این‌جا مشکل کمبود آب هم برای نوشیدن است و هم برای زراعت.
او می‌گوید امسال زمین‌های‌شان به‌شدت با کمبود آب مواجه بوده است: «امسال فقط پنج روز در منطقه ما آب آمد، دوباره خشک شد که مردم نتوانستند کشت و زراعت کنند. این‌جا مشکل کمبود آب هم برای نوشیدن است و هم برای زراعت. از حکومت می‌خواهیم که آب را از دریای هلمند برای ما رها کند. از برج دلو الی ثور که آب بیاید برای ما کافی است.»
ترک خانه و کارشانه
به‌گفته عبدالعظیم، بیشتر باشنده‌های این منطقه به‌دلیل کمبود آب زراعتی و آشامیدنی به ایران مهاجرت کرده و هنوز هم در حال رفتن هستند.
اگر کشت و زراعت خوب نباشد، مجبور هستیم منطقه را رها کرده و برای پیدا کردن کار به شهر بروم.
عبدالمصور یکی از کشاورزان و باغداران در ولسوالی بگرام ولایت پروان است.
او به رادیو آزادی گفت، که کمبود آب زراعتی سبب کاهش عاید دهاقین و باغداران شده‌است: «امسال همه مردم ما به مشکل کمبود آب زراعتی روبه‌رو شدند. آب کافی برای زراعت وجود نداشت و مردم نتوانستند عاید خود را از زراعت به‌دست بیاورند و برخی‌شان مجبور شدند که بروند به شهرها تا یک کار دیگر پیدا کرده و مصارف خود را پیدا کنند. من هم زمین و باغ دارم. اگر کشت و زراعت خوب نباشد، مجبور هستیم منطقه را رها کرده و برای پیدا کردن کار به شهر بروم.»
این درحالی‌ست که کشاورزان در افغانستان همواره برای کاشت گندم در فصل بهار به‌شدت به منابع آبی زیرزمینی متکی هستند.
«نیم زمین‌های قابل‌کشت در افغانستان مورد استفاده قرار نمی‌گیرد»
معاونیت اقتصادی ریاست‌الوزرای حکومت طالبان هم به‌تازه‌گی اعلام کرده که به‌دلیل کمبود آب، نیمی از زمین‌های قابل‌کشت در افغانستان مورد استفاده قرار نمی‌گیرد.
این اداره در مطلبی دربارهٔ «بند شاه و عروس» وب‌سایت خود به تأثیرات تغییرات اقلیمی بر کمبود آب و زمین‌های زراعتی و اهمیت ساختن بندها و کانال‌های آب در افغانستان پرداخته و گفته که کمبود آب و امکانات در روستاها یکی از دلایل اصلی مهاجرت مردم از روستاها به شهرها است.
معاونیت اقتصادی ریاست‌الوزرای حکومت افزوده که با اعمار بندها، در کنار افزایش تولیدات زراعتی، فرصت‌های کاری برای مردم بیکار روستاها فراهم خواهد شد و سطح مهاجرت از مناطق روستایی به شهرها کاهش یافته و از ازدحام در شهرها جلوگیری می‌شود.
مقام‌های حکومت طالبان به تاریخ ۱۱ ماه جدی سال جاری بند «شاه و عروس» را در ولسوالی شکردرهٔ کابل که کار آن در دورهٔ جمهوری مخلوع تکمیل شده بود، به بهره‌برداری سپرده و بر اهمیت ساخت بندها در بخش مدیریت آب‌ها تأکید کرده‌اند.
افغانستان به‌عنوان یکی از آسیب‌پذیرترین کشورها در برابر تغییرات اقلیمی به‌شمار می‌رود که در چند سال اخیر خشکسالی‌های متواتر، سیلاب‌ها و تخریب خانه‌ها و زمین‌های زراعتی را تجربه کرده‌است.
کمبود آب نه‌تنها در بخش زراعت مشکل جدی در افغانستان بوده، بلکه عدم دسترسی به آب آشامیدنی صحی نیز یک معضل بزرگ در این کشور خوانده می‌شود.
بر اساس گزارش‌ها، در اکثر موارد بیشتر مردم مناطق مختلف به‌دلیل کمبود آب آشامیدنی نیز مجبور به ترک مناطق‌شان شده و یا هم ماهانه با پرداخت پول هنگفت، آب آشامیدنی مورد نیازشان را از تانکرها خریداری می‌کنند.