"تمام آرزوهایم به خاک یکسان شد،در این دو روز زیاد گریه کردم،کاش سال نو مکتب ها دوباره باز شود."
رویدا امیری، دختر ۱۴ ساله از شهر کابل، در میان هزاران دانش‌آموزی است که امسال با موفقیت امتحانات صنف ششم را سپری کرد و به صنف هفتم ارتقاء یافت.
اما لبخند شادی روی صورتش دوام نیاورد چونکه طالبان، با فرمان‌هایشان، مسیر زندگی او و هزاران دختر دیگر را بسته‌اند. کتاب‌های رویدا هنوز روی میزش چیده شده‌اند، اما امیدی برای باز کردنشان باقی نمانده:
"زیاد جگر خون هستم که به سال آینده مکتب رفته نمی توانم،تا صنف ششم هیچ فایده ندارد که درس بخوانیم بخاطریکه ما نمی توانیم معلم، داکتر شویم و یا در یک بخش دیگر کار کنیم."
سمینه ۱۳ ساله هم ناامید است:
"زیاد ناراحت کننده بود برم که گفتند سال جدید آمده نمی توانید مکتب، بسیار به مشکلات بر ما قلم و کتابچه می گرفتند تا ما درس بخوانیم و آینده روشن داشته باشیم."
طالبان در سپتمبر ۲۰۲۱ با صدور فرمانی، مکاتب را بر روی دختران بالاتر از صنف ششم بستند. از دسمبر ۲۰۲۲ نیز حضور زنان و دختران در نهادهای تحصیلات عالی ممنوع شد. طالبان گفتند این تعلیق تا امر ثانی است. اما هنوز هیچ کس نمی داند این امر ثانی کی می رسد.
طالبان در سه سال گذشته فرمان های محدود کننده فراوانی را به هدف سلب آزادی های زنان و دختران در افغانستان به اجرا گذاشته اند
در کنار ممنوعیت آموزش، طالبان زنان را از کار در بسیاری از ادارات دولتی و غیردولتی، حضور در تفریحگاه‌ها و ورزشگاه‌ها، و سفر بدون محرم در مسیرهای طولانی منع کرده‌اند. در فرمان جدید "امر به معروف و نهی از منکر"، طالبان حتی چهره و صدای زنان را نیز "عورت" خوانده اند.
هر چند این ممنوعیت ها با واکنشهای گسترده در سطح جهان مواجه شده، اما ظاهراً طالبان با گذشت سه سال از حاکمیت شان هیچ تغییری در تصمیم های خود نه آورده اند.
بر اساس آمار یکی از ادارات ملل متحد زیر نام "آموزش منتظر نمی ماند" حدود ۸۰ درصد یعنی ۲.۵ میلیون دختر واجد شرایط آموزش در افغانستان از آموزش محروم هستند.
خواستیم در مورد بازگشایی مکاتب دخترانه در افغانستان نظر منصور احمد حمزه سخنگوی وزارت معارف حکومت طالبان را داشته باشیم اما تا تهیه این گزارش حاضر به مصاحبه نشد.
برخی از فعالان اجتماعی می گویند که بسته بودن دروازه های مکاتب به روی دختران در افغانستان به خشونت های خانوادگی و ازدواج های قبل از وقت دختران افزوده است.
خالده غفوری از این فعالین اجتماعی است. او در صحبت با رادیو آزادی چنین می گوید:
"همین بسته بودن مکاتب در افغانستان خشونت های خانواده گی را بیشتر ساخته، خانواده ها دختران شان را در سنین خورد مجبور به ازدواج می کنند که خانواده ها با این کار شان آینده تاریک را به فرزندان شان مهیا می سازند،باید حکومت طالبان از این بیشتر با سرنوشت دختران افغان بازی نکنند."
بانو غفوری برای رسیدگی به مشکلات زنان و دختران در افغانستان چنین راه حلی پیشنهاد می کند.
"جامعه جهانی و کشور هایی که در مسایل افغانستان دخیل هستند باید بالای حکومت طالبان فشار های شان را بیشتر بسازند تا زنان و دختران را از حقوق اساسی شان که همانا تعلیم و تحصیل است محروم نسازند.اگر وضعیت همین قسم ادامه داشته باشد ما شاهد مشکلات بیشتر زنان در افغانستان خواهد بودیم که آن وقت هیچ کاری از دست ما ساخته نخواهد بود."
