ملاله یوسفزی برنده جایزه صلح نوبل، در سفرش به امریکا روی آموزش دختران افغان با انتونی بلینکن وزیر خارجه این کشور گفت‌وگو کرد.

ملاله روز دوشنبه (۶ دسمبر) به بلینکن گفت، افغانستان یگانه کشور در جهان است که در آن دختران حق آموزش برای صنف‌های متوسطه و لیسه ندارند: "افغان‌ها حق دارند تا در صلح بسر برند، به مکتب بروند و بازی کنند. این پیام دختران افغان است. می‌خواهیم ببینیم که آنها به درس با کیفیت دسترسی دارند. امیدوار استیم که ایالات متحده و سازمان ملل متحد، اقدام‌های فوری را روی دست گیرند که دختران به زود‌ترین فرصت به مکتب رفته بتوانند و زنان اجازه کار یابند."

ملاله یوسفزی گفت که نامۀ را در مورد بسته شدن مکتب‌های دخترانه از سوی طالبان و تاثیر آن روی دختران افغان با خودش آورده است.

ملاله که باشندۀ اصلی منطقه سوات ایالت خیبر پشتونخواه است، در سال ۲۰۱۲ میلادی در حمله از سوی طالبان پاکستانی شدیداً زخم برداشت.

او به خاطر تلاش‌ها برای آموزش زنان و دختران، در سال ۲۰۱۴ جایزه نوبل را به دست آورد.

سازمان عفو بین‌الملل می‌گوید که خدمات ضروری برای زنان قربانی خشونت در افغانستان پس از تسلط طالبان بر این کشور از بین رفته است.

۲۶ تن از زنان و کسانیکه به زنانِ قربانی خشونت در افغانستان خدمات عرضه می‌کردند به این نهادِ مستقر در لندن گفته اند که طالبان خانه‌های امن را بسته اند و زندانیان به شمول بسیاری افرادی را که در پیوند به خشونت علیه زنان محکوم شده بودند رها کرده اند.

سازمان عفو بین‌الملل امروز دوشنبه (۶ دسمبر ۲۰۲۱) گفت که بسیاری از بازماندگان خشونت علیه زنان به شمول کارکنان خانه‌های امن، قاضیان، وکلای مدافع، مقام‌های حکومتی و افراد دیگر که در خدمات حمایتی به زنان سهم داشتند با خطر خشونت و مرگ روبه‌رو استند.

اگنِس کالامار منشی عمومی سازمان عفو بین‌الملل گفته است که زنان و دخترانِ که از خشونت‌های جنسیتی باز مانده اند تنها رها شده اند و شبکۀ حمایتی آنها از بین رفته است.

امنستی انترنشنل می‌گوید، زمانی که طالبان در ماه آگست بر افغانستان حاکم شدند، خانه‌های امن در این کشور بسته شدند.

پیش از حاکمیت طالبان در افغانستان، شبکۀ خانه‌های امن و خدمات برای زنان قربانی خشونت‌های خانوادگی وجود داشت.

کمیته سویدن در افغانستان می‌گوید که در ولسوالی قره باغ ولایت غزنی، زمینۀ آموزش از صنف اول تا یازدهم را برای صدها دختر فراهم کرده است.

آندریاس استفانسون رئیس عمومی کمیتۀ سویدن دیروز سه‌شنبه (۳۰ نوامبر) در تویتی گفت که با آنعده معلمین زن نیز صحبت شده که در آموزش این دختران، نقش دارند.

امین الحق مایل سرپرست برنامه‌های این کمیته به رادیو آزادی گفت که آنها در ۱۴ ولایت افغانستان صنوف روستایی دارند: "حدود سه هزار صنف روستایی تحت پوشش کمیتۀ سویدن قرار دارد. در مجموع ۹۱ هزار و ۲۰۰شاگرد که ۶۰ درصد آنها دختر هستند، در این صنوف درس می‌خوانند."

امروز هفتاد و پنجمین روزیست که طالبان با تسلط بر افغانستان دختران بالاتر از صنف ششم را از درس و آموزش منع کرده اند.

صندوق کودکان ملل متحد (یونیسف) نیز پنجشنبه گذشته گفت که از طریق صنوف روستایی زمینه‌ای آموزش را برای ۱۴۲ هزار کودک افغان فراهم کرده.

به گفته یونیسف، بیش از چهار میلیون کودک در افغانستان که بیش از نصف آنها دختران هستند، از آموزش بازمانده اند.

سازمان عفو بین‌الملل از رهبران جهان می‌خواهد که برای حفاظت از دستاوردهای بیست سالۀ زنان افغان اقدام کنند.

اعلامیه دیروز یکشنبه (۲۸ نوامبر ۲۰۲۱) این سازمان هشدار می‌دهد که این دستاورد‌ها امکان دارد زیر حاکمیت طالبان از بین بروند.

سازمان عفو بین‌الملل می‌گوید زندگی روزمرۀ همه افغان‌ها، خصوصاً زنان و دختران بعد از حاکمیت طالبان در کشور دشوار و محدود شده است.

اعلامیه می‌افزاید که دختران فراتر از صنف ششم از آموزش محروم و زنان کارمند در بسیاری بخش‌ها خانه نشین شده اند و آزادی‌های آنها سلب شده است.

سازمان عفو بین‌الملل یک عریضۀ آنلاین نیز نشر کرده و از مردم خواسته که با امضای آن از رهبران جهان بخواهند که برای حفاظت حقوق زنان افغان بر طالبان فشار وارد کنند.

اما محمد حسن آخند رئیس الوزرای حکومت طالبان در سخنرانی اخیر خود گفت که طالبان متعهد تامین حقوق زنان در چوکات اسلام اند و در بخش تعلیم و آموزش هم تلاش‌های لازم انجام می‌دهند.

شربت گل زن افغان که به دلیل نشر عکسش در مجلۀ نشنل جیوگرافیک شهرت جهانی کسب کرد به ایتالیا رسید.

دفتر ماریو دراگی، صدراعظم ایتالیا در بیانیه‌ای روز پنچشنبه (۴ اسد ۱۴۰۰) گفت که این کشور پروسۀ انتقال شربت گل را به ایتالیا پس از آن تنظیم کرد که او در این زمینه خواستار کمک شده بود.

شربت گل به عنوان یک دختر "چشم سبز" مهاجر افغان هنگامی به شهرت جهانی رسید که استیف مککوری عکاس معروف امریکایی در سال ۱۹۸۴ از او در یک کمپ مهاجرین در پاکستان عکس گرفت و عکسش در جلد مجلۀ نشنل جیوگرافیک نشر شد.

مقام‌های پاکستانی در سال ۲۰۱۴ شربت گل را به خرید کارت هویت جعلی پاکستانی متهم کردند و دستور اخراجش صادر شد.

او در سال ۲۰۱۶ به کابل رفت و مورد استقبال محمد اشرف غنی رئیس جمهور پیشین افغانستان قرار گرفت و کلید یک باب اپارتمان برایش داده شد.

ده ها تن از کارمندان وزارت امور زنان افغانستان امروز در کابل به تظاهرات پرداخته اند.

این تظاهرات در حالی صورت گرفته که امروز ۲۵ نوامبر، با روز جهانی منع خشونت علیه زنان مصادف است.

یک تن از این زنان معترض که از افشای نامش خودداری کرده، امروز در پیام ارسالی به رسانه ها گفت: "هدف اساسی ما بدست آوردن حق کار، حق تحصیل و آموزش، حق دسترسی زنان به مشارکت سیاسی در افغانستان است. در صورتیکه ادارۀ طالبان حقوق زنان را به رسمیت نشناسد و زنان در حاشیه قرار بگیرند، از جامعۀ جهانی می خواهیم تا کارمندان وزارت زنان را بطور مصون و آبرومندانه به کشورهای که مهاجر می پذیرند، انتقال دهد."

در این حال سازمان عفو بین الملل(امنیستی انترنشل) نیز در مورد وضعیت زنان در افغانستان ابراز نگرانی کرده و از طالبان خواسته تا به حقوق زنان و دختران، احترام بگذارند.

وزارت امورز زنان افغانستان در دو دهۀ گذشته در سراسر این کشور فعالیت داشت، اما با تسلط طالبان در ماه اگست بر افغانستان، با اینکه این وزارت رسماً لغو اعلام نشده، اما کارمندان آن از رفتن به کار منع شده اند و ساختمان این وزارت به ادارۀ امر به معروف و نهی از منکر طالبان داده شده است.

امروز ۲۵ نوامبر، با روز جهانی منع خشونت علیه زنان مصادف است.

به مناسبت این روز دفتر هیئت معاونت سازمان ملل متحد در افغانستان (یوناما) گفته که افغانستان حایز بلند‌ترین سطح خشونت علیه زنان در جهان است.

یوناما در اعلامیه‌ای گفته که از هر ده زن افغان، ۹ تن آنها توسط یکی از نزدیکان خود مورد خشونت قرار گرفته اند.

دیبرا لاینر، رئیس ادارۀ یوناما و نماینده سرمنشی سازمان ملل متحد در افغانستان گفته که خشونت بر ضد زنان باید متوقف شود و برای مبارزه با این پدیدۀ در حال گسترش در افغانستان باید همکاری شود.

عفو بین الملل(امنیستی انترنشل) نیز وضعیت کنونی خشونت علیه زنان در افغانستان را نگران کننده خوانده و از طالبان خواسته تا به حقوق زنان و دختران، احترام بگذارند

شبکه زنان افغان برای انکشاف تجارت می‌گوید از چهار ماه بدینسو فعالیت بیشتر زنان تجارت پیشه متوقف شده است.

ممتاز یوسفزی رئیس این شبکه امروز دوشنبه (اول قوس) به رادیو آزادی گفت نظر به مشکلات اقتصادی و نبود بازار این خانم‌ها نمی‌توانند تولیدات داشته باشند.

به گفته وی زنان تجارت پیشه بیشتر در بخش‌های قالین بافی، صنایع دستی، مهره بافی، مکرومه بافی، خامک دوزی و دیگر بخش‌ها فعالیت داشتند و بیشتر تولیدات شان در بازار های داخل و خارج کشور به فروش می‌رسید.

خانم یوسفزی می‌گوید متوقف شدن کاروبار زنان تجارت پیشه روی وضعیت اقتصادی خانواده های شان نیز تاثیر منفی به‌جا می‌گذارد.

پیش از این اتاق تجارت و صنایع زنان در حکومت پیشین گفته بود که در حدود ۲۴۷۰ تن از زنان تجارت پیشه بصورت رسمی در ولایات مختلف فعالیت دارند و در حدود ۵۴۵۴۰ زن دیگر به‌صورت غیر رسمی و انفرادی در بخش تجارت فعالیت می‌کردند.

اتحادیۀ زنان زراعت‌پیشۀ افغانستان می‌گوید زنان زراعت‌پیشه در ولایت‌های مختلف با مشکلات شدید اقتصادی روبه‌رو اند.

ممتاز یوسفزی، رئیس این اتحادیه امروز یکشنبه (۳۰ عقرب) به رادیو آزادی گفت که این زنان بیشتر در بخش خیشاوه، چیدن میوه و کاشت سبزیجات مصروف کار بودند.

او می‌گوید، این زنان که اکثراً بیوه و سرپرست خانواده های شان هستند بیشتر نیازمندی های شان را از طریق کار در مزرعه‌ها و باغ‌ها تأمین می‌کردند، اما پس از تحولات سیاسی در کشور کارهای شان را توقف داده اند.

به اساس معلومات این اتحادیه بیش از ۳۵۰۰ زن در مزرعه‌ها مصروف کار بودند که حالا بیشترشان با مشکلات اقتصادی روبه‌رو شده اند.

این در حالیست که حکومت پیشین برای شماری زیاد از زنان بیوه و بی‌بضاعت در بخش‌های زراعت و فارم‌های مرغداری زمینۀ کار را فراهم کرده و از آنان حمایت می‌کرد.

گروهی از دختران و زنان برای نقد کتاب زیر نام «خیابان؛ اعتراض و قدرت» در کابل گردهم آمدند.

وحیده امیری یکی از برگزار کنندگان این برنامه به رادیو آزادی گفت که اعضای حرکت خود جوش زنان مبارز افغانستان به روز پنجشنبه (۲۶ عقرب) این کتاب را نقد کردند.

به گفتۀ خانم امیری، به‌ طور کلی، محتوای این کتاب به دو بخش تقسیم شده است. بخش اول «قدرت و قربانی؛ اعتراضی که نداریم» نوشته‌ رامین کمانگر و بخش دوم «اعتراض و اعتراض ما» نوشته‌ شهیر سیرت است.

چنین نشست‌های فرهنگی زنان، پس از به قدرت سیدن طالبان در وسط ماه آگست در افغانستان، معمول نبوده است.

به دنبال به قدرت رسیدن دوبارۀ طالبان، شماری از زنان و دختران در برخی ولایت از جمله کابل چند بار در جاده‌ها اعتراض کردند و خواهان ارج‌گذاری طالبان به حقوق زنان و دختران شدند.

اما این زنان معترض گفته اند که افراد طالبان اعتراض‌های مسالمت آمیز آنان را در چند مورد به گونۀ خشونت آمیز سرکوب کرده اند.

پیش از این تصاویری از جریان خشونت افراد مسلح با شماری از زنان نیز در صفحات اجتماعی منتشر شده.

اما حکومت طالبان گفته است که با کسی خشونت نشده و تأکید می کند که پیش از راه اندازی اعتراض‌ها طالبان باید در جریان گذاشته شوند.