دیدبان حقوق بشر با آن‌که تأکید می‌کند که کمک کننده‌گان به افغانستان باید برای پایان دادن به نقض حقوق زنان و دختران به فشارها بر طالبان ادامه دهند، می‌گوید که محدود کردن حمایت از افغانستان از طریق کاهش کمک‌های بشردوستانه برای منزوی ساختن طالبان راه حل نیست.
این مطلب در مقالۀ مشترک پتریشیا گاسمن معاون بخش آسیا و فرشته عباسی پژوهشگر بخش افغانستان این سازمان زیر عنوان «چگونه با طالبان تعامل کنیم، اگر لازم است» که روز پنجشنبه در وب‌سایت دیدبان حقوق بشر نشر شده، مطرح شده‌است.
در این مقاله آمده که کاهش کمک‌ها، تحریم‌ها و محدودیت‌های بانکی اعمال شده توسط دولت‌های خارجی از جمله امریکا از زمان بازگشت طالبان به قدرت در افغانستان، به بحران اقتصادی و انسانی در این کشور دامن زده است.
فرشته عباسی پژوهشگر بخش افغانستان این سازمان به رادیو آزادی گفت که کاهش کمک‌ها به مردم افغانستان صدمه می‌زند:
"دولت‌های که هنوز با طالبان می‌بینند و تعامل می‌کنند این را باید در نظر داشته باشند که اول طالبان را بخاطر نقض‌های حقوق بشری خصوصاً منع کردن زنان از حقوق انسانی‌شان مورد فشار قرار بدهند و در کنار آن متوجه باشند که مردم افغانستان را بخاطر کارهای‌که طالبان کردهاند، مجازات نمی‌کنند."
در مقاله نشر شده دیدبان حقوق بشر آمده در کنار آن‌که زنان و دختران بیشترین آسیب را تحت سیاست‌های «توهین‌آمیز» طالبان متحمل شده‌اند آن‌ها نه‌تنها از آموزش بالاتر از صنف ششم و بسیاری از فرصت‌های کاری محدود شده‌اند، بلکه از بحران بشری بیشترین آسیب را دیده‌اند.
یک بانوی بیوه در شهر کابل که سرپرستی سه فرزند خرد سال خود را به عهده دارد و قربانی این بحران بشری در افغانستان است می‌گوید با دشواری‌های فراوان روبه‌رو است.
او که به دلیل حساسیت موضوع نخواست نام‌اش در گزارش گرفته شود به رادیو آزادی در مورد مشکلات‌اش گفت:
"زنده‌گی کردن برای ما بسیار مشکل است، تنها برای من نه، بلکه برای هزاران خانواده دیگر هم همین قسم است، ولی برای کسانی‌که بی‌سرنوشت اند و مثل من کدام سرپرستی ندارند بی‌اندازه مشکل است."
نویسنده‌گان مقاله این سؤال را مطرح کردهاند که چگونه می‌توان به بحران طولانی اقتصادی افغانستان و بدتر شدن فقر، بدون نشان دادن حمایت از سیاست‌های سوء استفاده گرانه طالبان پرداخت؟
آنان در پاسخ افزوده اند که برخی از اهدا کننده‌گان کمک‌ها به افغانستان فرق میان در انزوا قرار دادن مقامات طالبان و تلاش برای نجات بیشتر افغان‌ها از بدبختی را حفظ کردهاند، اما به‌گفته آن‌ها فقر بیشتر شده و کمک‌های بشردوستانه که برای رفع نیازهای روزافزون کافی نبوده، جایگزینی برای یک اقتصاد کارآمد نیست.
دیدبان حقوق بشر افزوده که هیچ راه حل سریع برای افغانستان وجود ندارد، اما ایجاد انعطاف‌پذیری وابستگی افغانستان به کمک‌های بشردوستانه را کاهش می‌دهد و در عین حال امنیت غذایی و دسترسی به اقلام ضروری را در دراز مدت بهبود می‌بخشد.
با آن‌که حکومت طالبان همواره بدتر شدن بحران بشری در افغانستان را رد کرده گفته که وضعیت در این کشور به حدی بد نیست که اداره‌های بین‌المللی گزارش می‌دهند، اما بر اساس معلومات اداره‌های سازمان ملل متحد در حال حاضر نزدیک به ۲۴ میلیون تن در افغانستان نیازمند کمک‌های بشری اند.
