои бурунмарзӣ зиёданд.

Мехостам, фаҳмам тоҷикони намоёни бурунмарзӣ бо давлату ҳукумати Тоҷикистон ҳамкорӣ доранд ё на ? Агар дошта бошанд, дар кадом сатҳ асту байни онҳо чеҳраҳои намоён ҳаст? Ё чунин корро ҳукумат раво намебинад? Шунидаам, ки баръакс онҳоро хуш надоранд, оё рост аст? Мехостам, шахсони бохабар ба ин равшанӣ андозанд. Зеро аз нигоҳи ман, ин ба тараққиёту имиҷи сиёсии давлат ёрӣ мерасонаду, моро ҷаҳониён на ҳамчун як қувваи корӣ, балки чун халқи мутамаддин хоҳанд шинохт. Шояд ҳукумат ба ин мусоидат кунаду худи тоҷикони бурунмарзӣ инро нахоҳанд? Масалан, сафирони Тоҷикистон дар ин бора гуфтание доранд? Дар бораи паҳн кардани имиҷи фарҳангдӯстӣ ва адабдӯстии тоҷикон. Ба фикри ман, қудрати мо дар ҳамбастагист ! Шумо чӣ мегӯед?

Баҳрулло Тошпӯлодов, аз шаҳри Екатеринбурги Русия

Вақте ин видео омода шуд, мо дудила будем, ки онро нашр кунем ё на. Зоҳиран, “начандон муваффақ” буд, чун ҳадафи аслӣ дар канор монд. Аммо ғайриинтизор, дар чанд рӯзи аввал чандсад нафар онро тамошо карданд.

Бале, пас аз нашри ҳар матлаб мо бо истифода аз барномаҳои таҳлилии Гугл ба он менигарем, ки вокуниши хонандагон ё бинандагон ба он чӣ гуна аст. Арқоми хушк танҳо нишон медиҳанд, ки чӣ теъдод матлабро боз кардаанд ва чанд дақиқа ё соат онро боз нигоҳ доштаанд, оё то охираш рафтаанд ё на. Таҳлили Гугл ба мо имкон медиҳад, паҳнои таваҷҷӯҳи мардумро ба ин ё он мавзӯъ муайян кунем. Бубинем, то куҷо мавзӯъро дуруст интихоб кардаем. Танҳо шарҳи навиштаи хонандагон ба сифати матлаб пайванд мегирад. Ин ҷо – фақат арқоми умумӣ.

Аз ин лиҳоз дар бобати видеои мазкур пешдоварие дар миён буд, ки он бинандаи зиёд нахоҳад дошт. Вале ғайриинтизор, бинандагон бо ташнагии камсобиқа онро меҷӯянд, боз мекунанд, то ба охирин сонияҳояш мераванд. Ҳоло тахмини ман ин аст, ки видеои “Фарзандони муҳоҷирони тоҷик чӣ ҳол доранд?”-ро асосан муҳоҷирон нигоҳ кардаанд. Иттфоқан таҳлили Гугл мегӯяд, оре, бештари бинандагон аз Русияанд.

Дилам мегӯяд, касе фарзанди худро дар ин навор дидааст ё писари дӯсту ҳамдиёри худро ва ба ӯ паём додааст, ки ин видеоро пайдо кунад. Шояд навор дар дили муҳоҷирон дарду аламеро зинда кардааст, ки бе онҳо наздиконашон дар чӣ ҳоланд? Мумкин, касоне ҳастанд, ки моҳҳои дароз писари худро надидаанд ва ин ҷо хоҳанд дид, ки вай чӣ қадар калон шудааст. Аслан, бад нест, падарону модарони муҳоҷир бидонанд, ки фарзандашон дар бораи онҳо чӣ мегӯяд ва ба чӣ фикр аст.

Ба ин тариқ, шумораи бинандагони навор дар муддати кӯтоҳ аз якуним ҳазор нафар гузашт ва ҳамарӯза рӯ ба афзоиш дорад. Фикр кардам, бад нест, агар наворро бори дар ин ҷо ҷой диҳем, то муҳоҷирони азиз дар ҷустуҷӯяш саргардон нашаванд. Боз кунед, бубинед, ёд кунед ва дуруд фиристед ба фарзандони худ. Агар мехоҳед, ин корро аз тариқи паёми видеоӣ анҷом диҳед, боз беҳтар. Худро, бо телефони дастӣ ҳам бошад, ба навор гиред. Дар он бигӯед, ки фарзанди Шумо бояд чӣ хел дарс хонад, чӣ корро кунаду аз чӣ кор парҳез варзад ва ваъда диҳед, ки ба зудтарин фурсат бармегардеду ӯро оғӯш гирифта, навозишаш мекунед, мебӯсед ва ашк мерезед...