شماری از افرادی که تجربۀ زندان حکومت طالبان را دارند، مدعی‌اند که در داخل زندان مورد شکنجه‌های مختلف قرار گرفته‌اند. آنان به مناسبت ۲۶ جون، روز جهانی حمایت از قربانیان شکنجه از جامعۀ جهانی خواستند که شکنجه‌های حکومت طالبان فراموش نشود.
به‌تازه‌گی ویدئو و عکس‌هایی منسوب به جریان شکنجۀ یک جوان، باشندۀ ولسوالی بلچراغ فاریاب در شبکه‌های اجتماعی دست‌به‌دست می‌شود.
خبرنگاران ما با وصف تلاش‌های مکرر، نتوانستند که با این قربانی و یا بسته‌گان او صحبت کنند، اما برخی رسانه‌های محلی و فعالان مدعی شدند که این شکنجه از سوی شماری از مسئولان محلی حکومت طالبان به اتهام صحبت تیلیفونی با یک دختر صورت گرفته است.
در این ویدیو دیده می‌شود که دستان این جوان در هنگام شکنجه‌شدن‌اش بسته است و مورد لت‌وکوب شدید قرار می‌گیرد.
وزارت داخلۀ طالبان: شکنجۀ یک جوان در فاریاب، موضوع شخصی بوده است
عبدالمتین قانع، سخنگوی وزارت داخلۀ حکومت طالبان روز سه‌شنبه بدون ارایۀ جزئیات در بارۀ هویت عاملان این رویداد و این که این افراد به حکومت‌شان وابسته هستند یا نه، گفت که از میان ۱۰ مظنون این رویداد ۶ تن آنان بازداشت شده‌اند.
او شکنجۀ این جوان را موضوع شخصی خوانده، اما گفته که این گونه شکنجه‌های ظالمانه به هیچ وجه قابل توجیه نیست و با عاملان آن برخورد جدی و قانونی صورت خواهد گرفت.
او همچنان تأکید کرده که تلاش‌های آنان برای بازداشت ۴ تن دیگر که در این قضیه مظنون هستند نیز جریان دارد.
شهرزاد اکبر: در حکومت طالبان، هرکس هر کاری که دلش خواست انجام می‌دهد
شهرزاد اکبر، رئیس پیشین کمیسیون مستقل حقوق بشر در نظام جمهوری پیشین و رئیس کنونی سازمان حقوق بشری رواداری با اشاره به این رویداد به رادیو آزادی گفت:
"این ویدیو بسیار وحشتناک را از فاریاب همین هفته دیدیم. فضایی به‌وجود آمده که هر مسئول محلی حس می‌کند، هر کاری که دلش شد می‌تواند انجام دهد. با کسی که مجرم می‌پندارد، هر برخوردی که دلش شد می‌تواند بکند."
اما این شاید از انگشت‌شمار قضایای شکنجه باشد که حکومت طالبان برای بازداشت مظنونان آن اقدام کرده است.
این مورد در آستانۀ ۲۶ جون، روز جهانی حمایت از قربانیان شکنجه رخ داده است.
شماری از افرادی که تجربۀ زندان حکومت طالبان را دارند، در گفت‌وگو با رادیو آزادی به مناسبت این روز از تجارب تلخ روزهای زندانی بودن و شکنجه شدن خود حکایت کردند.
آنان از جهان می‌خواهند، خشونت‌هایی را که به ادعای آنان حکومت طالبان در برابرشان انجام داده، فراموش نکند و به آن توجه جدی کند.
پروانه ابراهیم‌خیل، یک تن از زنان معترض که زندان حکومت طالبان را تجربه کرده، می‌گوید، شکنجه‌های طالبان هنوز بر روح و جسم او تنیده است.
"در زندان‌های طالبان نه تنها که ما شکنجه‌های فزیکی را متحمل شدیم، شکنجه‌های لفظی و روحی را ما متحمل شدیم، این شکنجه‌ها نه تنها که بدن ما را آسیب رسانده، بلکه به روح و آرامش درونی ما نیز ضرر رسانده است."
یک تن دیگر از این قربانیان ادعا می‌کند که او و تعداد دیگر از زنان در حمام‌های نمره، در یکی از زندان‌های حکومت طالبان شکنجه شدند.
او به رادیو آزادی گفت:
"به جز من دیگر فعالان مدنی هم بودند، داخل نمره‌های حمام، کمی از هم فاصله داشتیم، من را که می‌زدند مانده و خسته می‌شدند و باز سه یا چهار تای دیگر می‌آمدند و یک نفر دیگر را می‌زدند، زیاد شکنجه‌ها بود، زیاد تجاوزها بود."
ادعاها در بارۀ شکنجه در زندان‌های حقوق طالبان تازگی ندارد. پیش از این هم گزارش‌های برخی از سازمان‌های بین‌المللی حقوق بشری از جمله دفتر هیئت معاونت ملل متحد در افغانستان (یوناما) از ثبت موردهای شکنجه در زندان‌های حکومت طالبان خبر داده بود.
از سوی دیگر وزارت خارجۀ امریکا هم در ماه اپریل امسال با نشر گزارشی گفته بود، از ۹۰ زن زندانی در جوزجان، فاریاب و سمنگان، ۱۶ زن در نتیجۀ تجاوز جنسی افراد طالبان باردار شده‌اند.
اما ذبیح‌الله مجاهد، سخنگوی حکومت طالبان در آن زمان این گزارش را رد کرده بود.
یک تن دیگر از کسانی‌که ادعا می‌کند از سوی حکومت طالبان شکنجه شده، به رادیو آزادی گفت:
"مه در استخبارات ولایت تخار سه شبانه روز همانجا زندانی بودم، در این سه شبانه روز من را بی‌اندازه شکنجه کردند و دشنام می‌دادند."
ذبیح‌الله مجاهد، سخنگوی حکومت طالبان به پرسش‌ها در پیوند به این ادعاها پاسخ نداد.
فعالان مدنی: شکنجه‌هایی که توسط طالبان صورت می‌گیرد باید مستندسازی شوند.
شماری از فعالان مدنی می‌گویند که شکنجه‌های طالبان باید بررسی، مستندسازی و به شکایت‌های افراد شکنجه شده باید رسیده‌گی شود.
فهیم کوهدامنی یک تن از فعالان مدنی تأکید دارد که جنایات حکومت طالبان به گفتۀ او باید مستندسازی و راهی محاکم بین‌المللی شود.
"امیدوار هستیم تمام جنایت‌های این گروه مستندسازی شود و به محاکم بین‌المللی معرفی شوند." این درحالی‌ست که ملل متحد می‌گوید، شکنجه بر اساس قوانین بین‌المللی جرم است و به هیچ وجه قابل توجیه نیست.
در سایت رسمی این سازمان آمده است که همه کشورها مکلف به رعایت این مسئله‌اند.
مجمع عمومی ملل متحد در دسامبر ۱۹۹۷، ۲۶ جون را به عنوان روز جهانی حمایت از قربانیان شکنجه نام‌گذاری کرد.
هدف از نام‌گذاری این روز ریشه‌کن کردن کامل شکنجه خوانده شده است.
