کاترین راسل، رئیس صندوق کودکان سازمان ملل متحد (یونیسف) از جامعه جهانی می‌خواهد تا صدای خود را در حمایت از زنان و دختران افغان بلند کند.
خانم راسل در پیامی که روز پنج‌شنبه «۳۱ اکتوبر» در صفحه اکس (تویتر سابق) خود منتشر کرده، نوشته که صدای زنان در افغانستان خاموش و رویا‌های‌شان، انکار می‌شود.
او می‌افزاید: "آن‌ها از مکاتب محروم شده‌اند، در خانه محصورند و حقوق‌شان پایمال شده‌است و چشم‌اندازی کمتری فراتر از ازدواج زودهنگام دارند."
راسل تأکید کرده که هیچ کشوری نمی‌تواند بدون نیمی از جمعیت خود به توسعه دست یابد.
این وضعیت درحالی‌ست که در افغانستان، تعدادی از دختران و خانواده‌های که دختران‌شان از رفتن به مکتب محروم اند، می‌گویند که در نبود تحصیل و ادامه محدودیت‌ها مجبور خواهند شد دختران خود را در سنین پائین به ازدواج وا دارند.
اول خان، پدری با شش فرزند از ولایت ننگرهار که چهار دختر و دو پسر دارد، می‌گوید بزرگ‌ترین دخترش ۱۴ سال دارد و به علت بسته بودن مکاتب و مشکلات اقتصادی مجبور است دختران خود را در سنین کم به ازدواج دهد. وی گفت:
"در افغانستان مکاتب بسته است. یک دختر ۱۴ ساله و دیگری ۱۳ ساله دارم. وقتی مکتب نباشد، نمی‌توانم آن‌ها را نگه دارم و مجبورم آن‌ها را به ازدواج بدهم، زیرا بعد از صنف ششم دیگر مکتبی نیست."
هریوا، دختری محروم از تحصیل، به رادیو آزادی گفت که پس از بسته شدن مکاتب به روی دختران، موارد ازدواج در سن پائین در ولایت خوست افزایش یافته است. وی افزود:
"از خانواده‌های دوستانم که با هم در یک صنف بودیم، وقتی می‌بینم و می‌پرسم حالا که مکتب بسته است، چه کار می‌کنند، می‌گویند دختران‌شان ازدواج کرده‌اند و حتی یک فرزند هم دارند. اگر خود آن‌ها را ببینم، می‌گویند که از سوی خانواده به ازدواج اجباری وادار شده‌اند."
وی از حکومت و جامعه جهانی می‌خواهد که محدودیت‌های تحصیلی را رفع کنند تا او نیز به سرنوشت هم‌صنفی‌های خود گرفتار نشود و به آینده‌ی بهتر امیدوار باشد.
طبق گزارش اخیر چندین نهاد مختلف سازمان ملل متحد، از جمله یوناما، سازمان بین‌المللی مهاجرت (IOM) و بخش زنان سازمان ملل متحد، سیاست‌های طالبان باعث کاهش حمایت خانواده‌ها از تحصیل دختران شده‌است.
این سروی که در ۳۴ ولایت افغانستان با ۷۷۶ زن انجام شده و در تاریخ ۳۰ اکتبر منتشر شده، نشان می‌دهد که ۴۷ درصد از مصاحبه شونده‌گان می‌گویند حمایت از تحصیل ابتدایی دختران کاهش یافته و ۶۵ درصد گفته اند حمایت از تحصیلات ثانوی دختران از بین رفته است.
پس از بازگشت طالبان به قدرت در ماه اگست ۲۰۲۱، آنان ابتدا مکتب‌های دخترانه بالاتر از صنف ششم را بستند و پس از چند ماه، دختران را از رفتن به پوهنتون‌ها نیز منع کردند.
اگرچه این تصامیم طالبان در داخل و در سطح بین‌المللی با واکنش‌های گسترده‌ی روبه‌رو شده و از آن‌ها خواسته شده که این محدودیت‌ها را بردارند، اما حکومت طالبان تا کنون موضع خود را تغییر نداده و حتی محدودیت‌ها بر زنان و دختران افغان را بیشتر نیز کرده‌اند.
