مقام‌های وزارت صحت عامه حکومت طالبان ادعا میکنند که در یک سال گذشته آنان در بخش تداوی معتادان مواد مخدر دست آوردهای چشم‌گیری داشته اند.
شرافت زمان، سخنگوی وزارت صحت عامه حکومت طالبان می‌گوید که آنان بر علاوه تداوی معتادان در مراکز درمانی، تیم‌های صحی را به خانه‌ها فرستاده و معتادان را در منازل و زندان‌ها نیز تداوی کرده اند:
" شمار تمامی افراد تداوی شده در کشور سال گذشته به بیست و سه هزار و (۶۹۲) نفر می رسد، شمار افرادی که در مراکز حمایوی تحت مراقبت‌های اولیه قرار گرفته به بیست و یک هزار و (۳۶۸) تن می رسد، سه هزار و هفت صد و (۵۴) تن در خانه‌ها و زندان‌ها تداوی شده اند. بیش از بیست و دو هزار معتاد از سوی تیم‌های ساحوی و کارمندان صحی مراکز مورد تعقیب قرار دارند تا از استفاده مجدد مواد مخدر به دور نگهداشته شوند."
سه سال قبل در نظام جمهوریت در (۲۸) ولایت افغانستان (۸۴) مرکز دولتی و خصوصی تداوی معتادان وجود داشت که با به قدرت رسیدن دوباره طالبان اکثریت این مراکز مسدود شد، اما حال وزارت صحت عامه طالبان ارقام دقیق مراکز موجود را بدست نمی‌دهد.
در حال حاضر بر علاوه مراکز هزار بستر مراقبت از معتادان در کابل، بلخ، کندهار و هرات، طالبان هزاران معتادان مواد مخدر را در زندان‌ها نگهداری میکنند تا دسترسی آنان به مواد مخدر را کاهش دهند.
شماری از این معتادان اما در صحبت با رادیو آزادی می‌گویند که با وجود سپری کردن ماه‌ها در زندان، در آنجا با شیوه‌های معیاری تداوی نشده اند و با رخصت شدن از زندان دوباره به جمع معتادان پیوسته اند.
علاوالدین، یک تن از این معتادان به رادیو آزادی گفت:
" در این رژیم دو ماه در زندان بودم، تداوی نبود، فقط با پاشیدن آب روی بدن، ما را به ترک مواد وادار می ساختند. امکانات و نان مناسب وجود نداشت، پنج – شش نفر در برابر چشمان ما مردند، بعضی شان از گرسنگی و شماری هم به دلیل بیماری،کسی در قصه شان نبود."
آخرین سروی رسمی در رابطه به شمار معتادان در افغانستان در سال ۲۰۱۵ صورت گرفت که شمار معتادان را در آن زمان بیش از سه میلیون تن اعلان کرد، اما به تازه گی معاون مالی و اداری رییس‌الوزرای حکومت طالبان شمار معتادان را در افغانستان بیش از پنج میلیون تن گفته است.
متخصصان تداوی معتادان می‌گویند که حکومت طالبان هیچ ارقام رسمی در رابطه به شمار معتادان را در اختیار ندارد و برای جلب کمک‌های خارجی ارقام و معلومات خیالی را به رسانه‌ها می‌دهد.
داکتر ارشاد منصور، متخصص تداوی معتادان می‌گوید، بر علاوه کمبود افراد متخصص در بخش تداوی معتادان در افغانستان، اکثریت برنامه‌های آموزشی کارمندان مسلکی نیز متوقف شده است:
" در حال حاضر نه تنها این که تداوی در وضعیت بد قرار دارد، اثری هم دیده نمی‌شود که در این بخش کاری صورت گیرد، به گونه مثال ما شاهد نبودیم که دست کم پنجاه کارمند اجتماعی را آموزش دهند تا آنان با معتادان صحبت کنند و آنان را به تداوی قانع سازند. متاسفانه هر چیز جبری است. بیشتر از آن استفاده تبلیغاتی صورت می‌گیرد، زیرا معتاد که یک مریض و بیجاره است و در وضعیت بدی قرار دارد، از حریم خصوصی وی به شکل بسیار بی‌رحمانه سوء استفاده صورت می‌گیرد، با این نام که وی تداوی و با وی کمک می‌شود."
هرچند طالبان در نشست سوم دوحه تلاش کردند تا با برجسته ساختن مسئله مواد مخدر و معتادان، کمک‌های خارجی را جذب کنند، اما تا حال تنها اتحادیه اروپا، جاپان و ایالات متحده امریکا از طریق سازمان ملل متحد با بخش تداوی معتادان کمک کرده اند.
