ناامیدی و حس سرخوردگی، وضعیت دخترانی است که اخیراً از سوی طالبان از تحصیل در انستیتوت های طبی محروم شدند.
یکی از دختران که به دلیل نگرانی‌های امنیتی نمی‌خواهد نامش در گزارش گرفته شود، میگوید که پیش از حاکمیت دوبارۀ طالبان مشغول تحصیل در بخش حقوق و علوم سیاسیی بود.
این دختر محروم از تحصیل میگوید که با ممنوعیت دختران از تحصیل در دیگر بخش‌ها در پایان سال ۲۰۲۲ ، برای دوری از افسردگی و ناامیدی به تحصیل در بخش نرسنگ آغاز کرد:
"بعد از این که دانشگاه بسته شد، راه دیگری نداشتیم، در خانه خستگی و افسردگی گرفتیم. سرانجام به گفتۀ فامیل، بخاطری که یک مصروفیت ایجاد شود، در ضمن بسته بودن دانشگاه‌ها و ناامیدی‌ها بیشتر می‌شد و در خانه خسته می‌شدم، روی آوردم به طرف مراکز صحی که متاسفانه برای بار دوم یک ضربۀ شدیدتر خوردیم."
او میگوید که به دلیل ممنوعیت بر آموزش و تحصیل دختران، حتا برخی دوستانش که زیر سن هستند، مبجور به ازدواج شدند.
یکی دیگر از دخترانی که اخیراً از تحصیل در بخش قابلگی محروم شده و بخاطر حساسیت موضوع نمی‌خواهد نامش در گزارش گرفته شود، روایت مشابهی دارد.
او که قبلا شش سمستر در بخش فزیک پوهنتون تعلیم تربیۀ یکی از ولایت‌ها تحصیل کرده، میگوید که با ممنوعیت تحصیل دختران و خانه‌نشین شدن دچار افسردگی شده بود و به همین دلیل تحصیل در بخش قابلگی را آغاز کرد:
"امیدم قطع شد و خانه‌نشین شدم، افسردگی و اضطراب پیدا کردم، باز توانستم که خود را سر پا ایستاد کنم، رفتم در قابلگی ثبت نام کردم."
طالبان به روز سه شنبه گذشته دروازه های انستیتوت های آموزش طبی را به روی دختران بستند
عاصیه امانی، یکی از دخترانی که از ممنوعیت جدید طالبان متاثر شده، از چشم‌دیدش در بارۀ روز بسته شدن دروازه‌های انستیتوت‌های طبی به روی دختران میگوید:
"اما دخترانی بودند که تازه از مکتب فارغ شده بودند و با هزاران امید آمده بودند و انستیتوت را آغاز کرده بودند، من وقتی که اشک چشمان آنها را می‌دیدم، خیلی برایم متاثرکننده بود.
او که پیش از ممنوعیت تحصیل دختران از سوی طالبان، فارغ پوهنتون بود، به دلیل ممنوعیت بر کار زنان در دیگر بخش‌ها به تحصیل در بخش صحی روی آورد:
"برای خودم که یک رشته را خواندم و رشتۀ دیگر را آغاز کردم و فعلاً نمی‌توانیم در این رشته هم به تحصیل ادامه دهم و باز هم خانه‌نشین می‌شوم، برای من خیلی خیلی سنگین، غمگین‌کننده و دردناک می‌باشد."
بر اساس دستور ملا هبت‌الله آخندزاده، رهبر طالبان، سه‌شنبۀ گذشته دروازۀ تمام انستیتوت‌های طبی به روی دختران و زنان بسته شد.
این ممنوعیت تازۀ طالبان با واکنش‌های گستردۀ داخلی و بین‌المللی روبه‌رو شد.
طالبان که متهم به نقض گستردۀ حقوق بشر به ویژه حقوق زنان و دختران در افغانستان هستند، در بیش از سه سال حاکمیت‌شان محدودیت‌ها و ممنوعیت‌های زیادی بر زنان و دختران به ویژه در بخش تحصیل و کار آنان وضع کردند.
انتظار جامعۀ جهانی و افغانان به ویژه زنان و دختران این است که ممنوعیت‌ها و محدودیت‌ها بر آموزش و کار زنان و دختران برداشته شود.
برخی از دختران می‌گویند که تحت هر شرایطی می‌خواهند دوباره به صنف‌های درسی برگردند:
"هر شرایطی که بگذارند ما قبول داریم، حجاب است، برقه است، ماسک است و حتا چادری باشد. حد اقل درس باشد و ما محروم نباشیم. کوشش کنند که ما بتوانیم به درس‌های خود ادامه دهیم و حد اقل ما را از این ناامیدی، افسردگی و خانه‌نشین بودن نجات دهند."
