Имрӯз дар маҷмӯъ 77 хобгоҳ дар назди донишгоҳҳои кишвар фаъолият мебаранд, ки беш аз 11 ҳазор донишҷӯро дар худ фаро гирифтаанд. Аммо ба гуфтаи масъулини соҳаи маориф, теъдоди зиёди донишҷӯёни дигар имрӯз ба ҷои зист ва хобгоҳ эҳтиёҷ доранд. Ягона донишгоҳе, ки хобгоҳи бештар дорад, Донишгоҳи милии Тоҷикистон аст, ки дар он ҳам барои як ҷой то 7 нафар довталаб будааст.
Нуралӣ Собиров, масъули хобгоҳҳои донишгоҳ мегӯяд, имрӯз танҳо 25- 30 дарсади донишҷӯёни эҳтиёҷманд ба хобгоҳ таъмин шудаанд: «Дар донишгоҳи миллӣ 11,5 ҳазор донишҷӯ таҳсил мекунад, аз ҳамин 1850 нафар бо хобгоҳ таъмин аст. Масалан, дар мадди аввал донишҷӯёни аз минтақаҳои дурдаст омадаро бо хобгоҳ таъмин мекунем ва баъдан агар ҷой шуд, он муҳассилинеро, ки аз деҳоти дурдасти навоҳии атрофии шаҳр барои таҳсил омадаанд. Ҳоло мо кӯшиш дорем биноҳои дигари донишгоҳро ҳам таъмир кардаву донишҷӯёнро бо ҷои зист таъмин кунем ва тасмим аст, 3 бинои дигар барои донишҷӯёни донишгоҳи миллӣ сохта шавад».
Бо ҳадафи боздид аз вазъу шароити хобгоҳҳои донишҷӯён ва суҳбат бо ҷавонон мо нахуст ба хобгоҳи рақами 6- и донишгоҳи миллӣ, воқеъ дар маҳаллаи «Ҷазира» ё «Шаҳраки донишҷӯён» роҳ гирифтем. Ин як бинои нуҳошёнаи замонавӣ аст, ки соли 2008 ба истифода дода шуд. Ба гуфтаи масъулин, солҳои аввали фаъолият хобгоҳ талабгораш хеле кам буд, аммо ҳоло роҳ ёфтан ба ин хобгоҳ кори осон нест. Дар хобгоҳи мазкур, ки ба фарқ аз хобгоҳҳои дигар донишгоҳҳо шароити беҳтар дорад, дар як сол аз донишҷӯ 300 сомонӣ тақозо мешавад. Донишҷӯён ду, чаҳор ва шаш нафари дар як ҳуҷра зиндагӣ мекунанд.
Сабина, донишҷӯи факултаи биологияи донишгоҳи мазкур, ки аз Бадахшон барои таҳсил омадааст, мегӯяд, соли авали таҳсилаш дар хонаи яке аз наздиконаш буд, аммо мушкили дарёфти нақлиёт, махсусан дар фасли сармо ва дермониҳо аз дарс, ӯро маҷбур кард имсол ба хобгоҳ кӯч бандад: «Соли гузашта махсусан дар фасли сармо хеле мушкил доштам. Роҳам дуртар буд ва ба далели камбуди нақлиёт аз дарсҳо дер мемондаму муаллимон ҷанг мекарданд. Хобгоҳ аз ин ҷиҳат ҳам хуб аст, ки касе ташвиш намедиҳад ва пурра метавони ба омӯзиш машғул бошӣ.»
Дар маҷмӯъ донишҷӯён аз шароити ин хобгоҳ розиянд ва мегӯянд, хобгоҳ онҳоро бо рахти замонавии хоб, мизу курсӣ таъмин кардааст ва бе ягон роҳкирову саривақт метавонанд ба дарс ҳозир шаванд. Хароҷоти як моҳаи донишҷӯён барои зиндагӣ дар хобгоҳ ва хурду хӯрок ҳудуди 600 сомониро ташкил медодааст. Аммо замони ҳузури мо дар ин хобгоҳ барқ набуд, роҳраву утоқҳои хоби донишҷӯён торик буданд. Масъулини он гуфтанд, ин мушкили маъмулӣ нест ва имрӯз танҳо бо сабаби корҳои техникӣ барқро хомӯш кардаанд. Ҳамчунин муҳассилин бо оби гарм таъмин набудаанд.
Роҷеъ ба камбудиҳои дигари хобгоҳ донишҷӯён Санам ваа Абубакр чунин гуфтанд: «Оби гарм надорем. Мегӯянд, ки насос то ошёнаи нуҳум ҳаракат карда наметавонад. Мо хеле мехоҳем оби гарм дошта бошем, махсусан дар фасли сармо. Лифти ин бино кор намекунад. Ман аз соли дуввуми ба фаъолият дода шудани хобгоҳ ин ҷо омадаам ва аз ҳамон сол лифти он кор намекунад. Масъалаи дигар ин роҳи мо то хобгоҳ аст. Обҳои ифлос меравад дар ин роҳ мошинҳо мегузаранд, ҳамаро ифлос мекунанд ва то дар бо сару либоси ифлосу таршуда мерасем »
«Мехоҳем дар ҳар ошёна компютеру интернет барои донишҷӯён бошад. Ҳоло медонед, ки бе интернет мушкил аст. Махсусан мо, ки ҳоло бо системаи кредитӣ мехонем, барои мо кор бо компютеру интернет муҳим аст. Корҳои мустаъқилона бисёр дорем. Ман шахсан барои худ компютер харидам, аммо на ҳама донишҷӯёне, ки аз ноҳияҳо омадаанд, ин имконро доранд.»
Бинои хобгоҳи донишгоҳи омӯзгори, ки дар паҳлӯи донишгоҳ воқеъ аст, ба фарқ аз хобгоҳи донишгоҳи миллӣ кӯҳнатар аст ва ҷиҳози ҳуҷраҳои он ҳам мероси солҳои қаблӣ ва фарсуда. Дар ин бино, ки ҳоло танҳо духтарон аз навоҳии дурдаст ҷой карда шудаанд, ҳама ба зимистон омодагӣ мегирад.
