او روز دوشنبه ۸ سپتمبر در شصت مین نشست شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد در ژینو از جامعه جهانی خواست تا برای تغییر وضعیت در افغانستان از تمامی ابزار موجود استفاده کند.
«چگونه می توانیم از تبدیل شدن افغانستان به یک قضیه از دست رفته جلوگیری کنیم؟ با استفاده از تمام ابزارهای موجود در اختیار مان، از جمله فشارهای بین المللی پایدار و اصولی، انگیزه هایی برای بهبود ،حمایت از جامعه مدنی، گسترش کمک های بشردوستانه ، پاسخگویی بین‌المللی کشورها، بررسی آپارتاید جنسیتی و به چالش کشیدن نسخهٔ شریعت طالبان توسط عالمان دین و کشور های با اکثریت مسلمان، تمام این اقدامات باید بر حمایت از حقوق زنان و نقش فعال آنان متمرکز باشند.»
ریچارد بنیت افزود که زنان و دختران با آزار و اذیت ، سیستماتیک در افغانستان روبرو هستند و تخلفات که بر سایر جوامع تأثیر می گذارد، در این کشور با مصونیت از مجازات ادامه دارد.
او از اعضای این نشست سازمان ملل متحد خواست تا میکانیزم تحقیقاتی مستقل برای تکمیل مأموریت محاکمه بین‌المللی جزایی، هیئت سازمان ملل متحد یوناما و نماینده ویژه ایجاد کند.
کمیشنر عالی حقوق بشر: حذف زنان و دختران از زندگی عمومی تقریباً کامل شده است
در عین حال ولکر تُرک، کمیشنر عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد، می گوید که چهار سال پس از بازگشت طالبان، حذف زنان و دختران از زندگی عمومی در افغانستان تقریباً کامل شده است.
او در شصت‌مین نشست شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد در ژینو گفت که دسترسی زنان افغان به خدمات صحی در کنار بسیاری از حقوق بشری دیگر به شدت محدود شده و افغانستان کشوری است که یکی از بلندترین میزان مرگ ومیر مادران در جهان را دارد.
« چهار سال پس از بازگشت طالبان، حذف زنان و دختران از زندگی عمومی تقریباً کامل شده است.»
همچنان ندا نشیف، معاون رئیس بخش حقوق بشر سازمان ملل متحد، در شصت مین جلسه شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد گفت که دختران و زنان در افغانستان شدیدا با آپارتاید جنسیتی روبرو هستند.
او افزود که از سال ۲۰۲۱ در افغانستان، طالبان «مجموعه ای از احکام و قوانین» را اعلام کرده اند که حقوق بشر مردم افغانستان را نقض می کند.
نحله حیدر، رئیس کمیته رفع تبعیض علیه زنان سازمان ملل متحد، هم در این نشست گفت که وضعیت زنان و دختران در افغانستان «شدیدترین بحران حقوق زنان» در جهان است.
او تاکید کرد که آنان باید در کنار دختران و زنان افغانستان بایستند و صدای آنان نباید خاموش و حقوق شان باید بر گردانیده شود.
طالبان پس از تسلط دوباره بر افغانستان در اگست ۲۰۲۱، محدودیت های گسترده ای را بر زندگی اجتماعی، کاری و آموزشی زنان و دختران وضع کرده اند و آموزش دختران بالاتر از صنف شش مکتب و تحصیل آنان را در پوهنتون ممنوع کردند و همچنان کار زنان را در بیشتر نهاد های دولتی و غیر دولتی محدود کردند.
با آن هم طالبان همواره ادعا کرده اند که حقوق تمامی اتباع، به شمول زنان و دختران، در چهارچوب شریعت اسلام تأمین است.
در چهار سال گذشته جز روسیه هیچ کشوری طالبان را به رسمیت نشناخته است. در این مدت، جامعهٔ جهانی اقداماتی همچون وضع تحریم ها بر سفر مقامات طالبان، صدور حکم بازداشت برای رهبر و قاضی القضات آنان از سوی محکمهٔ بین المللی جزایی، انتشار اعلامیه ها را برای محدود ساختن طالبان روی دست گرفته است.
بسیاری از دختران و زنان در افغانستان ،برای تغییر وضعیت شان همواره از جهان خواهان اقدامات عملی شده اند که به گفته آنان تا کنون انجام نشده است.
