یو ان دی پی به تازگی درگزارش سالانه خود افزوده که مشارکت اقتصادی زنان به شدت کاهش یافته و تنها هفت درصد از زنان شاغل هستند.
دراین حال شماری از زنان متشبث درافغانستان می‌گویند که فعالیت های شان روز به روز درحال کمرنگ شدن است.
نوریه نجفی زاده یکی از کارآفرینان بخش قالین‌بافی در ولایت بلخ است که می‌گوید یک کارگاه بزرگ قالین‌بافی دار، اما در این اواخر به دلیل کاهش فعالیت‌ها، ناچار شده شماری از زنان کارگر را از کار برکنار کرده است.
او درمورد به رادیوآزادی گفت:
«درقسمت کارهای ما هم تغییرات آمده است، کاهش بودجه ، بلند رفتن قیمت مواد خام ، سبب بیکاری زنان وکم شدن زنان درسکتورقالین است،مجبورشدیم به دلیل این که بازارکار نیست، فروشات هم نیست، به همین دلیل یک تعداد زنان را جواب دادیم که حدود 35درصد کاهش پیدا کرده کارمندان ما »
یک بانوی دیگر در ولایت لوگر که نخواست نام اش گرفته شود به شرط تغییر صدایش به رادیو آزادی گفت که در یک کارخانه تولید مربا، ترشی و آچار کار میکرد ،اما از یک ماه به این طرف از وظیفه اش برکنار شده است.
فعلا بیکار استم مادرم هم مریض است. بسیار مشکلات اقتصادی ما زیاد است
«من یک سال در کارخانه تولید مربا و آچار کار می‌کردم ، ماهانه شش هزارمعاش داشتم حالا بودجه شان ضعیف شد یک تعداد خانم ها را جواب دادن که از آن جمله یکی من بودم فعلا بیکاراستم مادرم هم مریض است بسیار مشکلات اقتصادی ما زیاد است.»
این درحالیست که برنامه توسعه‌ای سازمان ملل متحد «یو ان دی پی » هشدارداده است که عدم مصونیت غذایی برای زنان ودختران درافغانستان به گونه چشم گیر درحال افزایش است.
یو ان دی پی روز سه شنبه ۱۲می درگزارش سالانه خود گفته که مشارکت اقتصادی زنان به‌شدت پایین ارزیابی شده و آمده که فقط ۷ درصد از زنان در افغانستان در مقابل ۸۴ درصد از مردان در بازار کار حضور دارند.
در گزارش آمده است که این کاهش ۱۶ درصدی،نشان دهنده محدودیت‌های ساختاری و اجتماعی شدید بر اشتغال زنان است.
در بخش دیگری از این گزارش آمده که تنها ۵۶ درصد از خانواده ها در سال ۲۰۲۴ محیط زندگی‌شان را برای زنان و دختران «ایمن» توصیف کرده‌اند؛ در حالی که این رقم در سال ۲۰۲۲ میلادی، ۷۲ درصد بوده است.
گزارش همچنین از افزایش عدم مصونیت غذایی در سراسر افغانستان خبر داده و افزوده که ۷۵ درصد خانواده ها با عدم مصونیت غذایی در این کشور دست‌و‌پنجه نرم می‌کنند که این رقم نسبت به سال گذشته، ۶ درصد افزایش یافته است.
در گزارش آمده که افزایش هزینه‌های زندگی، کاهش درآمد، و به‌ویژه قطع کمک‌های بشردوستانه، اثرات سنگینی بر خانوارهای آسیب‌پذیر، به‌ویژه خانواده‌های که سرپرستی آن را زنان به عهده دارند،برجا گذاشته است.
به اساس یافته های این گزارش، ۹۰ درصد از تمامی خانواده‌ها و ۹۷ درصد از خانواده‌هایی که توسط زنان سرپرستی می‌شوند در معرض مشکلات شدید اقتصادی قرار داشته‌اند.
این نگرانی ها درحالی مطرح می شود که پس ازحاکمیت دوباره طالبان درافغانستان محدودیت های مختلف ازجمله منع آموزش و کار بر زنان وضع شد و دراین میان شماری ازکارمندان ادارات دولتی و تمامی کارمندان ادارات غیردولتی از کار منع شدند.
زنان متشبث و خانواده های کم درآمد که در کارخانه های تولیدی کارمی کردند، پیش از این نیز بارها ازمشکلات اقتصادی شان شکایت کرده و خواهان حمایت حکومت و نهادهای بین المللی شده اند.
