Popov-Momčinović: Sejdić i Finci nisu slučaj, već je 'slučaj' vlast

Zlatiborka Popov-Momčinović, profesorica Filozofskog fakulteta Univerziteta u Istočnom Sarajevu, za Radio Slobodna Evropa, govoreći razlozima zastoja Bosne i Hercegovine na putu evropskih integracija, naglašava bahatost i netolerantnost vladajuće garniture, neosjetljive za potrebe i probleme bh. društva, dok joj stalno stvaranje kriza osigurava opstanak na vlasti.

RSE: Kakav je Vaš stav prema opštem zastoju Bosne i Hercegovine u procesu evropskih integracija?

Popov-Momčinović: Bosna i Hercegovina je u nekom vrtlogu vlastitog zaostajanja koji produkuje i reprodukuje vladajuća politička garnitura, a kojoj, izgleda, nikakav pomak u tom smjeru ne odgovara, jer je upitan njen opstanak na vlasti ako se bude napravio ikakav iskorak u tom nekom političkom, kulturološkom, sociološkom, vrednosnom smislu ka Evropskoj uniji. Za mene to ne predstavlja nikakvo iznenađenje, imajući u vidu porast opšte apatije i neke indikatore tog stanja, kao što su opadanje životnog standarda, nikakav pomak u rješavanju enormne nezaposlenosti, rast cijena, nikakav senzibilitet prema domaćoj proizvodnji i bahat odnos, kao da politička elita ne živi od te proizvodnje već je upravo teži suzbiti radi neke kratkoročne dobiti od tog uvoznog lobija, tako da me to uopšte ne čudi, ali očekujem da će se, uz podršku Evropske unije, koja nije u dovoljnoj mjeri izražena već se svodi na neko ad hoc, uslovno rečeno, davanje saopštenja, izvršiti pritisak i korak naprijed u tom pravcu.

Fali nam politička kultura

RSE: Ako posmatramo brojne probleme koje bh. političari nisu riješili, koje biste Vi izdvojili?

Popov-Momčinović: Ja bih ukazala prvo na tu generalnu klimu koju kreiraju političari i političarke u kontekstu postojećeg političkog sistema, a to je jedna opšta bahatost i opšta netolerancija koja uopšte nema razumijevanja za drugog i za drugačijeg, jedna isključivost u načinu ponašanja i promišljanja koja vodi u to da se na kraju bh društvo dijeli na dvije klase, da tako kažem u marksističkoj terminologiji – na vladajuću klasu i klasu onih kojima se vlada. Vladajuću klasu čini ta garnitura i taj vladajući establišment i on uopšte ne sluša potrebe koje dolaze od samog društva. Naprotiv, on kreira stalnu krizu. Političari i političarke su, u tim postojećim odnosima, oni koji 'kriziraju' i proizvode krizu na jedan vještački, artificijelan način.

RSE: Da li je simbol takvog ponašanja slučaj Sejdić-Finci?

Popov-Momčinović: Nisu ni Sejdić ni Finci 'slučaj', već je 'slučaj' ova postojeća garnitura koja je trebala, da je imala ikakvog senzibiliteta, da se malo pomakne od tog vladajućeg načina mišljenja, u kojem, kako sam već rekla, nema senzibiliteta prema drugome i prema drugačijem, koja isključuje svaku različitost. Mislim da bi to rješavanje, pomak u rješavanju problema, da ga tako nazovem, Sejdić-Finci, bio neki signal da se dešavaju neke promjene u postojećem političkom sistemu.

RSE: Šta još vidite kao problem, odnosno, šta zamjerate aktuelnoj vlasti?

Popov-Momčinović: Ja bih možda navela ove institucije kulture, budući da ono što nama fali jeste upravo ta neka politička kultura. Kultura može oplemeniti sam politički život i doprinijeti razvoju neke senzibilizacije, kultivacije svijesti, društva, samih političara i političarki. Meni je to nekako simptomatično i tragično da vladajući establišment, vladajuća garnitura, klasa, kako sam je nazvala, nema uopšte sluha da riješi neka ključna pitanja koja se tiču položaja institucija kulture.