آقای عابد به رادیو آزادی گفت: «من و فرزندانم نیز نگران هستیم که چگونه عید را در اینجا تجلیل کنیم، چون اگر عید به یک روز رسمی بیفتد، فرزندانم به کورس‌های زبان می‌روند، دخترم به کودکستان می‌رود و من و همسرم یک‌دیگر را خواهیم دید.»
او افزود که برگزاری جشن عید در وطن، خانه، و روستای اش متفاوت از عیدهایی است در مهاجرت تجربه می شود.
زاهدالله موسی خیل که در اسلام‌آباد پایتخت پاکستان زندگی می‌کند، در حالی که منتظر رسیدن به کشور مقصد است نیز نظرمشابه دارد:
«نصف فامیل ما در امریکا است و بقیه فامیل ما در افغانستان است و من در اینجا مسافر هستم، لذتی از عید در هنگام مسافرت نیست، لذت عید در خانه خود است، هنگامی که به بازدید از اقارب دیگری می‌رود.»
اما در افغانستان هم مردم از لذت‌های عید نیز حرف نمی‌زنند، آنان می گویند که در کشور خود هستند، اما از این که اعضای خانواده و نزدیکان شان به کشور های دیگر پراگنده اند، نمی توانند مانند گذشته آن را تجلیل کنند.
مژگان باشنده ولایت کابل در صحبت با رادیو آزادی گفت:
« در این عید هیچ شادی و لذت نیست، چون همه رفته اند و مسافر شده اند، عید سابق نیست که ما به خانه های همدیگر می رفتیم، یک برادر دارم که او هم مسافر شده، وقتی او اینجا بود، با هم به هر جا و خانه دوستان می رفتیم.»
پس از تسلط مجدد طالبان بر افغانستان در سال ۲۰۲۱، بسیاری از افغان‌ها به دلایل مختلف این کشور را ترک کردند.
شماری ادعا می‌کنند که به دلیل نگرانی‌های امنیتی، شماری دیگر به دلایل اقتصادی مهاجرت کرده‌اند و برخی هم می‌گویند که برای ادامه آموزش دختران‌شان از افغانستان خارج شده اند.
بسیاری از آنها به کشورهای همسایه و اروپایی یا ایالات متحده و استرالیا رفته اند.
هرچند آمار دقیق آن مشخص نیست، اما سازمان بین‌المللی مهاجرت روز دوشنبه (۲۴ حوت) اعلام کرد که تنها بین ۹ تا ۱۵ حوت، ۴۱ هزار و ۶۳۱ افغان کشورشان را ترک کردند.
