Më 20 nëntor është shënuar 110-vjetori i vdekjes së Leo Tolstoy, njërit prej shkrimtarëve më të mëdhenj të Rusisë. Përmes kësaj fotogalerie, Radio Evropa e Lirë ju sjellë momentet më kyçe të jetës së shkrimtarit rus.
Tolstoy, në luftë dhe paqe
1
Leo Nikolaevich Tolstoy në moshën 20-vjeçare. Ai u lind në një familje të pasur rurale më 1828. Prindërit e Tolstoyt vdiqën kur ai ishte fëmijë.
2
Shtëpia e fëmijërisë së Tolstoyt në Yasnaya Polyana. Kjo pronë është rreth 200 kilometra në jug të Moskës.
3
Tolstoy i veshur me uniformë ushtarake më 1984. Pasi vitet e para të rinisë i kaloi duke luajtur bixhoz e duke pirë, Tolstoy iu bashkua ushtrisë së carit. Ai shërbeu me nderime të lartas në luftën e Krimesë dhe Kaukazit, që ishin duke u zhvilluar në kohën kur ai ka bërë këtë fotografi.
4
Gjylet e topave në Krime pas një beteje.
Në Krime, Tolstoy ka treguar se ka parë njerëz duke iu amputuar gjymtyrët nga bashkëluftëtarët e tyre – një eksperiencë që ka ndikuar fuqishëm në këndvështrimin e tij për luftën: “Shihni një thikë, mjaft të mprehtë, që hyn në trupin e një njeriu të shëndetshëm”, ka shkruar ai më vonë, teksa ka kujtuar luftën. “Shihni njerëz të plagosur që papritur iu kthehet vetëdija që qajnë e mallkojnë, dhe shihni një kirurg që hedh në një cep një krahë të amputuar, shihni një tjetër person të plagosur që qëndron i shtrirë në po atë vend, duke rënkuar teksa shikon që shoku i tij operohet... ju shihni luftën, jo nga ana e saj konvencionale, e bukur dhe e shkëlqyer, me muzikë e daulle, me flamuj që valëviten dhe gjeneralë, por ju shihni luftën në fazën e saj reale – në gjak, në vuajtje, në vdekje”.
Në Krime, Tolstoy ka treguar se ka parë njerëz duke iu amputuar gjymtyrët nga bashkëluftëtarët e tyre – një eksperiencë që ka ndikuar fuqishëm në këndvështrimin e tij për luftën: “Shihni një thikë, mjaft të mprehtë, që hyn në trupin e një njeriu të shëndetshëm”, ka shkruar ai më vonë, teksa ka kujtuar luftën. “Shihni njerëz të plagosur që papritur iu kthehet vetëdija që qajnë e mallkojnë, dhe shihni një kirurg që hedh në një cep një krahë të amputuar, shihni një tjetër person të plagosur që qëndron i shtrirë në po atë vend, duke rënkuar teksa shikon që shoku i tij operohet... ju shihni luftën, jo nga ana e saj konvencionale, e bukur dhe e shkëlqyer, me muzikë e daulle, me flamuj që valëviten dhe gjeneralë, por ju shihni luftën në fazën e saj reale – në gjak, në vuajtje, në vdekje”.
